Duoreview: Sherlock Holmes 2

Regisseur Guy Ritchie ontving lof voor zijn eigentijdse versie van Sherlock Holmes. In 2009 transformeerde hij de speurneus uit de boeken van Arthur Conan Doyle namelijk van een sociaal onmogelijk genie tot een actieheld met een vlotte babbel. In dit tweede deel lijkt er weinig veranderd. The Cult Corner stuurde recensenten Julius en Pim naar de voorstelling en sloot ze daarna op in een donkere kelder, alwaar ze debatteerden over het slagen (of falen) van dit vervolg. Hieronder staat een getrouwe weergave van hun gesprek.

Julius Er zijn twee dingen die je over mij moet weten om mijn positie in dit debat te begrijpen. Ten eerste: ik ben een liefhebber van de Sherlock Holmes-boeken van Arthur Conan Doyle. Ten tweede: ik ben van mening dat een filmmaker bij een literaire adaptatie alle vrijheid mag nemen die hij wil, en zal niet gaan zeuren als er enkele details uit het bronmateriaal veranderd zijn. Echter: als een film enkel de naam van een beroemd personage draagt om publiek te lokken, maar in feite niets met dat personage te maken heeft, dan zit er toch iets verkeerd. Dat was het geval bij Ridley Scotts ROBIN HOOD, bij Disneys WINNIE THE POOH en bij de meeste SHERLOCK HOLMES-films. Zeker die van Guy Ritchie. Wat je er verder ook van vindt, met Holmes heeft het niets te maken.

De Sherlock Holmes van Doyle was een aseksuele autist met een onwaarschijnlijk hoge intelligentie en een groot gebrek aan sociale vaardigheden. De versie die Robert Downey Jr. hier speelt, is een charismatische actieheld die slechts sporadisch beroep hoeft te doen op zijn analytisch vermogen. Wie een detectivefilm verwacht, komt bedrogen uit: de deductiescènes zijn geforceerd, simpel, en uitsluitend aanwezig omdat anders helemaal niemand had begrepen waarom de film SHERLOCK HOLMES heet.

Pim Een fundamenteel verschil van hoe we de film ervaren, want ik ben amper bekend met Sherlock Holmes en zal me daarom niet snel ergeren aan veranderingen ten opzichte van de boeken. Overigens zag ik enkel een andere 'adaptatie' van Sherlock: THE GREAT MOUSE DETECTIVE van Disney, met speurneus Basil Holmuis als hoofdpersonage. Als referentiekader ook niet betrouwbaar. Als ik aan Sherlock denk, dan zie ik het archetype uit die tekenfilm: een pijprokende detective met groot oog voor detail en een speurneuzenpet.

Omdat ik dus niet gehecht ben aan het personage heb ik weinig moeite met de atypische actieheld die Ritchie ervan maakte. In grote lijnen is Downey Jr. voor mij gewoon detective Holmes: hij vindt aanwijzingen voor het mysterie, heeft een uitmuntend deductief vermogen en gaat op pad met doktersmaat Watson, die hem altijd bijstaat met sarcasme. Ik denk dat dit voor de meeste kijkers geldt. Het is simpel om een naam te gebruiken voor commerciële doeleinden, absoluut, maar dat maakt de film zelf niet beter of slechter.

Lees hier het volledige debat: http://www.thecultcorner.com/recensies/sherlock-holmes-a-game-shadows