Berlinale 2011 ten einde

De 61ste Berlinale zit erop nadat gisteravond de Gouden en Zilveren Beren zijn uitgereikt. De Gouden Beer ging -zoals verwacht- naar publieks- en criticilieveling NADER AND SIMIN, A SEPARATION van Asghar Farhadi (foto). De acteurs en actrices uit deze film kregen gezamenlijk de Beer voor Beste Acteur en Beste Actrice. Voor zijn Regie van SCHLAFKRANKHEIT kreeg Duitser Ulrich Köhler een prijs en Beste Script ging naar Joshua Marston voor zijn THE FORGIVENESS OF BLOOD.

The Cult Corner was ook dit jaar aanwezig op het filmfestival en zag 22 films, hieronder in de volgorde van waardering. We hebben tevens interviews gedaan met regisseur Leon Ford en acteurs Ryan Kwanten (True Blood) en Maeve Dermody (Black Water) voor hun film GRIFF THE INVISIBLE, met Wim Wenders over zijn dansfilm PINA en met regisseur Victoria Mahoney en actrices Zoë Kravitz & Gabourey Sidibe (Precious) over hun film YELLING TO THE SKY. Deze interviews worden hier op The Cult Corner gepubliceerd wanneer de films hun Nederlandse release krijgen.

1. Schlafkrankheit (Ulrich Köhler)

Poëtisch portret van de hellegang van een Nederlandse arts (Pierre Bokma) in Afrika. Na jaren dreigt de stekker uit zijn project te worden getrokken. Nu de dokter moet terugkeren naar het vaderland, vreest hij verlies van vrijheid en macht, en trekt zich letterlijk en figuurlijk steeds dieper terug in de Afrikaanse jungle. Uitstekende hoofdrol van Bokma in een film die zich kan meten met het beste werk van Claire Denis. Winnaar van de Zilveren Beer voor Beste Regie.

2. True Grit (Joel & Ethan Coen)

De Coenbroertjes proberen nu eens een western en keren daarvoor terug naar het boek waarvan in 1969 een verfilming met John Wayne werd gemaakt. De hoofdrol is nu voor de jonge Hailee Steinfeld als kordaat meisje dat op wraak zint op de moordenaar van haar vader. Ze huurt de hardgekookte brombeer Rooster Cogburn (Jeff Bridges) in en samen met een Texas Ranger (Matt Damon) gaan ze op pad. TRUE GRIT moet het hebben van het rijke camerawerk en de sterke vertolkingen in dit degelijke, maar verder weinig verrassend verhaal.

3. Life in a Day (Kevin Macdonald)

Op zaterdag 24 juli 2010 gaven wereldwijd duizenden mensen gehoor aan de oproep om een filmpje te maken waarin je enkele vragen beantwoordt en die je vervolgens moest uploaden naar YouTube. De vragen: waar hou je van, waar ben je bang voor, wat maakt je aan het lachen en wat heb je in je broekzak. Er kwam 4500 uur materiaal uit 192 landen binnen en uit al die reacties heeft Kevin Macdonald (LAST KING OF SCOTLAND) een ontroerende film van negentig minuten gemonteerd. De bijdragen zijn afwisselend grappig, pijnlijk, aandoenlijk en confronterend. Ridley en Tony Scott financierden.

4. The Future (Miranda July)

THE FUTURE is een tikkeltje surrealistischer, maar nog even eigenzinnig als July's debuut ME, YOU AND EVERYONE WE KNOW. Ook nu voert ze weer buitenissige personages op die het maar wat moeilijk met zichzelf en de maatschappij hebben, en die de ganse dag raadselachtige gesprekken voeren en wat rondlummelen. July richt zich in THE FUTURE nadrukkelijk op het thema van het dertigersdilemma, en de film is daarmee gerichter dan haar alom geliefde maar ook rommelige debuut. De irritant pratende kat Paw-paw had overigens niet gehoeven.

