The Cult Corner - Komisch drama http://thecultcorner.com/genres/komisch-drama nl Three Billboards Outside Ebbing, Missouri http://thecultcorner.com/recencies/three-billboards-outside-ebbing-missouri <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Martin McDonagh</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Frances McDormand, Woody Harrelson &amp; Sam Rockwell</div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2017</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">115 minuten</div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_5.jpg" alt="5 sterren" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/GIArpXjVEbs" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>In het dorpje Ebbing, Missouri laat het onderzoek naar de moord op de dochter van Mildred Hayes (Frances McDormand) op zich wachten. Als maanden later nog steeds geen vooruitgang is geboekt, besluit Mildred om het heft in eigen handen te nemen. Ze huurt drie aftandse aanplakborden en voorziet die van een boodschap die direct gericht is aan de lokale politie en met name aan sheriff Willoughby (Woody Harrelson). Dit tot ergernis van de inwoners in het kleine dorp, met name van de niet zo snuggere, racistische agent Dixon (Sam Rockwell) en Mildred’s ex-man (John Hawkes), die troost heeft gevonden in de armen van een eveneens niet bijster intelligente, lokale 19-jarige vrouw. </p> <p>Ondanks het serieuze onderwerp is THREE BILLBOARDS OUTSIDE EBBING, MISSOURI even komisch als tragisch. Frances McDormand is geweldig in haar Oscar-waardige uitbeelding van Mildred Hayes. Geen moment twijfel je aan de drijfveer van deze stugge, rouwende moeder, om de laatste steen boven te krijgen in het onderzoek naar de dood van haar dochter. Als ze dan toch emotioneel breekt in een scène met een niet geheel overtuigend CGI-hert, word je tussen de vaak hilarische ontmoetingen met mede-personages herinnerd aan de emotionele rechtvaardiging van haar kruistocht. Woody Harrelson acteert goed zoals altijd, maar speelt de sheriff met een opvallende tederheid. Abbie Cornish (met oorspronkelijk Australisch accent) speelt zijn lieftallige vrouw in een helaas te kleine en ietwat traditionele rol. Lucas Hedges (MOONRISE KINGDOM), die zich vorig jaar nog staande hield tegen Casey Affleck in het eveneens geweldige MANCHESTER BY THE SEA, speelt Mildred’s zoon en laat op geslaagde wijze zien wat voor effect de acties van Mildred op hem hebben. Dit terwijl hij zelf nog de dood van zijn zus aan het verwerken is.</p> <p>Naast Frances is Sam Rockwell als de racistische agent Dixon een van de belangrijkste personages in de film. De altijd sympathieke acteur, bekend van MOON (2009) en THE ASSASINATION OF JESSE JAMES (2007), levert een meer dan geslaagde prestatie als de getormenteerde Dixon die nog bij zijn moeder woont en beschuldigd wordt van het martelen van een zwarte gevangene. Rockwell speelt hem als een realistische <em>loser</em>, maar minder ongenuanceerd dan je zou verwachten.</p> <p>Regisseur en schrijver Martin McDonagh begon als toneelschrijver en maakte eerder IN BRUGES (2008) en SEVEN PSYCHOPATHS (2012). Een vergelijking met FARGO (1996) ligt voor de hand; het verhaal speelt zich af in een eveneens onbeduidende plaats waar stereotiepe personages met karakteristieke koppen zich in onvoorspelbare situaties bevinden en continue literaire <em>oneliners</em> uitkramen. Met dit verschil dat de personages in McDonagh’s film minder twee-dimensionaal zijn: de twee handlangers van Jerry Lundegaard in FARGO, gespeeld door Peter Stormare en Steve Buscemi, voldoen weliswaar aan bovenstaande omschrijving, maar zijn vooral keiharde gangsters. In THREE BILLBOARDS zijn de personages minder stereotiep; Ja, Dixon is een racistische <em>redneck</em> in een zuidelijke dorpje, zoals je min of meer zou verwachten in dit soort films, maar hij zit emotioneel complexer in elkaar dan dat. Dit was ook in IN BRUGES (2008) al zo, waarin Colin Farrell als kleine crimineel van binnen langzaam kapot gaat aan het feit dat hij per ongeluk een klein jongetje heeft vermoord. Het is die onverwachte complexiteit van de personages die, naast de inktzwarte humor, ervoor zorgt dat THREE BILLBOARDS OUTSIDE EBBING, MISSOURI niet alleen de beste film van Martin McDonagh is, het is nu al de beste film van het jaar.</p> <p> </p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/images/la-1513374471-6twf4c2sa6-snap-image.jpg?itok=YukfELU8" width="620" height="349" alt="Three Billboards Outside Ebbing, Missouri " title="Three Billboards Outside Ebbing, Missouri " /></div></div></div> Fri, 12 Jan 2018 08:04:26 +0000 Sebastiaan Peters 4290 at http://thecultcorner.com The Other Side of Hope http://thecultcorner.com/recencies/other-side-hope <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Aki Kaurismäki</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Ville Virtanen, Tommi Korpela &amp; Kati Outinen</div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2017</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">98 minuten</div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_3.jpg" alt="3 sterren" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/9FqlvXeTx3k" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>Ooit begon hij zijn indrukwekkende carrière met een verfilming van Dostojevski’s klassieker Crime and Punishment en nu, ruim 30 jaar later, laat Aki Kaurismäki weer zien dat geen onderwerp hem te groot is. Ditmaal met een sociaalkritisch verhaal over een Syrische vluchteling die in Finland arriveert. “With this film, I try to do my best to shatter the European way of only seeing refugees, as either pitiful victims or arrogant economic immigrants invading our societies merely to steal our jobs, our wives, our homes and our cars,” betoogt de Finse regisseur in een persstatement.