Silver Shoes

Jennifer Lyon Bell’s SILVER SHOES hoort thuis in de schaarse, maar groeiende groep van vrouwvriendelijke pornografie, ook wel feministische porno of porna genoemd. Het is een stroming waarin realisme wordt verkozen boven fantasie. Want waar mainstream pornografie lichamelijke en sociale grenzen opzoekt en overschrijdt voor (voornamelijk) mannelijk genot (denk ass-to-mouth, blowbangs en semi-incestueuze situaties), trachten films als SILVER SHOES pornografie te gronden in realistisch menselijk gedrag. In deze film zal je dan ook geen zielloze lichamen voor ass-to-mouth vinden, wel personages die seks hebben om een reden. Omdat ze bepaalde dingen voelen, vinden en vooral willen.

SILVER SHOES is een portmanteau-porno (porn-manteau?), bestaande uit drie korte verhalen waarin zilveren schoenen een rol spelen. In het eerste verhaaltje duiken twee vriendinnen spontaan het bed in als blijkt dat de één graag mannenondergoed draagt; het bewandelen van de grens tussen masculien en feminien windt haar op. Het tweede verhaal is een masturbatiescène waarin de schoenen blijkbaar sterke gevoelens oproepen bij de protagoniste. Tot slot volgt een sessie tussen een vrouw en een adrogyne jongen, die zij in eerste instantie voor homo aanzag.

Met name het eerste en laatste verhaal willen iets zeggen over traditionele genderrollen. Helaas komt dat vooral naar voren in de dialogen die voorafgaan aan de seks, en niet zozeer in de handelingen zelf. In het eerste verhaal zegt een van de vrouwen weliswaar dat haar voorkeur voor de traditioneel mannelijke rol blijkt uit de manier waarop ze neukt – en ja, ze introduceert een dubbelzijdige dildo-, maar echt een spel met man-vrouw-verhoudingen wil het niet worden.

Teleurstellender is het slotstuk; er wordt een aardige spanning opgebouwd tussen de mannelijke en vrouwelijke hoofdpersoon wanneer zij erachter komt dat hij toch wel op vrouwen valt. Sympathiek is ook haar schaamte voor haar te snel getrokken conclusie: “I'm not the kind of person to make assumptions about someone's sexuality,” zegt ze. Maar als de twee tot neuken overgaan, is het misverstand dat eraan voorafging niet zo relevant meer. Het feit dat ze graag de leiding neemt plaatst haar weliswaar in een ongebruikelijke positie, maar met dit thema kun je toch meer kanten op.

Toch zitten er kwaliteiten in SILVER SHOES, die je niet snel in de gemiddelde Youpornvideo tegen zult komen. Vooral visueel weet Jennifer Lyon Bell zich te onderscheiden van het gros. Zonder uitbundige belichting zet ze een prachtig beeld neer: warm, sensueel, maar nooit te soft, zoals veel “artistieke” porno zich met dromerige, maar saaie overbelichting probeert te onderscheiden. Bij shotwisselingen merk je wel de inconsistente belichting, al geeft dat niets. Elk nieuw shot is namelijk een waardig opvolger op de vorige. Oneffenheden worden overigens ook niet met overbodig veel make-up verborgen. Die zijn juist onderdeel van de persoonlijke seks; hun aanwezigheid zorgt voor extra intimiteit.

Intiem is al helemaal de zorgvuldige aandacht aan subjectievere shots. Wederzijds oogcontact, waarbij de camera in extreem close-up blijft hangen op de observerende ogen, benadrukt dat twee mensen seks met elkaar hebben voor de camera. Dat zie je ook terug in het spel. Ook al wordt het gender-narratief verdrukt tijdens de gemeenschap, de acteurs blijven met elkaar communiceren. “Vindt je het lekker als ik je spank?” Fluistert de mannelijkere vrouw vragend aan haar vriendin als ze het bed delen. Die piept er een smachtende “ja” uit, waarna het spanken pas begint. Het is een perfecte combinatie: geil, maar met gevoel. Stond er maar meer van dit spul op de porno tubes.