Hostiles

In de eerste paar minuten van HOSTILES wordt meteen duidelijk dat er in deze film geen plaats is voor romantische noties over het Wilde Westen. Het is 1892 en legerkapitein Joseph J. Blocker (Christian Bale) werkt op een stoffige legerbasis in New Mexico. Hij krijgt het bevel om het zieke Cheyenne opperhoofd Yellow Hawk (Wes Studi) en zijn familie terug te brengen naar de staat Montana, waar hij vandaan komt. Tijdens de letterlijk levensgevaarlijke reis komen ze de zwaar getraumatiseerde Rosalie Quid (Rosamund Pike) tegen. Haar familie is net op brute wijze afgeslacht door een groep Comanche indianen en verdwaasd sluit zij zich bij Blocker en zijn gezelschap aan. 

Christian Bale is geweldig en geeft een van zijn beste acteerprestaties. Op overtuigende en subtiele wijze geeft hij gestalte aan de tegenstrijdigheid waar zijn personage mee worstelt; aan de ene kant is hij zelf verantwoordelijk voor zijn aandeel in de brute slachtpartijen tegen de indianen, aan de andere kant beseft hij welk leed de indianen is aangedaan. In de film spreekt hij vloeiend Cheyenne en intens als altijd laat Bale alleen op specifieke momenten zien dat Blocker eigenlijk een hele gevoelige man is die ook maar doet wat hem wordt opgedragen. De groep soldaten die hij leidt bestaat uit jonge soldaten en veteranen die in meerdere en mindere mate aan posttraumatische stress lijden, zo ook Sergeant Thomas Metz (Rory Cochrane). Cochrane is goed als de psychisch getormenteerde Metz, die met moeite aan deze missie begint. Jesse Plemons speelt niet onverdienstelijk in een kleine rol als de jonge Luitenant Rory Kidder, vers van de militaire academie. Wes Studi, met zijn verweerde gezicht, speelt opperhoofd Yellow Hawk even goed als je van hem verwacht, evenals Rosamund Pike. 

De vrij klassieke cameravoering van Director of Cinematography Masanobu Takayanagi zorgt voor een ogenschijnlijk simpele western look met de standaard uitgestrekte landschappen. Ware het niet, dat simpel in deze zin economisch bedoeld is: zonder poespas, maar met sterke composities die, aangevuld met de sfeervolle filmmuziek van componist Max Richter, het geheel tot een solide western maken. Cooper laat zien dat er in zijn versie van het Wilde Westen, afgezien van religie en gezinsleven, weinig is om je aan vast te klampen en pogingen tot medeleven onmiddellijke en zware consequenties hebben.