</p> <p>Ondanks dat Kaurismäki een ander beeld van immigranten wil laten zien lijkt THE OTHER SIDE OF HOPE geen politieke film pur sang te zijn. Kaurismäki probeert stereotypering, die volgens hem “als sinistere echo’s door onze Europese geschiedenis zweven”, te verbuigen tot een oprecht, melancholisch en vooral humoristisch portret dat op realistische wijze het menselijk lot laat zien in deze wereld.</p> <p>’s Nachts, in de anonimiteit van de duisternis, kruipt Khaled, een illegale vluchteling uit Syrië, onder de verkoolde grond vandaan; niemand die hem ziet, niemand die hem opmerkt. Hij probeert het land binnen te komen. Gek genoeg memoreert deze beginscène juist aan een ontsnappingspoging zoals die van A MAN ESCAPED, THE GREAT ESCAPE of LE TROU, maar ditmaal zonder een anderhalf uur durende opbouw. Spanning alom, welke in beeld wordt gebracht door middel van pure cinematografische ervaring, geschoten op 35mm. Kaurismäki draait de regels dus om en begint waar de meeste ontsnappingsfilms eindigen: bij het bereiken van ‘vrijheid’.</p> <p>Eenmaal aangekomen in Finland ervaart Khaled dat deze vrijheid niet vanzelfsprekend is. Iedereen moet zich immers middels de officiële autoriteiten inschrijven om vrij burgerschap te verkrijgen en een normaal leven te leiden. Hij geeft zich daarom aan bij een politiebureau en wordt op deze manier in contact gebracht met de Finse immigratiedienst. De statische en droge manier van filmen maakt het moeilijk om toegang te krijgen tot de psychologische status van de protagonist, maar de welbedachte composities en overtuigende art design herinneren ons constant aan het gevoel van isolement en onpersoonlijkheid waarmee Khaled wordt geconfronteerd. Het beeld geeft de informatie, niet zozeer het personage.</p> <p>Dan is er nog een ander verhaal. Dat van Waldemar, een stugge, onsuccesvolle kledingverkoper die besluit zijn leven rigoureus te veranderen door van zijn vrouw te scheiden en zijn gehele kledingvoorraad te verkopen; dit alles zonder het vuilmaken van al te veel woorden, zeg maar gerust géén. Nadat hij met pokeren een grote som geld van een paar louche rijkeluismensen verdient, besluit hij een krakkemikkig restaurantje inclusief klunzig personeel op te kopen.</p> <p>Dat zijn dus de feiten: een verhaal over een vluchteling en een verhaal over een impulsieve knoestige man die een restaurant wil beginnen – de een tragisch, de ander droog en ‘simpel’. En hier ligt dan ook precies het gevaar van het genre, namelijk de ‘tragikomedie’: wanneer moet ik lachen en wanneer moet ik huilen? Vooral in het begin lijkt de film te bestaan uit twee losstaande verhaallijnen waarbij de een meelijwekkend is en de ander klunzig, impulsief en daarom droog. Hoewel het eerste gedeelte van de film nog duidelijk de verschillende emoties van de kijker stuurt en categoriseert (hier moet je lachen, hier moet je kwijnen), wordt het problematischer als de twee verhaallijnen samen kronkelen. Wanneer Khaled te horen krijgt dat hij terug naar Syrië moet omdat ‘de situatie weer stabiel zou zijn’ (terwijl we even later de bommen zien vallen tijdens het televisiejournaal), probeert hij te vluchten uit het asielzoekerscentrum. Hij belandt uiteindelijk op straat waar Waldemar hem vindt naast de vuilniscontainer van zijn restaurant en besluit de illegale Syriër te helpen door hem een baan in zijn zaak en een vals paspoort aan te bieden.</p> <p>Als de twee vertellingen verenen dan lijkt de frictie niet botsend genoeg. Hierdoor blijft het melancholische en humoristische effect wat Kaurismäki voor ogen heeft tussen het een en het ander hangen: de humor blokkeert het medelijden en vice versa. Het emotionele effect blijft in het midden en is daarom vaak onduidelijk. Het samenspel van medelijden en humor zit vooral verpakt in het beeld; deze emoties worden dus door de handelingen (en de setting waarin deze worden vertoont) opgewekt. Bijvoorbeeld door het slechtlopende restaurant te veranderen in een sushirestaurant met alle gevolgen van dien: een grote klodder wasabi met een beetje rijst en zoute haring is het beste wat ze kunnen aanbieden. Dus de humor is minder te vinden in de oppervlakkige personages die niet de diepte ingaan maar vooral door hun acties. Het gevolg is echter dat de twee emoties niet genoeg met elkaar vermengd worden en de treurnis van Khaled als een laag suiker in ongeroerde kop thee van humor achterblijft. De tragedie staat geregeld te ver van de komedie af en lijken af en toe als twee losse entiteiten door de film te zweven.</p> <p>Dat THE OTHER SIDE OF HOPE de Zilveren Beer voor regie won op het filmfestival in Berlijn, is een terechte bevestiging dat Aki Kaurismäki een heuse visionair is. Beeldend is het soms (nog mooier dan) een schilderij en het imposant gebruik van licht geeft de film een aantrekkelijke, maar ook dus informatieve, flair; variërend van klassiek Gouden Eeuws tot aan vals en flets zoals we dat kennen van DER AMERIKANISCHE FREUND bijvoorbeeld. De setting wordt flink uitgediept en op dit niveau wordt het verhaal verteld; op het niveau van handelingen, kleuren en composities. Juist hier zitten de humor en de treurnis verpakt, terwijl de personages (bewust) aan de oppervlakte blijven. Niets mis mee, echter vertroebelt dit de frictie tussen tragedie en komedie wel waardoor deze elkaar jammer genoeg niet op messcherp zetten.