Imagine: dag 4

"Springen! Springen! Springen!" In de foyer van bioscoop Tuschinski gluurt een stel oudere dames voorzichtig tussen de reling van de balustrade naar beneden. Hun voorstelling van Gooische Vrouwen is net afgelopen. Op de begane grond van de foyer staat een menigte van jongeren die scandeert dat ze zichzelf naar beneden moeten storten, of dat ze zichzelf op zijn minst ondegelijk moeten exposeren. De angst is zelfs van enige afstand leesbaar in hun ogen: waar hebben ze deze behandeling aan verdiend? Vanzelfsprekend geven ze geen gehoor aan de verzoeken. Die weigering komt ze op nog meer vernedering te staan: "Hoeeeeerrrrrrr!" De sfeer zit er vlak voor aanvang van de Night of Terror goed in!

Wat de dames niet weten is dat het gewoonweg traditie is om tijdens de Night of Terror leuzen te schreeuwen gedurende, maar ook voorafgaand aan de vier filmvoorstellingen die deze nacht plaatsvinden. Vrouwen zijn hoeren, mannen zijn homo's. Simpel. Hoe vervelend de opmerkingen ook moge klinken, erg persoonlijk moeten ze niet opgevat worden. Traditiegetrouw verzamelen zich tegen tienen al de eerste drommen mensen voor de mooiste bioscoop van ons land, ook al gaan de deuren pas om half twaalf open. Ook op straat zijn de leuzen niet van de lucht. Met gesis gaan er halve liters blikbier open. Een nachtje doorhalen? Voor de die hards geen probleem. Zolang de films maar genoeg stof tot belediging opleveren.

Als de deuren eindelijk opengaan blijkt de grote zaal nog niet toegankelijk en moet er ook binnen nog gewacht worden. De beveiliging, en eigenlijk iedereen die binnen is, moet het verbaal ontgelden. Beveiliger Hakim (hij lijkt op Hakim van Sesamstraat) moet een kunstje doen. Ook hij negeert de bevelen. "Homo!" De hoofdbeveiliger legt ten slotte nog even de regels uit. "Ik weet dat ik ook een homo ben en voor wie er zin heeft heb ik boven een kamertje..." De scherpte van de opmerking kan op een applaus rekenen, maar zijn volgende boodschap is serieuzer: wie vernielingen aanricht aan het historische pand vliegt er linea recta uit. Het is waarschijnlijk een overbodig statement, want het publiek komt er om horrorfilms toe te juichen en af te zeiken.

De programmering, verzorgd door initiatiefnemer Jan Doense, blijkt tijdens de nacht wel erg matig. De algemene teneur na de eerste film HUSK is negatief. In dit werk uit de 'To Die For' reeks wordt een groepje jongeren door vogelverschrikkers achterna gezeten in een maïsveld. Er is niet veel origineels aan, maar de enorme kritiek die uit de zaal ontstijgt is deels onterecht. HUSK is degelijk, spannend en zelfs een tikkeltje morbide. Ook tijdens de tweede film wordt er geklaagd: "Er is nog niemand dood gegaan!", maar in de spookhuisfilm INSIDIOUS (foto) draait het daar ook niet om. Een bekend concept wordt hier verschrikkelijk origineel uitgewerkt. En nog belangrijker: effectief. Want allemachtig wat is deze film eng, zelfs in een volle zaal die geen seconde stil is. Dit kan nog wel eens de beste film van Imagine zijn.

De laatste twee films waren uiteindelijk wel weer slecht geprogrammeerd. MOTHER'S DAY is een aardige thriller in de stijl van FUNNY GAMES en LAST HOUSE ON THE LEFT. Een groepje burgerlui wordt in hun huis bruut overvallen door een stel bandieten en hun ijzige moeder. Zij is kalm, beheerst en evenzo meedogenloos. Dat zullen de bewoners weten en voelen. Het verhaal verloopt wat voorspelbaar en omdat dit eigenlijk geen echte horror is (een veelgehoorde kreet tijdens de avond is "Waar zijn de zombies!?") had dit ook beter tijdens het festival zelf kunnen draaien in plaats van tijdens de Night of Terror.

De roep om zombies wordt in ieder geval nog wel gehoord. De laatste film is HELLDRIVER, de nieuwste film van regisseur Nishimura, die de nacht vorig jaar afsloot met VAMPIRE GIRL VS FRANKENSTEIN GIRL. Dit is weer een stap in de verkeerde richting. Bizarre vondsten zoals een zombiemoeder die haar baby aan een navelstreng rondslingert worden tijdens de veel te lange tijdsspanne teniet gedaan door een waardeloze soundmix en een bombastische soundtrack die op veel te hoog volume staat. Heel veel maakt het niet uit, zo'n tachtig procent is toch al naar huis.

Is dat vreemd? Mwah. Het is immers half tien als de laatste bezoekers naar buiten komen. Ze knipperen met hun ogen. Zonlicht, bah! Eén merkt hoopvol op dat er komende editie vast betere films geprogrammeerd worden. Een ander heeft een rake repliek: "Ik moet de eerste Night of Terror met goede films nog tegenkomen." En zo is het ook. Er horen slechte films gedraaid te worden. Hebben we tenminste wat te zeiken. Volgend jaar meer!