5. The Turin Horse (Bela Tarr)

Naar eigen zeggen Tarrs zwanenzang, dit fantastisch geschoten, maar extreem minimalistische portret van enkele dagen uit het leven van een vader en zijn dochter in een compleet geïsoleerd gebied. We volgen zes dagen in hun van geen enkel gemak voorziene hut waar de wind dag en nacht gemeen omheen waait. Ze worden wakker, eten een aardappel, staren uit het raam en gaan naar bed. De slechts veertig shots nemen samen tweeënhalf uur in beslag. Beeldtaal, spaarzame dialogen en een voice-over redden de kijker van diepe slaap. Winnaar van De Grote Juryprijs en de FIPRESCI-award van de internationale filmcritici.

6. Pina (Wim Wenders)

Aangekondigd als de eerste arthousefilm in 3D. Wenders zag tien jaar geleden op een festival een voorstelling van choreografe Pina Bausch en bleef vervolgens rondhangen totdat hij haar hele retrospectief zag. Jaren spraken ze over een verfilming van haar dansvoorstellingen tot ze plotseling stierf in 2009. Nu presenteert Wenders een overzicht van het werk van Bausch in 3D, waarmee we zelf op het podium naast en tussen de dansers staan. We horen het gehijg, we zien het zweet en we voelen de dans.

7. Margin Call (JC Chandor)

GLENGARRY GLEN ROSS meets WALL STREET. Een aandelenbedrijf komt er aan het einde van een dag achter dat het systeem waar hun handel op stoelt foutief is en het bedrijf op instorten staat als klanten daar achter komen. 's Nachts besluit het bijeengeroepen bestuur om de volgend ochtend de vrijwel waardeloze aandelen toch te verkopen tot het bedrijf failliet is verklaard. Daarmee slepen ze tientallen bedrijven met zich mee de afgrond is. Film is overtuigend en scherp geschreven verslag van de minuscule greintjes menselijkheid waarmee twee werknemers bovengenoemde beslissing aanvechten. Met Kevin Spacey en Jeremy Irons.

8. Wer Wenn Nicht Wir (Andres Veiel)

Twee jaar na THE BAADER MEINHOF COMPLEX van Uli Edel weer een film over de links radicale Rote Armee Fraktion, die in Duitsland vele moorden en bomaanslagen pleegden uit onvrede met de staat en het opkomende kapitalisme. Deze speelfilm richt zich op de relatie tussen schrijver Bernward Vesper en studente Gudrun Ensslin, de latere intellectuele leider van de Rote Armee Fraktion. Het laat zeer breedvoerig in gesimplificeerde oorzakelijke verbanden zien hoe Gudrun onder invloed van de schrijver radicaliseert. Regisseur Veiel won er de Alfred Bauer Prize voor.

9. Coriolanus (Ralph Fiennes)

Ralph Fiennes had het al jaren in zijn hoofd om een verfilming te maken van het vroeg zeventiende eeuwse Shakespearestuk Coriolanus over de Romeinse generaal Gaius Marcius Coriolanus (Ralph Fiennes), die wordt verbannen uit Rome en zich aansluit bij zijn jarenlange vijand Aufidius (Gerard Butler) om het gezamenlijk op te nemen tegen Rome. Fiennes koos er in dit bombastische regiedebuut voor om de oorspronkelijke tekst te behouden in een hedendaagse setting. Eerste uur is wennen aan de taal en schreeuwerigheid, tweede uur is genieten van de goed invoelbaar gemaakte tragedie door acteerkannonnen als Vanessa Redgrave en Brian Cox. Opgenomen in Servië.

10. Rundskop (Michaël R. Roskam)

Succesvolle Belgische fictiefilm over de hormonenmaffia in de veestallen van Belgisch Limburg is de film van acteur Matthias Schoenaerts (ZWARTBOEK, MY QUEEN KARO) die 27 kilo spiermassa kweekte voor zijn imponerende rol als hardgekookte veehouder die als gevolg van een trauma uit zijn verleden overcompensatiegedrag vertoont in de omgang met zo'n beetje iedereen. Regisseur Roskam meende er ook nog een ernstig onovertuigend misdaadplot in te moeten vlechten en trekt daarmee de hele film naar beneden.

11. How Are You (Jannik Splidsboel)

12. Vampire (Iwai Shunji)

13. Les Femmes du 6ème Étage (Philippe Le Guay)