Na vijf kwartier slapstick in dit onvergetelijke voorbeeld van Nouvelle Vague-cinema vergt het grote zuurkool-met-worst gevecht aan het einde wel iets teveel van de kijkers.
Met A Little Trip to Heaven probeert de IJslandse Kormákur een Joel & Ethan Coen-effect van misdaad en intrige op de kale vlaktes tevergeefs te bereiken.
Shadow: Dead Riot neemt slechts een hele korte aanloop voordat het los gaat, en kan worden omschreven als een zombie/kungfu-avontuur in de vorm van een women in prison-film.
Transamerica wil misschien teveel van alles zijn, waardoor uiteindelijk alleen de ijzersterke acteerprestatie van Felicity Huffman de vlakke film overeind moet houden.
Alhoewel alle ingrediënten voor een horror aanwezig zijn, is het strikt genomen geen horror. COOKERS gaat niet kettingzaagmoordenaars, maar over de verwoestende werking van drugs.
Na het eigenzinnige debuut Nói albinói over Nói, een albino misfit en miskend genie, komt de IJslandse regisseur Dagur Kári terug met een opnieuw origineel, tragikomisch pareltje.
Deze ongemakkelijke mix van realisme en slappe komedie is belegen en verdient geen navolging. Wat volgt in vredesnaam op deze film: slapstick in de verwoeste dorpen van Rwanda?