</p> <p> </p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/images/The%20Other%20Side%20of%20Hope.jpg?itok=hgRmAyeY" width="620" height="414" alt="The Other Side of Hope" title="The Other Side of Hope" /></div></div></div> Mon, 08 May 2017 17:15:42 +0000 Sam Duijf 4227 at http://thecultcorner.com Paterson http://thecultcorner.com/recencies/paterson <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Jim Jarmusch</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Adam Driver, Golshifteh Farahani &amp; Barry Shabaka Henley</div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2016q</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">118 minuten</div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_4_5.jpg" alt="4,5 ster" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/XmM6p2sn768" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>‘We have plenty of matches in our house. We keep ‘em on hand always.’ Zo begint het eerste gedicht in Jim Jarmusch’ twaalfde film PATERSON. Het is geschreven door hoofpersonage Paterson (Adam Driver), de dichtende buschauffeur uit Paterson New Jersey, naar aanleiding van het trompetachtige lettertype op een luciferdoosje. Onderweg naar werk zingen de woorden nog rond in zijn hoofd. “We have plenty of matches in our house. We keep ‘em on hand always. Currently our favorite brand is Ohio Blue Tip. Though we used to perfer Diamond Brand.” Bij zijn bus aangekomen schrijft Paterson de dichtregels nog snel even op. Een werkdag kan beginnen.</p> <p>Na de teleurstellende LIMITS OF CONTROL en ONLY LOVERS LEFT ALIVE is PATERSON weer een vintage Jarmusch. Een goedaardige, plotloze en melancholische film, waarin zowel Jarmusch’ typische gemanierde stijl, als diens bewondering voor de eenzame excentriekeling helemaal tot z’n recht komt. Een kleine film op het eerste gezicht, maar gedragen door de fantastische Adam Driver, wiens cartooneske stem en gelaatsuitdrukking een rijke binnenwereld suggereren, eentje die zo in de reeks cultklassiekers van STRANGER THAN PARADISE, MYSTERY TRAIN en GHOST DOG: WAY OF THE SAMURAI kan worden bijgezet.</p> <p>Een week lang volgen we Patersons dagelijkse routine. Hoe hij elke ochtend om 6:15 opstaat. Met een percolator koffie zet. Dromerig naar z’n werk loopt. En na het avondeten hond Marvin uitlaat, om het beestje niet veel later bij zijn stamcafé een lantarenpaal vast te knopen. Routineus drinkt hij er elke avond een biertje. Rode draad tussen al deze activiteiten is Patersons dichtwerk. Met z’n schriftje in de hand gaat hij door het leven, en wanneer hij tijd over heeft, schrijft hij op een bankje bij de watervallen van de Passiac rivier zijn hersenspinsels op.</p> <p>Dat lijkt op het eerste gezicht een onopvallend bestaan, maar je kijkt daar al snel voorbij. Want zoals in de meeste Jarmusch’ films gaat het in PATERSON niet om de hoogtepunten, maar wat er tussen de regels door gebeurt: de details, maniertjes en opmerkelijke toevalligheden. Het heeft iets hartbrekends om Paterson vroeg in de ochtend voor zich uit zien staren. Uit verveling speelt hij met een luciferdoosje van Ohio Blue Tip. Niet veel later loopt hij naar z’n werk en gedicht vormt zich zomaar in z’n hoofd. “We have plenty of matches in our house…” Wie anders dan Jim Jarmusch heeft zulk oog voor de piepkleine schoonheid van alledag?</p> <p>Ondanks zijn routineus georganiseerde dagindeling, is Paterson (zoals een echte Jarmusch-held betaamd) voortdurend onderweg. Lopend, rijdend en in gedachten verzonken dwaalt de dichter door het Amerikaanse stadje, waar we al doende een kijkje achter de schermen krijgen. Dat Paterson inspiratie vind in gekke details en grappige toevalligheden komt goed uit. Paterson, NJ blijkt een namelijk een echte Jarmuschesque plek. Bevolkt door tweelingen, dichtende tieners, hangjongeren die alles van rashonden blijken te weten – ook Paterson zelf is natuurlijk zo’n typische Jarmusch-grap. ‘Your name really is Paterson?’ vraagt een van stamgasten uit de kroeg. ‘and you drive the bus here in Paterson?’ Adam Driver grijnst tevreden.</p> <p>Doordat het plaatsje zo’n prominente rol krijgt, maakt PATERSON ook een filmische equivalent van een buurtwandeling. Al rijdend door diens buurten pikken we her en der de verhalen en lokale legendes uit Paterson New Jersey op. In Patersons stamkroeg hangen de belangrijke gebeurtenissen uit de plaatselijke (pop)geschiedenis aan de muur geprikt– een krantenberichtje van Iggy Pops optreden bijvoorbeeld. En achterin de bus hebben twee jongens een gesprek over Rubin ‘Hurricane’ Carter, de Afro-Amerikaanse bokser die onterecht voor moord werd opgesloten, en onderwerp was van Bob Dylans protestlied. ‘Lived right here in Paterson,’  vertelt een van de jongens trots.</p> <p>En de gedichten -in het echt geschreven door poëet Ron Padgett- die in de tussenmomenten van Patersons leven ontstaan? Ze geven een  soort spirituele rust. Zeven schrijft Paterson er in de film. Gewoon in een schriftje, dat hij ’s avonds in de garage opbergt. Want net zoals Wynona Rider in Jarmusch’ NIGHT ON EARTH geen Hollywoodster hoefde te worden (haar droomberoep was immers automonteur), hoeft Paterson, ondanks herhaaldelijke aanmoediging van zijn vriendin Laura (Golshifteh Farahani), ‘er verder niets mee te doen’. Zijn dromen en hersenspinsels – het is genoeg dat ze bestaan. Bijna onzichtbaar. En dat is meer dan voldoende.