Piranha 3DD

Er zijn maar weinig filmtitels die tegelijkertijd zo simpel, effectief en veelomvattend zijn als PIRANHA 3DD. Er wordt niet alleen een vervolg op PIRANHA 3D mee gecommuniceerd, er wordt ook duidelijk gemaakt dat de film vooral niet serieus genomen moet worden en bovendien wordt er ook nog eens onsubtiel in geknipoogd naar ferme boezems. Wie zijn monsterfilm graag zonder onfunctioneel naakt, geile tieners en overdreven bloedvergieten ziet: overslaan deze hap. Dit is een puberale horrorkomedie zonder zelfrelativering, maar mét zelfkennis. Een belangrijk nuanceverschil.

PIRANHA 3DD bouwt voort op het bescheiden succes van zijn voorganger uit 2010, geregisseerd door horrormeester Alexandre Aja. Hij maakte een vermakelijke en eigentijdse versie van de gelijknamige film uit 1978. Het verhaaltje ervan is even standaard als simpel: een groepje tieners gaat feesten aan een meer dat toevallig net vol loopt met duizenden hongerige en prehistorische piranha's. Gevolg: veel verscheurd en verschalkt tienervlees, al dan niet topless. Deze sequel van John Gulager is zo mogelijk nog simpeler, maar daarom niet minder leuk. De setting is nu slechts een zwembad met de lumineuze naam ‘The Big Wet' (slogan: ‘nobody gets you wetter').

PIRANHA 3DD is overigens niet alleen simpeler dan zijn voorganger, maar ook platvloerser. Wie Gulager kent van zijn FEAST-trilogie weet al dat de man geen ondergrens heeft als het op onderbroekenlol aankomt. In een gemiddelde Tromafilm -om een voorbeeld te noemen- betekent dat een poep-en plasfestijn van jewelste, maar Gulager houdt maat, al zij het enigszins: het blijft in Piranha 3DD bij slechts één afgebeten penis. De belofte van grote borsten wordt natuurlijk gewoon waargemaakt, waarmee het in deze film eerder om bikinilol draait dan om onderbroekenlol. En de 3D-effecten zijn nu ook eindelijk eens functioneel, iets waar een film als THE AVENGERS nog een puntje aan kan zuigen...

Het zwembad waar het piranha-slachtfestijn plaatsvindt (de vissen komen via de leidingen naar binnen) is precies een setting waarmee Gulager uit de voeten kan: het is klein, intiem en vooral niet te moeilijk om een slachting in aan te richten. Hij krijgt daarmee de kans om zijn film vooral om de humor te laten draaien en veel minder om horror. Dat is meteen het grootste verschil met PIRANHA 3D, want waar die film nog spannend was op enige wijze, is deze louter onzinnig en stompzinnig. Prehistorische vissen die een slachting aanrichten in een petieterig chloorbad: je moet er in meegaan.

Kroon op de film is David Hasselhoff als David Hasselhoff: een uitgebluste vijftiger die betekenisloze seks heeft met jonge meiden en schnabbelt als zichzelf. Ooit een tv-icoon, nu een dronkenlap met zelfreflectie. Hij maakt dankbaar gebruik van dat imago wanneer hij komt opdagen bij de opening van het waterpark. Hij is de koning van deze exploitatiepulp die je -in godsnaam- niet serieus moet nemen. Soms heeft een mens niet meer nodig dan borsten, bloed en The Hoff.