Interview Jason Eisener

Fans die dat authentieke gevoel van de exploitatiecinema uit de jaren zeventig en tachtig cinema missen zullen de actieknaller HOBO WITH A SHOTGUN met open armen ontvangen. Wat als neptrailer begon groeide uit tot een prent vol misdaad en het daar onlosmakelijk bijbehorende geweld. Maar alles met een knipoog. In de hoofdrol als de zwerver met de shotgun speelt Rutger Hauer, waarmee we ook kortstondig spraken op het Imagine Film Festival in Amsterdam. Aan het roer van de film staat Jason Eisener, die hiermee zijn speelfilmdebuut beleeft. The Cult Corner had een openhartig gesprek met hem en kwam daarmee van alles en nog wat te weten over zijn HOBO WITH A SHOTGUN. Over hoe het was om met zijn jeugdheld Hauer te werken bijvoorbeeld, of waarom hij klassieke speciale effecten boven computeranimaties prefereert.

Laten we bij het begin beginnen. Dit project startte als een neptrailer waarmee je aan een wedstrijd meedeed. Hoe ging dat en hoe kwam je op het idee voor die trailer?

Voordat de twee Grindhousefilms van Robert Rodriguez en Quention Tarantino uitkwamen organiseerde Rodriguez een wedstrijd samen met het SXSW filmfestival in Austin. De opdracht was om een neptrailer te maken voor een nepexploitatiefilm, zodat die samen met hun eigen films uit zou kunnen komen. Toen we over die wedstrijd hoorden zijn we meteen gaan filmen, maar we waren al een jaar of twee eerder op het idee voor HOBO gekomen. Ik groeide op samen met mijn beste vriend John Davies, hij is de schrijver van de film. We gingen nog wel eens naar Ronnie's Pizza, een pizzatent bij ons in de buurt, om filmideeën aan elkaar door te spelen. Op een dag zaten we daar als altijd, samen met onze vriend Mojo. Hij had lang en sluik haar, een vieze trui en hij had toevallig net een replica van een shotgun gekocht. Hij zei voor de gein: "Hé jongens, waarom maken jullie niet gewoon een film over mij?" John keek eens goed naar hem en zei: "Wat? Een zwerver met een shotgun?" Het was alsof de bliksem insloeg. We zijn dat concept direct gaan uitwerken, geïnspireerd door de omgeving bij Ronnie's. Er waren daar striptenten, een sexshop, een erotheek en enkele lommerds in de buurt; de muren zaten er onder de graffiti. We bedachten simpelweg dat er een zwerver door de straten zou lopen om er gerechtigheid te brengen!

Kreeg je veel inspiratie van andere trailers voor die van jezelf?

Oh ja, zeker. Nog voordat we aan de trailer begonnen keken we eerst op Youtube om soortgelijke exploitatietrailers te vinden. En in de preproductie wilde ik dat de crew zo snel mogelijk zou weten in welke wereld ze zouden duiken. Ik heb toen een promoreel van twaalf minuten samengesteld met stukjes uit al die oude exploitatiefilms die me inspireerden. En de rest van de ideeën komt uit onze jeugd, van het opgroeien met John Davies en van het samen naar honderden films kijken. Ik ken John van toen we zes jaar oud waren. Mijn ouders hadden een schuurtje in de achtertuin dat we verbouwden tot onze privébioscoop. We hadden een tv erin, een videorecorder en er was een fantastische videotheek bij ons om de hoek. We hebben hun hele horror-, sciencefiction- en actieschap in één zomer leeggehaald [lacht]. HOBO speelt zich af in de wereld van de films die we altijd wilden maken toen we klein waren.

Kun je wat titels opnoemen die je inspireerden om HOBO te maken?

In ieder geval DEAD-END DRIVE IN. Deze en andere films van Brian Trenchard-Smith uit Australië waren een enorme inspiratie voor de film. Daarnaast ook VICE SQUAD, DEATH WISH 3, ROLLING THUNDER, THE HITCHER, VIGILANTE en THE WARRIORS. Die laatste is mijn favoriete film aller tijden.

Nu we het toch over THE WARRIORS hebben: de harde kleuren in HOBO komen sterk overeen met THE WARRIORS en soortgelijke films. Wat kun je ons vertellen over al dat opvallende rood, paars, blauw en geel in je eigen film?

