Cannes 2017: Dag 5

 
Dé controverse van Cannes 2017 gaat over de selectie van OKJA (Bong Joon Ho) en THE MEYEROWITZ STORIES (Noah Baumbach) in de competitie. Niet vanwege inhoud of een faux pas van de regisseur, maar omdat ze zijn geproduceerd door Netflix en dus geen bioscooprelease (in Frankrijk) krijgen, maar direct op Netflix worden gezet. Voor abonneehouders en het kleine scherm dus. Juryvoorzitter Pedro Almodóvar las tijdens de persconferentie van de jury een verklaring voor waaruit onomwonden klonk dat hij niet van plan is om een film te honoreren die voor het kleine scherm is gemaakt, omdat dat niet is waar echte cinema om gaat.

Maar goed, terug naar OKJA. Met de groeiende wereldbevolking, de toenemende welvaart én een nauwelijks afnemende vleesconsumptie is het idee van multinational The Mirando Corporation om een genetisch gemanipuleerd supervarken te ontwikkelen, dat in één slacht voor honderden kilo's vlees garant staat, zo gek nog niet. Nou ja, vanuit een winstoogpunt dan. En dat is het enige waar CEO Lucy Mirando (Tilda Swinton) mee bezig is. Ze liegt de mensheid voor dat het supervarken een biologisch, niet-gemanipuleerd beest is. Om de bevolking te betrekken heeft Mirando een wedstrijd bedacht om uit de eerste serie varkens het mooiste en grootste beest te kiezen.
 
Eén van die eerste varkens is Okja, op het Zuid-Koreaanse platteland grootgebracht door tiener Mija (Seo-Hyun Ahn) en haar opa. Om mee te doen aan de competitie komt een team Okja halen. Het staat onder aanvoering van de geflipte dr. Johnny Wilcox, Jake Gyllenhaal in een vermakelijke en totaal over de top performance. Ze beloven Mija dat ze haar varken direct na afloop weer mee mag nemen, terwijl Okja's lot uiteraard het slachthuis is. Want vlees is geld. Maar voor het zover is, krijgt Mija hulp van het Animal Liberation Front, geleid door Paul Dano in zijn grappigste rol tot nu toe.
 
Bong Joon Ho jongleert in OKJA met verschillende genres zoals hij eerder succesvol deed in THE HOST en SNOWPIERCER, maar nu met een veel groter budget en met meer zelfvertrouwen. Het resultaat is de beste film uit zijn nog jonge carrière. Het is in de eerste plaats een pittige satire op vervuilende en groteske multinationals die een aanbod van troep creëren onder het mom slechts aan de vraag te voldoen, maar werkt evengoed als een ontroerende Ghibli-versie van E.T. van Steven Spielberg. En helaas dus binnenkort niet te zien op een groot, wit doek bij u in de buurt.

 

OKJA