Imagine 2012: Dag 8

LOBOS DE ARGA
Regie: Juan Martínez Moreno
Cast: Gorka Otxoa, Carlos Areces & Secun de la Rosa
Waardering:

"LOBOS DE ARGA is geen parodie op de weerwolvenfilm, dit is een hommage aan de films van enkele topregisseurs uit de jaren tachtig. John Landis, John Carpenter. Hopelijk laat mijn film jullie een beetje lachen en een beetje griezelen." Zo. Die zit. Spaanse regisseur Juan Martínez Moreno weet zijn horrorkomedie goed in te luiden in de videoboodschap die op de een-na-laatste festivaldag aan zijn film vooraf gaat. Het licht gaat uit en dat voelt op Imagine altijd net iets leuker dan in de reguliere voorstelling: de verrassing van wat er komen gaat is groter. LOBOS DE ARGA opent met een verhaal over de markiezin van dorpje Arga. Dit booswicht verkrachtte honderd jaar geleden een mannelijke zigeuner voor zijn zaad en slachtte daarna diens dorp af. Maar zigeuners doodmaken is nooit slim: de markiezin wordt vervloekt. Haar ongeboren zigeunerzoon zal in een weerwolf veranderen wanneer hij tien wordt.

Het verhaal verplaatst zich naar de tegenwoordige tijd: schrijver en lulletje rozenwater Tomás Mariño gaat naar Arga om aan een nieuwe roman te werken. Hij neemt betrekking in het oude landhuis en wordt alleen nog door zijn beste vriend van vroeger warm onthaald. Alle oudjes uit het dorp blijken niet zo gastvrij voor vreemdelingen, zelfs niet voor vreemdelingen die in Arga zijn opgegroeid, zoals Tomás. Als kijker weten we natuurlijk al lang wat er aan de hand is, maar gelukkig duurt het ook niet lang voor de hoofdpersonages erachter komen. Tomás wordt door de dorpelingen geofferd aan de weerwolf, want hij als nazaat van de markiezin kan de vloek alleen verbreken. Zijn bloed in ieder geval. LOBOS DE ARGA is zoals de regisseur al aangaf een mix tussen horror en komedie, maar zijn vergelijking met regisseurs Landis en Carpenter is toch wel hoogdravend.

Net als Cubaanse zombiekomedie JUAN DE LOS MUERTES lijdt deze semigeestige weerwolvenfilm aan een overkill van grapjes, waardoor er eigenlijk niet meer te spreken valt over horror. Het scoort gezien de publieksprijs goed, want beide films staan in de top tien van de Silver Scream Award. Ondergetekende is er minder van gecharmeerd. Verwijs niet naar horrorkomedie uit de jaren tachtig als je zelf de absoluut niet fijnbesnaarde balans tussen de genres niet eens kunt vinden. Toegegeven: er zitten wel degelijk geslaagde grappen in LOBOS DE ARGA en zeker de weerwolven zien er bijzonder goed uit. Het zijn magere pluspunten die de film tegen een voldoende aan laten schurken, zij het een krappe. Maar wanneer de hoofdpersonages zelfs van de monsters winnen in een handgemeen haken we af. Weerwolf versus man, daar kan maar één winnaar uit voorkomen.

DETECTIVE DEE AND THE MYSTERY OF THE PHANTON FLAME
Regie: Tsui Hark
Cast: Andy Lau, Carina Lau & Tony Leung
Waardering:

De tweede film van vandaag, en tevens één van de laatste films die we op dit festival zagen, blijkt een regelrechte winnaar. De keuze DETECTIVE DEE AND THE MYSTERY OF THE PHANTOM FLAME was een gokje. De film staat laag in de publiekslijst, maar regisseur Tsui Hark heeft zich wel al voldoende bewezen in het verleden, onder andere met A CHINESE GHOST STORY. DETECTIVE DEE is geen spookverhaal, maar een mysteriefilm met een vleugje fantasy, wuxia en wire-fu. Dat pakte twee jaar geleden slecht uit op Imagine, met de matige film PAINTED SKIN, maar deze keer is het raak.

Tijdens een Chinese dynastie waarin de allereerste vrouwelijke keizer bijna gekroond gaat worden, vliegen er zomaar mensen in de fik. Goddelijke interventie? Een complot? Niemand weet het, dus wordt Detective Dee aangesteld om de zaakte onderzoeken. Dee is een typisch Chinees fantasypersonage: larger than life, slimmer, wijzer én met de beste kung fu skills van allemaal. Met het deductieve vermogen van Sherlock Holmes en de vechtkunst van Yun-Fat Chow lost hij elke zaak op.

Eigenlijk is alles gewoon goed aan deze film: de sets en CGI zien er goed uit, het verhaal steekt vlot in elkaar voor een detective, de personages zijn intrigerend, de plot is met zijn constant verschuivende allianties lekker verrassend, en de gevechtschoreografie is prachtig. Voor ieder wat wils. Waarom deze film zó belachelijk laag staat in de toplijst van Imagine is ons dan ook een raadsel.

(Pim Wijers)