Imagine 2013: Dag 2

JUG FACE

Regie: Chad Crawford Kinkle
Cast: Sean Bridgers, Lauren Ashley Carter & Kaitlin Cullum
Duur: 84 minuten
Jaar: 2013
Waardering:

Zoals op de meeste rockalbums een paar nummers staan die enkel toegevoegd zijn om de speelduur te verlengen, zo vind je op ieder filmfestival wel enkele films die alleen geprogrammeerd lijken te zijn omdat er nu eenmaal een bepaald aantal titels vertoond moet worden. JUG FACE is typisch zo'n vuller: een horrorniemendalletje dat je vergeten bent terwijl je de zaal uitloopt.

Het concept is charmant: een kleine gemeenschap Amerikaanse boeren aanbidt een put in het bos, die om de zoveel tijd een leven eist. Eén van hen, een meisje in de twintig, weet haar lot te ontvluchten, maar komt er dan achter dat de put alsnog bloed wil proeven; hoe dan ook.

Dat klinkt lekker gritty, maar dat wordt het nooit. Voor de waarschijnlijk beoogde Texas Chainsaw-sfeer is het geweld niet rauw genoeg en het kleurenpalet te helder. Bovendien draait de film al snel een potentieel interessant mysterie de nek om, door direct duidelijk te maken dat de put werkelijk bovennatuurlijke krachten heeft. Voeg daar een geest aan toe die wegens overbodige CGI al zijn impact verliest, en je hebt een flinke verzameling gemiste kansen.

Gelukkig heeft de film een prima cast: Lauren Ashley Carter wekt medeleven op als het onfortuinlijke meisje dat denkt aan de put te kunnen ontsnappen, en Sean Young is angstaanjagend als haar krankzinnige moeder. Zij maken JUG FACE op Imagine een aardige manier om de tijd te doden tussen de hoofdattracties.

EXCISION

Regie: Richard Bates Jr.
Cast: AnnaLynne McCord, Traci Lords & Ariel Winter
Duur: 81 minuten
Jaar: 2012
Waardering:

Pauline, een gevat, maar sociaal onmogelijk tienermeisje in een Amerikaanse buitenwijk, heeft voortdurend problemen met haar ouders en haar populaire klasgenoten. Ze heeft twee ambities: haar maagdelijkheid verliezen en chirurg worden.

Dat klinkt als een quirky indie-komedie à la JUNO, en dat is het ook. Maar had ik al vermeld dat Pauline seksuele fantasieën heeft waarvan bloed en ingewanden de hoofdingrediënten zijn?

EXCISION is een vreemde mix: aan de ene kant de malle personages met hun puntige oneliners die we kennen uit scenario's van Diablo Cody, aan de andere kant hevig gestileerde, gruwelijke droomsequenties. Die twee werelden moeten een keer botsen. Dat gebeurt pas in de finale, als Pauline op schokkende wijze laat zien waartoe ze in staat is.

Die finale komt helaas een beetje uit de lucht vallen, en wekt daarmee de indruk dat het de film enkel om het schokeffect te doen is. Een gullere interpretatie: als kritiek op 'prettig gestoorde' komediepersonages, laat Bridges zien hoe ver een écht krankzinnig persoon kan gaan.

Hoe dan ook is EXCISION een vaak hilarische zwarte komedie, waarin de quirky personages voor de verandering eens niet op de zenuwen werken: AnnaLynne McCord is compleet geloofwaardig als ongemakkelijke tiener en Traci Lords (als haar moeder) weet als met alleen een bitchy blik al een lach te ontlokken. De bloederige excessen die de film haar unieke karakter geven, zullen het publiek ongetwijfeld verdelen. Maar daar is niets mis mee.

(Julius Koetsier)