Virgin Mountain

De IJslandse Fúsi werkt op het vliegveld als bagagemedewerker. Hij is drieënveertig jaar oud, heeft nog nooit een vriendin gehad, wordt gepest op zijn werk, woont bij zijn moeder, en als hij even een momentje niks te doen heeft, kun je hem beneden vinden, gebogen over een flink uit de kluiten gewassen houten plaat waarop hij met miniatuursoldaatjes belangrijke veldslagen uit de Tweede Wereldoorlog naspeelt. Zo’n type inderdaad. Te dik, te verlegen, te onaangepast. Maar wel heel lief.

 

De buren vinden hem zonderling en verbieden hun kinderen in de buurt van Fúsi te komen. De enige die echt normaal tegen hem doet is de vriend met wie hij de veldslagen naspeelt, en de plaatselijke Chinees, waar hij iedere vrijdag exact hetzelfde gerecht besteld: Pad Thai voor één. Als de nieuwe vriend van zijn moeder hem naar dansles stuurt, leert hij Sjöfn (Ilmur Kristjánsdóttir) kennen. Een onwaarschijnlijk koppel op het eerste gezicht, maar wanneer zij in een diepe depressie belandt, blijkt dat ze elkaar precies kunnen aanvullen.

 

Regisseur Dagur Kári debuteerde in 2003 op dertigjarige leeftijd heel verdienstelijk met de tragikomedie NÓI ALBINÓI, over een … tja … zonderlinge eenling die er van droomt om met zijn grote, onbereikbare liefde te vertrekken uit IJsland. Opvolger DARK HORSE was al weer wat lichter van toon, en ook in THE GOOD HEART met Brian Cox en Paul Dano zit genoeg leven en hoop om de winter door te komen. Die trend zet Kári voort, en levert weer een gortdroge komedie op met veel ruimte voor gegniffel en leedvermaak. En nooit wordt het melodrama of topzwaar, met dank aan de perfect gecaste Gunnar Jónsson als Fúsi.