</p> <p> </p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/images/1af9d050-85d0-11e6-b270-edf4b16cae3d_20160929_Paterson_Trailer1.jpg?itok=P80UJOb3" width="620" height="349" alt="Paterson" title="Paterson" /></div></div></div> Fri, 17 Feb 2017 14:09:38 +0000 Guus Schulting 4207 at http://thecultcorner.com A Hologram for the King http://thecultcorner.com/recencies/hologram-king-0 <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Tom Tykwer</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Tom Hanks, Sarita Choudhury &amp; Ben Whishaw</div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2016</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">90 minuten</div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_2_5.jpg" alt="2,5 ster" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/UW4OE1egbHs" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>Met A HOLOGRAM FOR THE KING slaat de Duitse regisseur Tom Tykwer een nieuw pad in. Voorheen regisseerde hij onder andere PERFUME en PARIS JE T’AIME, twee films met een totaal ander thema dan deze dramatische komedie. Tykwer werkt bij A HOLOGRAM FOR THE KING opnieuw samen met zijn vaste cinematograaf, maar met Tom Hanks in de hoofdrol kiest hij tegelijkertijd voor vernieuwing.</p> <p>A HOLOGRAM FOR THE KING is een dramatische komedie over de Amerikaanse zakenman Alan Clay (Tom Hanks). Clay wordt door zijn werkgever naar Saoedi-Arabië gestuurd om een deal te sluiten met de koning. Wat deze deal precies inhoudt blijft lange tijd onduidelijk. Bij aankomst staan Clay en zijn team veel teleurstellingen te wachten. Waar Saoedi-Arabië in eerste instantie klonk als een paradijs, blijken ze minder luxe te krijgen dan ze hadden verwacht. Clay doet zijn best om enigszins structuur aan te brengen in hun verblijf, maar zonder succes. Hij wordt van het kastje naar de muur gestuurd, en wacht met zijn team tevergeefs op een bezoek van de koning.</p> <p>De beelden in A HOLOGRAM FOR THE KING zijn prachtig vormgegeven door cinematograaf Frank Griebe. Het verhaal is echter minder boeiend dan de wijze waarop het in beeld is gebracht. De film mist tempo - vanaf het begin tot het eind. Daarbij zijn de personages vaak voorspelbaar en cliché, waardoor ze bijna een karikatuur van zichzelf dreigen te worden. Hiertegenover staat dat Tom Hanks de rol goed draagt.</p> <p>A HOLOGRAM FOR THE KING had met zijn sterke cast en een redelijk origineel thema potentie, maar helaas heeft Tykwer dit niet volledig kunnen benutten. Het plot blijft niet boeien, de personages zijn te clichématig, maar het is mooi in beeld gebracht. Al met al overheerst in A HOLOGRAM FOR THE KING het gebrek aan tempo en originaliteit.</p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/images/NEpU6L8Q7rmusv_1_b.jpg?itok=E9az39rF" width="600" height="316" alt="A Hologram for the King" title="A Hologram for the King" /></div></div></div> Tue, 21 Jun 2016 10:16:29 +0000 Gina de Wit 4119 at http://thecultcorner.com Ted http://thecultcorner.com/recencies/ted <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Seth MacFarlane</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Mark Wahlberg, Mila Kunis &amp; Seth McFarlane</div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2012</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">106 minuten</div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_3_5.jpg" alt="3,5 ster" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/0rkdDS7UPPI" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>TED is het filmdebuut van <i>Family Guy</i>-bedenker Seth MacFarlane. Wie zijn televisiewerk kent, weet voldoende: MacFarlane staat garant voor politiek incorrecte grappen en popcultuur-referenties, maar schiet op het gebied van verhaal tekort.</p> <p>De film begint met een redelijk origineel concept: kleine Johnny doet met Kerstmis de wens dat zijn teddybeer Ted tot leven komt. En, zo zegt de vertelstem van acteur Patrick Stewart, niets is krachtiger dan de wens van een klein jongetje, dus de volgende dag staat Ted springlevend voor Johns neus. Al gauw bereikt het nieuws van dit kerstwonder de media, en Ted wordt een beroemdheid.</p> <p>Dan gaan we dertig jaar vooruit in de tijd: John (Mark Wahlberg) en Ted (een overtuigende CGI-creatie met de stem van Seth MacFarlane) zijn nog steeds beste vrienden en wonen nog steeds samen. Teds faam is flink afgenomen: de wereld is inmiddels gewend aan het idee van een levende knuffel, en niemand kijkt meer van hem op. Bovendien is Ted, net als John, volwassen geworden, dus een stuk minder schattig: de twee verdoen hun tijd met name met blowen en slechte films kijken. Dit tot ergernis van Johns vriendin Lori (Mila Kunis). Zij ziet Ted liever een eigen huis en een baan zoeken.</p> <p>Op dat moment verandert de film in een generieke buddy-komedie, waarin het er eigenlijk niet meer toe doet dat Ted een levende teddybeer is. We kijken naar het overbekende verhaal van twee vrienden die zich realiseren dat hun vriendschap stagnerend is voor hun volwassenwording, maar elkaar ook niet kwijt willen. Wat volgt laat zich raden: stevige ruzies en sentimentele goedmaakscènes.</p> <p>TED speelt met de conventies van het genre en lijkt deze soms te parodiëren, maar dat maakt de voorspelbaarheid niet goed. Bovendien gaat de serieuze toon die de film in de derde akte krijgt al snel vervelen. Zo scherp en snel als MacFarlane grappen maakt, zo clichématig en saai is hij als het op drama aankomt.