Omdat we in de jaren tachtig opgroeiden keken we naar alle tekenfilms uit die tijd, zoals HE-MAN, GHOSTBUSTERS, TRANSFORMERS, BRAVESTARR of VOLTRON. Die series werden gemaakt met een heel pallet aan primaire kleuren om de aandacht van kinderen te trekken, net als het worstelen uit die tijd trouwens. De pakjes van Hulk Hogan, Macho Man, The Ultimate Warrior of Jake ‘the Snake' Roberts zijn ook allemaal ontworpen om aandacht naar zich toe te trekken. En dan zijn er natuurlijk nog al die films als SAVAGE STREETS, DEAD-END DRIVE IN, VICE SQUAD of het werk van Dario Argento. Voor het maken van HOBO hadden we dezelfde mentaliteit en haalden we een hoop inspiratie uit al het materiaal dat mij als kind aan de buis gekluisterd hield.

Je zei dat de film na de release naar het internet gelekt is. Vanzelfsprekend wil je geld verdienen aan het werk dat je verricht hebt, maar anderzijds geeft het een hoop publiciteit. Wat vind jij van mensen die je film downloaden?

Ik leer er op dit moment veel over. Aan de ene kant is het geweldig dat de film zich verspreidt. Hij is zo in trek dat mensen van over de hele wereld naar HOBO willen kijken en dat helpt om naam op te bouwen voor mij en alle mensen die hieraan hebben meegewerkt. Maar aan de andere kant deed het wel flink pijn aan de verkoopcijfers. Nadat hij lekte sloeg het een gat in de inkomsten, maar ik kan er nog weinig over zeggen voordat hij op Blu-ray en dvd uitkomt. Films kunnen niet gemaakt blijven worden zonder distributie en als dat wegvalt door downloadgedrag, waarom zouden distributeurs mijn film dan nog financieren? Er zijn mensen die denken dat ze het recht hebben om mijn film te downloaden, dat snap ik echt niet. Aan de andere kant wil men eerst ook kijken wat voor vlees ze in de kuip halen voordat ze iets aanschaffen. Dat snap ik dan ook wel weer.

Waar haalde je dan de inspiratie vandaan voor The Plague, de twee bizarre huurmoordenaars in HOBO? Dat zijn waarschijnlijk toch de tofste personages uit je film.

[lacht] The Plague kwam ook voort uit onze jeugdfantasieën. Ik vind ze praktisch wandelende actiepoppetjes; ze zouden zo uit HE-MAN AND THE MASTERS OF THE UNIVERSE, BRAVESTARR of welke van die bizarre tekenfilms dan ook gestapt kunnen zijn. We lopen al heel lang met het idee voor deze personages, nog voordat we HOBO bedachten. Ze zijn al verschenen in enkele korte films die we vroeger maakten. Ik denk dat de eerste inspiratie uit THE MUPPETS MOVIE komt. Daar zat ook een premiejager met een harpoengeweer in. En verder was THE ROAD WARRIOR zeker van invloed op de harnassen van The Plague. We hebben een hele mythologie achter ze bedacht en hebben zelfs al een plan om een gelijknamige film over ze te maken.

De muziek in HOBO lijkt veel op de muziek uit een film van John Carpenter. Vormden zijn muziek en films een inspiratie tijdens het maken?

Ja, zeker, Carpenter staat in mijn top vijf van favoriete regisseurs aller tijden. Ik houd van zijn soundtracks, ze zijn geweldig. Toen ik zelf een testsoundtrack voor HOBO maakte zat er een hoop materiaal van hem tussen. Ik had een huisgenoot tijdens mijn studententijd die de muziek voor deze heeft film gemaakt en omdat we samen veel films hebben gezien snapte hij precies wat ik wilde.

De film doet erg authentiek aan, omdat er amper CGI in zitten. Prefereer je klassieke speciale effecten boven computereffecten?

Oh, zeker! Ik zie veel liever slechte speciale effecten dan goede computereffecten. Die klassieke effecten hebben tenminste hart en ziel en je weet dat ze op de dag zelf zijn gemaakt, zoals de prothesen en de make-up. Zelfs als de filmmakers niet veel geld hadden kun je het hart zien, terwijl het zo'n gemakkelijke vluchtroute is om een bloedeffect uit de computer te trekken. Op de set van HOBO moesten we elke dag wel met ranzigheden werken, terwijl er tegenwoordig vaak de mentaliteit heerst om zulke dingen aan postproductie over te laten. Dat wilden we absoluut niet. We hebben ons drie slagen in de rondte gewerkt om de effecten te laten slagen. En als een take niet in één keer lukte dan duurde het 30 tot 45 minuten om alles weer klaar te krijgen voor een volgende poging. Je moet snel kunnen nadenken en dat maakt het soms wel een oorlog voor een filmmaker, maar ik denk wel dat het publiek dat kan zien als ze eenmaal in de zaal zitten.

