IFFR eert de zoekende vrouw

Speciaal voor de filmverlossing zoekende festivalbezoeker heeft The Cult Corner twee meesterlijke films geselecteerd uit het gigantische aanbod van honderden korte en lange speelfilms die een bezoek aan Rotterdam de moeite waard maken. Beide filmtips van vandaag gaan over een jonge zoekende vrouw: HADEWIJCH van Bruno Dumont en LOURDES van Jessica Hausner.

LOURDES staat in de publieksprijs top tien op dit moment op een eervolle negende plaats, en die eer komt gedeeltelijk hoofdrolspeelster Sylvie Testud toe. In deze derde speelfilm van de Oostenrijkse regisseur Hausner (LOVELY RITA, HOTEL) speelt de altijd magistrale Testud de gedeeltelijk verlamde Christine die met een gezelschap naar Lourdes reist in de stille hoop op genezing. Zoals er ieder jaar zo'n vijf miljoen mensen deze plek bezoeken, waar in 1858 Maria verscheen aan Bernadette. Naast de hoop op een wonder is voor de mensen uit Christines gezelschap een beetje aanspraak ook al fijn.

Al gaat het gezegde ‘gedeelde smart is halve smart' nou niet bepaald op voor deze specifieke, gedesillusioneerde groep. Ze zitten er evident allemaal voor zichzelf. Het zijn stuk voor stuk door de wol geverfde wonderzoekers, die in hun leven al vele dokters en kwakzalvers bezochten. Maar als er dan daar in Lourdes ineens toch een wonder gebeurt, brengt dat het gezelschap flink in verwarring. LOURDES is een ingetogen gefilmde en geacteerde psychologische studie naar de gedragingen van mensen die allemaal op hun eigen manier zijn gekneusd of teleurgesteld en troost zoeken bij elkaar en bij de Maagd Maria. Hausner brengt afstandelijk, maar heel precies in beeld hoe deze plek het beste en het slechtste in mensen naar boven haalt.

LOURDES is nog eenmaal te zien op maandag 1 februari om 13:15.

Regisseur Bruno Dumont vroeg in zijn vorige vier speelfilms als TWENTY NINE PALMS en LA VIE DE JÉSUS veel van zijn kijkers. De Franse regisseur en oud-filosofiedocent is een meester in het neerzetten van onaangename personages in onaangename situaties. Geen behaaglijke feelgood bij Dumont, maar krachtige films die een kijkervaring teweeg brengen die je niet snel van je af kunt schudden, of je het nou leuk vindt of niet. Op internationale filmfestivals wordt zijn werk dan ook gewoonlijk zowel met boegeroep als met luid applaus ontvangen.

HADEWIJCH is in vergelijking zijn meest toegankelijke film tot nu toe geworden. Het is een relatief bescheiden vertelling van het dwaalspoor van het Belgische meisje Céline (Julie Sokolowski), dochter van een steenrijke ambassadeur. Ze gaat op jonge leeftijd het klooster in, waar zij haar katholieke naam Hadewijch krijgt. Als de nonnen besluiten dat het kloosterleven haar normale ontwikkeling in de weg staat, geven ze haar terug aan de maatschappij. Daar openbaren de zwakheden van het meisje zich echter nog veel nadrukkelijker, want Céline zoekt bevestiging en zelfvertrouwen bij de eerste de beste religieuze fanaticus die ze tegenkomt. Met open ogen wordt ze meegesleept naar een zeker ongeluk.

Dumonts HADEWIJCH is een aangrijpende film waarin we een zwaarmoedig jong meisje zien afglijden voor onze ogen. Terwijl het zo simpel lijkt: ga naar school, maak vrienden en omarm het leven. Maar Céline is een onnavolgbare jonge vrouw die wel geld maar geen liefde meekreeg. Al weigert Dumont om de schuldvraag geheel bij haar ouders te leggen. Er worden weinig vragen beantwoord, maar HADEWIJCH is niet helemaal hopeloos. Jeugddelinquent David (David Dewaele) die met zijn tronie zo lijkt te zijn wegglopen uit het universum van de gebroeders Dardenne, bewerkstelligt als een 21ste eeuwse Messiasfiguur uiteindelijk toch nog wat hoop.

HADEWIJCH is nog te zien op zondag 31 om 16:00 en zaterdag 6 februari om 16:15.