</p> <p>Gelukkig valt er ook genoeg te lachen met TED. De meeste grappen zouden zo uit Family Guy afkomstig kunnen zijn: grof, licht absurd en vaak niet-gerelateerd aan het plot. Een behoorlijke kennis van de hedendaagse Amerikaanse popcultuur is wel aan te raden voor wie geen punchline wil missen. In een flashback naar 2008 zegt John tegen Lori: "Chris Brown can do no wrong." Wie niet weet dat deze RnB-zanger een jaar later gearresteerd werd voor de mishandeling van zijn vriendin, heeft niet eens in de gaten dat hier een grap gemaakt wordt.</p> <p>Dat soort verwijzingen naar de actualiteit zorgen er overigens ook voor dat TED snel zal dateren. Maar voor nu maakt dat niet uit. In 2012 is TED een heel aardige komedie, die de langdradige dramascènes draaglijk maakt met de wetenschap dat er snel weer een snedige oneliner uit de mouw geschud zal worden.</p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/TEDbyUniversalPictures.jpg?itok=rN0PrwLh" width="467" height="332" alt="TED" title="TED" /></div></div></div> Sun, 23 Sep 2012 10:33:24 +0000 Julius Koetsier 3572 at http://thecultcorner.com The Angels Share http://thecultcorner.com/recencies/angels-share <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Ken Loach</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Paul Brannigan, John Henshaw &amp; William Ruane </div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2011</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">105 minuten </div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_4.jpg" alt="4 sterren" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/GM59U1rnzIc" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>Wanneer de Schotse jongen Robbie (Paul Brannigan) zich na het zoveelste geweldsincident moet melden bij de rechtbank in Glasgow, is de rechter bereid hem een laatste kans te bieden: 300 uur taakstaf, op voorwaarde dat hij zijn leven betert. Maar in de Glasgowse achterbuurten is je leven beteren niet vanzelfsprekend: Robbie's geweldadige verleden blijft hem achtervolgen en zonder geld ziet hij zich gedwongen op straat te zwerven. Daarnaast is zijn vriendin hoogzwanger, en wordt Robbie zelf door zijn criminele schoonvader herhaaldelijk fysiek bedreigd en in elkaar geslagen.</p> <p>Op papier lijkt THE ANGELS' SHARE, de nieuwste samenwerking tussen regisseur Ken Loach en scenarist Paul Laverty, bekend terrein voor het sociaal begaande duo. De film over de kansarme Robbie die door zijn uitzichtloze en achtergestelde economisch situatie herhaaldelijk in contact met justitie komt, zou in eerste instantie zo in het rijtje films kunnen passen dat Loach en Laverty sinds hun eerste samenwerking CARLA'S SONG in 1996 gemaakt hebben: veelal grimmig realistische en politiek geëngageerde films waarin sociale misstanden aan de kaak worden gesteld. Toch is er een verschil met hun eerdere werk: THE ANGELS' SHARE is tevens een komische, ietwat sprookjesachtige feelgoodfilm over hoe een per toeval ondekt talent de mogelijkheid kan bieden deze treurige omstandigheden te overstijgen.</p> <p>Het omslagpunt komt wanneer maatschappelijk werker Harry (John Henshaw) het onder zijn begeleiding geplaatste groepje jongeren meeneemt naar een whiskystokerij en Robbie ontdekt dat hij een ‘goede neus' voor whisky blijkt te hebben: hij blijkt in staat ingrediënten te kunnen onderscheiden en de verschillende merken van elkaar te onderscheiden. Wanneer tijdens een proeverij wordt aangekondigd dat een exclusief whiskyvat voor heel veel geld gefeild gaat worden, vat Robbie een plan op: zijn talent zou best wel eens van pas kunnen komen bij het stelen en vervolgens illegaal doorkopen van deze dure whisky en het verdiende geld zou hij vervolgens kunnen gebruiken om zichzelf en zijn inmiddels bevallen vriendin en net geboren zoontje een nieuw leven te gunnen.</p> <p>THE ANGELS' SHARE is een wonderlijke mengeling van het sociaal realisme waar Ken Loach om bekend staat en een vrolijke, ongedwongen misdaadfilm als bijvoorbeeld OCEAN'S ELEVEN (2001). Zij het dat juist doordat de eerste helft zo overtuigend de verschillende personages in de realiteit weet te verankeren, de tweede helft kan slagen als een grappige, warme en bijna sprookjesachtige feelgoodfilm. En hoe onwaarschijnlijk Robbie's talent en plan ook moge lijken, de oprechte sympathie waarmee Loach zijn hoofdpersonage benadert, kunnen niet anders dan bij elke toeschouwer een brede glimlach op het gezicht toveren.</p> <p>Tijdens recente interviews zijn Loach en Laverty zelf erg uitgesproken over waarom ze van THE ANGELS' SHARE een komedie wilden maken: juist nu na de economische crisis met een werkloosheidcijfer onder Britse jongeren dat nog nooit zo hoog is geweest, is het niet alleen nodig om de uitzichtloosheid van deze groep onder de aandacht te brengen, maar is de tijd ook rijp voor een verhaal dat ze een hart onder de riem steekt. En daarin schuilt precies de kracht: meer dan recentere pamfletfilms als IT'S A FREE WORLD... (2007) en ROUTE IRISH (2010) waarin Loach en Laverty vooral een politiek statement wilden maken, slaagt THE ANGELS' SHARE er nu wel in dit politieke bewustzijn te koppelen aan een menselijk en vooral amuserend verhaal. Een combinatie die in ieder geval al de juryprijs op de afgelopen editie van Cannes opleverde.