Al is HOBO serieuzer dan de gemiddelde Tromafilm deed HOBO ons er wel aan denken. Ben je ook geïnspireerd door die studio?

Absoluut. Lloyd Kaufman was een soort Kerstman voor me toen ik opgroeide. Het was geweldig om zijn films te krijgen als ik jarig was. De humor van Kaufman is geweldig en ik hou van de sfeer in zijn werk. Ik heb hem zelfs een keer ontmoet op het Sundance Festival. Mijn korte film TREEVENGE speelde daar en aan de overkant hield hij zijn eigen festival, Tromadance. Ik heb hem en zijn vrouw uitgenodigd om TREEVENGE te komen zien en ze kwamen ook gewoon! Kaufman zei: "Weet je wat, ik heb mijn eigen festival al tien keer gehouden aan de overkant van de straat en ik ben nog nooit op Sundance geweest." De eerste keer dat hij er dus kwam was dat om mijn film te zien en hij vond hem geweldig! Hij is zeker een inspiratie voor me.

Rutger Hauer speelt in HOBO de zwerver. Was hij je eerste keus voor de film en waarom wilde je hem voor die rol?

Rutger Hauer was onze favoriete acteur toen we opgroeiden. We spoorden al zijn films op en keken ze natuurlijk ook allemaal. Hij heeft een aanwezigheid op het scherm als geen ander. Alleen via zijn ogen al kan hij zijn personage zoveel mysterie meegeven. Voor mij is HOBO een soort western en Rutger wilde altijd al in een western spelen. Hij noemde dit een ‘graffitiwestern'. Geweldig! Graffiti is wetteloos, het heeft geen regels. Precies zoals HOBO is.

Als hij je favoriete acteur was toen je opgroeide, hoe was het dan om hem na al die tijd voor het eerst te ontmoeten?

Het was eerst zenuwslopend, maar toen hij eenmaal in Halifax kwam, waar we de film schoten, trokken we samen op. Het was net alsof ik een oude vriend na lange tijd weerzag, we konden het echt goed met elkaar vinden. Rutger was meer dan een acteur die op onze set moest zijn, hij was een inspiratie en werkte keihard mee. Hij houdt ervan om met jonge mensen te werken. Hij mag wel 67 jaar zijn, maar hij is moeilijk bij te houden!

Hij neemt zijn rol erg serieus, terwijl de film zelf absoluut niet serieus is. Heb je hem geïnstrueerd om zo te spelen, of was dat zijn eigen visie?

Nou, eigenlijk was dat de reden dat hij akkoord ging met de rol. Hij hield van het idee en de wereld van HOBO. De hele wereld kan knettergek zijn, maar er is één oude en serieuze man die de boel bij elkaar houdt. Rutger snapte dat volkomen. We konden hem zoveel gekke dialoog geven als we wilden, maar Rutger speelde dat recht door zee en dat maakt de film nog grappiger.

We hebben met Rutger kunnen spreken op het Imagine Festival in Nederland en we vroegen hem of hij meer films als HOBO wilde maken. Hij was erg enthousiast. Hoe denk jij erover?

Het lijkt me geweldig! We hadden het net over westerns en dit moet eigenlijk mijn western trilogie worden. We hebben zo belachelijk veel ideeën... We hebben ongeveer 27 scripts geschreven voordat we begonnen met filmen en elke versie was uniek. Nu hebben we een enorme stapel met mogelijkheden en de één is nog leuker dan de ander. Sommige waren eerst te duur om te verfilmen en voor andere hadden we niet genoeg tijd. Ik kan me nog herinneren dat ik aan Rutger vroeg hoe fantastisch het zou zijn om alles weer opnieuw te mogen doen en hij zei alleen maar: "Ja, dat zou fantastisch zijn!" [lacht]

Hoe ziet je nabije toekomst eruit, werk je al aan een nieuwe titel?

Op dit moment werken we aan een high school knokfilm, maar we zijn hem nog aan het schrijven. Er zijn eigenlijk nog geen vechtfilms gemaakt in Canada, hoewel er in dit werk ook geen keiharde martial arts zitten. Het gaat meer lijken op het recentelijk uitgekomen I SAW THE DEVIL, daarin is de actie echt geweldig. Snel en bruut. Ik hou van dat soort actie. Onze nieuwe film gaat zich afspelen in een soortgelijke wereld als die van HOBO, op een middelbare school waar Slick en Ivan heen zouden kunnen rijden in hun Bricklin. Het is geïnspireerd op films als CLASS OF 1984, THE WANDERERS, ROCK ‘N' ROLL HIGH SCHOOL en THE KARATE KID.

Pim Wijers (Amsterdam, april 2011).