Tara Road wil van alles zijn, maar is uiteindelijk uiterst ineffectief als mengeling van slappe romantiek, onsympathieke personages en vervelende humor.
Het slaperige stadje Wheelsy is eigenlijk typisch zo'n dorp waarin een seriemoordenaar of een groep hondsdolle vleermuizen goed werk zouden kunnen verrichten. Of een meteoriet met slijmerige inhoud natuurlijk...
Chabrols afstandelijkheid van stijl en zijn andermaal terugkerende stokpaardje van de klassenstrijd werkt hier vermoeiend en doet in combinatie met het warrige script de film volkomen de das om.
Zo onnozel als de motivering van regisseur Lannoo over het beest in ons allen, zo onzinnig en weinig origineel is Ordinary Man met zijn koddige, nietszeggende personages.
Ik Wil Nooit Beroemd Worden is een verslag van een aantal maanden uit het leven van voormalig cellist Tobias Prenen, jaren nadat hij is ontwaakt uit zijn coma.
(Post)kolonialisme, imperialisme, discriminatie en zedeloosheid in dit portret van rijke Amerikaanse toeristen die zich te buiten gaan aan seks met arme Haïtianen.
Waargebeurde film over de bevlogen leraar Dulaine, gespeeld door Antonio Banderas, toont hoe een groep New Yorkse probleemkinderen niet alleen de rumba en tango leren, maar ook doorzettingsvermogen en zelfrespect.
De songteksten van Bob Dylan staan open voor allerlei interpretaties en HOW MANY ROADS geeft een aardige doorsnede van de betekenis die zijn liedjes voor mensen hebben.
Dankzij de onnodige, filmische middelen om dit conventionele, theatrale stuk op te leuken, en de bijna schmierende rol van Pascal Greggory, is Gabrielle een mislukt project van Chéreau geworden.