</p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/The-Angels-Share-008.jpg?itok=bjH48cMd" width="460" height="276" alt="The-Angels-Share" title="The-Angels-Share" /></div></div></div> Thu, 06 Sep 2012 06:50:52 +0000 Guus Schulting 3567 at http://thecultcorner.com The Rum Diary http://thecultcorner.com/recencies/rum-diary <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Bruce Robinson</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Johnny Depp, Michael Rispoli en Aaron Eckhart </div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2011</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">119 minuten </div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_3.jpg" alt="3 sterren" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/0YUx36yLLug" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>Het is ergens in de jaren negentig wanneer Johnny Depp tijdens een van zijn vele bezoekjes aan boezemvriend en legendarische gonzojournalist Hunter S. Thompson het vergeten manuscript van The Rum Diary ontdekt. Een roman die Thompson in 1959 op zijn 22e schreef en destijds maar niet kreeg uitgegeven. Depp, onder de indruk van wat hij leest, besluit niet alleen om de roman alsnog uit te geven, maar vat tevens het plan op om samen met Thompson een filmversie van de grond te krijgen. Het blijkt een moeilijk proces: na vele omzwervingen en de dood van Thompson in 2005 duurt het uiteindelijk tot 2011 voordat Depp THE RUM DIARY via zijn eigen productiemaatschappij Infitum Nihil daadwerkelijk weet te realiseren. Het eindresultaat: een sympathieke verfilming, maar uiteindelijk ook niets meer.</p> <p>Dat Thompson en Depp een gouden combinatie zijn weten we sinds Terry Gilliams verfilming van Thompsons cultroman FEAR AND LOATHING IN LAS VEGAS (1998), waarin Depp misschien wel een van zijn beste rollen ooit neerzet als de nerveuze, psychedelische journalist Raoul Duke. In THE RUM DIARY speelt Depp de jonge en alcoholistische journalist Paul Kemp die in de jaren zestig een baantje weet te scoren in Puerto Rico. Het stelt niet veel voor: aanvankelijk mag hij vooral horoscopen verzinnen voor de noodlijdende Engelstalige krant The San Juan Star. Hij trekt in bij de botte fotograaf Sala (Michael Rispoli), wordt benaderd door de slinkse zakenman Sanderson (Aaron Eckhart) en valt voor de charmes van de mooie blondine Chenault (Amber Heard).</p> <p>Net als FEAR AND LOATHING moet THE RUM DIARY het niet hebben van de plot, maar van de bevreemdende sfeer en absurde humor. Die komt ditmaal niet tot uiting in groteske en door drugs gevoede hallucinaties, maar vooral in droge dialogen. De Britse regisseur Bruce Robinson, die zijn sporen verdiende als scenarist van THE KILLING FIELDS (1984) en regisseur van de Briste culthit WITHNAIL &amp; I (1987), benadrukt dit alles extra door een aangeschoten cameravoering en montagestijl waardoor we het verhaal als een alcoholische roes ervaren. </p> <p>Het is overduidelijk dat het aan sympathie voor het werk van Hunter S. Thompson en goede intenties bij deze verfilming niet ontbreekt. Depp, net als de rest van de cast, speelt met overgave. De droge humor werkt op momenten aanstekelijk, maar uiteindelijk blijft THE RUM DIARY steken in te veel fragmentarische verhaallijntjes, verwarrende onduidelijkheden en te weinig sturing om deze intenties om te zetten in een werkelijk geslaagde film.</p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/rumdiary.jpg?itok=3OV51qGR" width="620" height="413" alt="The Rum Diary" title="The Rum Diary" /></div></div></div> Wed, 21 Dec 2011 22:39:52 +0000 Guus Schulting 3396 at http://thecultcorner.com Carnage http://thecultcorner.com/recencies/carnage <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Roman Polanski</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Kate Winslet, Jodie Foster &amp; Christoph Waltz</div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2011</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">79 minuten</div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_4.jpg" alt="4 sterren" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Zvg_wK6smK4" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>Het huisarrest dat Polanski in 2009 door de Zwitserse regering kreeg opgelegd zal hem niet in de koude kleren zijn gaan zitten en lijkt nu zijn sporen al te hebben nagelaten. In zijn nieuwste film, CARNAGE, sluit hij namelijk twee echtparen op in een appartement en laat ze bikkelhard de strijd aan gaan. Niet met hun vuisten, maar met woorden: achterbaks, met steken onder water en vaak ook recht voor zijn raap. Dat levert een tenenkrommende en zelfs claustrofobische film op, maar boven alles is CARNAGE gewoon hilarisch.</p> <p>Vertrekpunt: twee ventjes slaan elkaar verrot in het park. Eentje verliest een tand: barbaars gedrag, maar ook kinderen eigen. De ouders van de dader komen langs in het appartement van de ouders van het slachtoffer, want beide echtparen zijn uiterst sociaal en zullen dit varkentje beschaafd met elkaar wassen. Maar wat begint als een gesprek aan de koffietafel (met opgedrongen appeltaart) eindigt als een zuipfestijn, waarbij de whisky van de gastheer zelfs aanzet tot een braakpartij over de zeldzame kunstcatalogus van de gastvrouw (of was het toch die appeltaart die zo misselijk maakte?).</p> <p>Ondertussen wisselen de allianties tussen de vier ruziemakers, ontstaan en sneuvelen er vooroordelen die de personages over elkaar hebben en gaat het beschaafde gepraat vaker wel dan niet over in geschreeuw. De regie en het scenario zijn hierbij feilloos. Het kan niet anders of Polanski putte uit zijn eigen gevangenschap, want elke poging die hij zijn personages laat ondernemen om aan hun setting te ontkomen laat hij falen. De ruimte blijft te krap voor vier kemphanen en dat is precies wat de film tergend houdt. Hij baseerde dit verhaal op het Franse toneelstuk <i>God of Carnage</i>, van toneelschrijfster Yasmina Reza, dat ook al op Broadway te aanschouwen was.