Interview Michelle Williams

Michelle Williams en Casey Affleck spelen de sterren van de hemel in MANCHESTER BY THE SEA, maar gemakkelijk waren de opnames niet. We spraken beide acteurs in Toronto, waar de film zijn Noord-Amerikaanse première had. ’Er is geen goede manier om met verdriet en verlies om te gaan. De truc is om te overleven’, aldus Michelle Williams.

 

Een zware rol in een zware film. Hoe zwaar waren de opnames?

Het is een kleine rol, maar het is natuurlijk geen fractie van een personage m aar een heel personage, zoals we allemaal hele mensen zijn. En het was soms moeilijk om in slechts korte scènes zoveel emoties over te brengen. Maar gelukkig was en ik was hooguit twee dagen aan een stuk weg, dus dat viel eigenlijk wel mee.

 

Hoe bereid je je voor op een rol als deze?

Ik heb veel voorbereid, meer dan normaal. Ik ben hele dagen in Boston geweest en heb met veel vrouwen daar gepraat en ben bij mensen thuis geweest om mij in te leven.

 

Je hebt zelf ook verlies meegemaakt in je leven. Wat is de boodschap van deze film?

De film vertelt je niet hoe je om moet gaan met verdriet en verlies. Het laat mensen zien die er door heen worstelen. Er is geen beste manier. De truc is gewoon om te overleven.

 

Wanneer wist je zeker dat je wilde acteren?

Ik wist dat ik actrice wilde worden toen ik als kind naar een toneelstuk ging. Ik kon nauwelijks op mijn stoel blijven zitten. Ik wilde het podium op rennen en meedoen. De hele gemeenschapszin spreekt me ook nog steeds aan. Een filmproductie als een familie is het lekkerste. Dat is ook de reden dat ik het liefste werk in de onafhankelijke cinema.

 

Is het acteren makkelijker geworden? Je hebt in ieder geval nu vast veel te kiezen?

Het kiezen van een rol is makkelijk (lacht), want het is helaas niet zo dat ik de hele tijd een enorm overschot aan mogelijkheden heb. Integendeel: er zijn bijna geen mooie rollen. Wat mij blijft drijven als actrice is het gevoel dat ik het beter kan dan ik hiervoor heb laten zien. Voor mij is de ervaring van het maken het enige dat telt. Ik hoef de films eigenlijk helemaal niet te zien als ze af zijn. Ik wil van ervaring naar ervaring gaan. Ik ben hier om te leren, en dat doe ik niet door naar mijzelf te kijken.

 

Ronald Simons (Toronto, september 2016)