Voor animatieliefhebbers is Imagine vrijwel ieder jaar de moeite waard om te bezoeken. Niet dat het animatie-aanbod zo groot is -slechts twee films dit jaar, vertoond als double bill- maar je kunt er in ieder geval vanuit gaan dat je iets unieks zult zien. MIDORI-KO en SKY SONG zijn twee totaal verschillende animatiefilms, met als gemeenschap een duidelijke hang naar het surrealisme.

Waar is de ranzige horror? De rake cult? De film die buiten de lijntjes kleurt? Braafheid regeert tot op heden; er zijn maar weinig films op Imagine die echt opvallen en imponeren. Ook vandaag bleek tam. Wel leuk op het festival is dat zelfs de voorstelling van twee uur in de middag al was uitverkocht. Bezoekers bedenken zich vast dat de zon ook na Imagine nog wel schijnt. Maar voor AT WORLD'S END hoefde men niet binnen te blijven.

Na vier dagen blijken vooral de zwarte komedies op veel waardering te kunnen rekenen. THE PERFECT HOST, SUPER en AT WORLD'S END leiden het tussenklassement voor de Spits! Silver Scream Award, de publieksprijs van Imagine, en worden druk bezocht. Tegenwicht aan deze morbide humor wordt geboden door TIME TRAVELLER, een modern Japans sprookje over de vergankelijkheid van het leven en kracht van de liefde. En alweer de derde verfilming van Yasutaka Tsutsui's roman The Girl Who Leapt Through Time.

Een van de voornaamste redenen om filmfestivals te bezoeken, is de vertoning van films die buiten het festival niet in de bioscoop draaien, en die je anders misschien over het hoofd gezien zou hebben. Imagine stelt wat dit betreft nooit teleur: ieder jaar staan er wel een paar films op het menu waarvoor we het festival dankbaar mogen zijn dat het ze onder de aandacht heeft gebracht.