</p> <p>Maar de film is vooral een acteursfilm, want CARNAGE wordt door niet de minste sterren gedragen: Jodie Foster, John C. Reilly, Kate Winslet en Christoph Waltz zijn alle vier fantastisch. Foster en Reilly zijn hardwerkende en vermogende arbeiders (hun appartement ligt aan Central Park), Winslet en Waltz zijn snobistische rijkelui. Vooral die laatste is een echte workaholic, wat ook weer de nodige irritatie oplevert, aangezien hij het gesprek constant onderbreekt om in de rol van advocaat een mogelijk dodelijke medicijnenzaak onder het tapijt te vegen.</p> <p>De acteervedettes zijn goed op elkaar ingespeeld en zeker Waltz, die na INGLOURIOUS BASTERDS zijn snode schurkenrolletje herhaalde, is prachtig als de enige persoon die de waarheid niet lijkt te verbloemen. "Jullie zoon is een maniak!" roept Foster, waarop Winslet zich direct verweert. Toch is het Waltz die het droog beaamt: "Ze heeft gelijk, onze zoon is een maniak." Het is een goed voorbeeld van de wisselende verbonden, de frustraties en humor die in één groot kruitvat zijn gepropt. Het staat constant op het punt te springen.</p> <p>De aap die nooit helemaal uit de mouw komt is in ieder geval wel steeds aanwezig: je kan iemand soms maar beter een goede klap verkopen, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Het scheelt een hoop façade.</p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/carnage.jpg?itok=4Qq3au4V" width="620" height="385" alt="carnage" title="carnage" /></div></div></div> Thu, 08 Dec 2011 07:36:48 +0000 Pim Wijers 3389 at http://thecultcorner.com Broken Flowers http://thecultcorner.com/recencies/broken-flowers <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Jim Jarmusch</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Bill Murray, Jeffrey Wright &amp; Tilda Swinton </div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2005</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">106 minuten</div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_4.jpg" alt="4 sterren" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="560" height="315" src="//www.youtube.com/embed/c_TB7MkrGyc" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>De films van regisseur Jim Jarmusch worden bevolkt door reizigers. Soms reizen ze individueel en raken nooit ver, zoals Forest Whitaker als Ghost Dog, en soms reizen ze in gezelschap en raken steeds verder van huis, zoals Johnny Depp in 'Dead Man'. De personages van Jarmusch zijn onderweg om iets achter te laten, en laten zich bewust leiden door wat er op hun weg komt.</p> <p>In 'Ghost Dog: The Way of the Samurai' uit 1999 wordt deze levenshouding treffend omschreven als "There is surely nothing other than the single purpose of the moment. A man's whole life is a succession of moment after moment." Met de tragikomedie 'Broken Flowers' mogen we een nieuwe reiziger aan de verzameling toevoegen: Don Johnston.</p> <p>In Broken Flowers, waarvoor Jarmusch de Grand Prix in Cannes won, is strikt genomen een roze brief overigens de eerste reiziger. In de openingssequentie zien we hoe een brief zijn reis maakt van de brievenbus waarin 'ie wordt gepost tot op de deurmat van Don Johnston (Bill Murray). Ooit succesvol in de informatica is Don een cynische man geworden, die zijn dagen slijt in zijn trainingspak, hangend voor de televisie. Zijn vriendin Sherry (Julie Delpy) onttrekt zich aan deze lome niksnutterij door hem te verlaten, zoals veel vrouwen dat eerder deden.</p> <p>Als Sherry vertrokken is, neemt Don de post door en doet een tweede vervelende ontdekking: hij heeft een zoon, die naar hem op zoek is. De brief is geschreven door een anonieme ex-vriendin. Alhoewel dit gegeven Don volkomen koud laat, spoort zijn nieuwsgierige buurman Winston (Jeffrey Wright) hem aan om op zoek te gaan naar die ex-vriendin. Winston achterhaalt vier ex-vriendinnen en regelt alles voor de reis, waarna Don zich morrend laat overhalen.</p> <p>De enige reden dat Don aan de reis begint, is om zijn buurman niet teleur te stellen. Op geen enkel moment geeft hij de indruk echt geïnteresseerd te zijn naar de zoon, die hij schijnt te hebben. Zijn gelaten houding en gortdroge reacties leveren hilarische scènes op als Don met complete desinteresse achtereenvolgens Sharon Stone, Francis Conroy, Jessica Lange en Tilda Swinton bezoekt. Een man met een missie, maar eentje die hem totaal niet kan boeien.</p> <p>Het tempo van deze tiende film van Jim Jarmusch ligt heel laag. Eigenlijk precies zo laag als Don Johnston sloom is. En dat wordt voortreffelijk neergezet door Bill Murray: als geen ander weet hij met een miniscule beweging van een wenkbrauw of mondhoek het gevoel neer te zetten van volledige onverschilligheid ten opzichte van zichzelf of zijn omgeving.</p> <p>Op dezelfde wijze beeldde Murray eerder een diepgevoelde midlifecrisis uit in Sofia Coppola's 'Lost in Translation'. Aangezien 'Broken Flowers' vaak met deze film uit 2003 vergeleken zal worden, is het leerzaam te weten dat Jarmusch zijn verhaal speciaal voor Murray schreef voordat Coppola's film was gemaakt.</p> <p>De traagheid van Don Johnston en de bijpassende tragische loop van gebeurtenissen zakt langzaam in bij de kijker en creëert een fijn gevoel van loomheid en medeleven met de hoofdpersoon. 'Broken Flowers' ademt én schept een en al contemplatie. Zo vaak als we in de door Don vervloekte huurauto ("I'm a stalker in a Taurus") door de achteruitkijkspiegel kijken naar wat hem achter ligt, zo vaak roept Jarmusch een gevoel op van overpeinzing.</p> <p>In zijn eigen woorden is het een echte acteursfilm geworden, en niet één met een duidelijk plot of genre. De reis die Don Johnston met zoveel tegenzin is begonnen, eindigt ook niet met een klassieke, plotgedreven Hollywood-reünie zoals onlangs in 'War of the Worlds' van Spielberg. Bij Jarmusch telt niet het begin- of eindpunt, maar de reis zelf.</p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/Broken%20Flowers%202.jpg?itok=x2yk9tcN" width="380" height="277" alt="Broken Flowers" title="Broken Flowers" /></div></div></div> Fri, 14 Nov 2008 18:16:00 +0000 Ronald Simons 2791 at http://thecultcorner.com Tapas http://thecultcorner.com/recencies/tapas <div class="field field-name-field-regiseur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Regie:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">José Corbacho &amp; Juan Cruz</div></div></div><div class="field field-name-field-cast field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Cast:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Ángel de Andrés López, María Galiana &amp; Elvira Mínguez</div></div></div><div class="field field-name-field-jaar field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Jaar:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">2005</div></div></div><div class="field field-name-field-duur field-type-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Duur:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">94 minuten</div></div></div><div class="field field-name-field-genre field-type-taxonomy-term-reference field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Genre:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even">Komisch drama</div></div></div><div class="field field-name-field-sterren field-type-list-text field-label-inline clearfix"><div class="field-label">Waardering:&nbsp;</div><div class="field-items"><div class="field-item even"><img src="/sites/all/themes/cultcorner/images/rating/rating_2_5.jpg" alt="2,5 ster" /></div></div></div><div class="field field-name-field-video field-type-text field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><iframe width="420" height="315" src="//www.youtube.com/embed/QhhUB9p6Sas" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><p>De titel slaat zowel op de overbekende Spaanse hapjes als op het verbergen van geheimen, afgeleid als het is van het Spaanse werkwoord tapar, dat onder meer bedekken betekent. Goed anderhalf uur zijn we deelgenoot van de alledaagse besognes van enkele inwoners van een volksbuurt in Barcelona. Het zijn kleine, hapklare verhaallijntjes rondom de kracht van de liefde, waarin veel aandacht is voor de belangrijke levensles die stelt dat je de waarheid nooit moet verdoezelen.</p> <p>Na een kleurrijke introductie van de hoofdpersonages in de zomerse, armoedige setting van een typisch Spaanse volkswijk, richt TAPAS zich op enkele van de bewoners om te laten zien wat er achter de gordijnen plaatsvindt. Op het eerste gezicht zijn het namelijk allemaal brave burgers, maar het blijkt dat ze allemaal wel iets te verbergen hebben. De vriendelijke oma zit bijvoorbeeld niet voor haar lol iedere middag in het plaatselijke café, want als je beter kijkt, blijkt ze daar haar schrale pensioentje aan te vullen met de verkoop van XTC-pillen. De chagrijnige verkoopster in de kruidenierszaak is bij nader inzien een eenzame seksmaniak en de jolige kroegbaas een groot kind dat nooit geleerd heeft om te koesteren wat hij heeft.</p> <p>Een hoogbejaard stel dat worstelt met kanker en de angst om oud te worden, neemt de centrale plaats in en vormt een spiegel voor de andere personages. De zieke man en XTC-dealende vrouw weten als geen ander dat er aan het einde van de rit niets ander overblijft dan wat je zelf in al de voorafgaande jaren hebt gezaaid. De wijze lessen die je uit hun portrettering kunt halen zijn legio, en worden onomwonden gepresenteerd: als je lief bent geweest voor je omgeving dan krijg je liefde terug, eerlijkheid duurt het langst en je moet geen oude koeien uit de sloot halen. Het is een aaneenschakeling van overbekende wijsheden die de film iets aartsconservatiefs geeft, ongeacht die XTC-pillen en de afkeer van religie bij de bejaarde vrouw.</p> <p>Er is niets mis met dit Spaanse hapje voor tussendoor, maar het is geen verplichte kost. Het soaperige script kabbelt van de ene platitude naar de ander en wordt nergens meer dan een oppervlakkige mengeling van humor en drama. Bijna om-en-om wisselt TAPAS dit recept af als in een slappe cabaretvoorstelling: na het stukje omgaan met kanker maken we kennis met een kungfu praktiserende Chinese kok, vervolgens een pijnlijke scheiding en dollende pubers in de supermarkt, daarna nog wat oprechte eenzaamheid en tenslotte de passionele seks. Voorzien van prettige muziek en ontdaan van scherpe randjes gaan de makers steeds weer voor de ontwapenende glimlach.</p> <p>Zo bezien is TAPAS te vergelijken met je eerste reactie als een ober een bordje tapas op je tafeltje zet in gelijk welk eetcafé ter wereld: 'alweer calamares en gehaktballetjes in tomatensaus?' Pretenties zijn dan wel nauwelijks te bekennen, maar originaliteit of verwondering zijn al helemaal ver te zoeken.</p> <p> </p> <p> </p> </div></div></div><div class="field field-name-field-image field-type-image field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><img typeof="foaf:Image" src="http://thecultcorner.com/sites/default/files/styles/large/public/tapas.jpg?itok=1WPc5ffs" width="620" height="412" alt="Tapas" title="Tapas" /></div></div></div> Thu, 24 Apr 2008 11:56:53 +0000 Ronald Simons 2582 at http://thecultcorner.com