Interview Jonathan King

Met Black Sheep heb je een eerste film gemaakt voor onder de $5 miljoen, maar dat is toch nog een best grote film voor een debuut. Hoe ben je in de filmindustrie binnen gekomen?

Ik ben begonnen als graphic designer van een muziekblad, en heb toen als vriendendienst eens een clip gemaakt voor wat bevriende muzikanten. Ik was net twintig en experimenteerde maar wat, maar op basis van die video werd ik gevraagd om er meer te maken. Uiteindelijk werden het zo'n honderd clips toen ik het wel had gezien en meer wilde.

Ervaarde je het niet een enorm grote stap van een videoclip van enkele minuten naar een anderhalf uur durende speelfilm?

Eerst heb ik al gewerkt als schrijver en producent van een tweetal korte films om ervaring op te doen met een groter project. Dat beviel prima, en toen ik kwam ik op het idee van de schapen.

Een komische horrorfilm over bloeddorstige schapen uit Nieuw-Zeeland. Was het lastig om dat idee te verkopen aan potentiële financiers?

Nee, dat was geen probleem. Iedereen vond het direct een goed idee, en het was eigenlijk heel gemakkelijk om het benodigde geld bij elkaar te halen. Natuurlijk is $5 miljoen niet bepaald high budget, maar het ging best soepel.

Black Sheep is een combinatie tussen comedy en horror geworden met de nadruk op comedy. Was dat altijd al je plan, of wilde je misschien het horrorelement in de eerste instantie meer laten overheersen?

Het oorspronkelijke idee was om de film een evenwichtige combinatie van die twee elementen te laten worden, maar gedurende het filmen bleek het moeilijker om echte spanning op te bouwen dan ik van te voren had gedacht. Om het publiek echt de stuipen op het lijf te jagen is er meer nodig dan minimale belichting en een eng muziekje, daar kwam ik tijdens de shoot wel achter.

Wordt je volgende film dan wel volbloed horror?

Nee, geen van de lopende projecten is rechttoe-rechtaan horror. Ik heb voor mijn vriend Peter Burger het verhaal voor zijn film The Tattooist geschreven, en zelf ben ik bezig met de voorbereidingen met een science-fiction, horror, avonturenfilm voor een jonger publiek. De mensen van de Weta Workshop van Peter Jackson zullen wederom de effecten voor hun rekening nemen.

Waren zij blij verrast toen u hen benaderde voor Black Sheep. Ze hebben al veel wezens tot leven gewekt daar, maar schapen zal ook voor hen een nieuwe uitdaging zijn geweest.

Veel van de crew van Black Sheep had vlak daarvoor gewerkt aan King Kong, dus het was ook voor de mensen van Weta Workshop fijn om met bekenden te werken. Al was ons budget vele malen kleiner dan bijvoorbeeld de The Chronicles of Narnia of de Peter Jackson films, ze hebben met veel toewijding aan mijn bloeddorstige schaapjes geknutseld.

Je vertelde gisteren op het AFFF over uw enorme waardering voor de transformatiescène in misschien wel de beste horrorcomedy aller tijden An American Werewolf in London. Kreeg het Weta-team opdracht om die scène zo dicht mogelijk te benaderen?

Het is naar mijn mening nog steeds het beste fysieke make-up effect dat ik ooit heb gezien, en dat voor een film die dik vijfentwintig jaar oud is! Meestergrimeur Rick Baker heeft heel terecht daarvoor een Oscar gewonnen, en ja: ik had tijdens de voorbereidingen zijn transformatiescène wel als grote voorbeeld.

Inmiddels is Black Sheep overal in de wereld in premiëre geweest en heeft u talloze interviews gedaan. Kun je in alle eerlijkheid zeggen of Peter Jackson een vloek of een zucht is voor een jonge filmmaker uit Nieuw-Zeeland?

Natuurlijk heeft de hele filmindustrie van Nieuw-Zeeland veel aan Jackson te danken, want voor zijn Lord of the Rings-trilogie bestond er niet eens een filmindustrie. En het opent natuurlijk enorm veel deuren, want de combinatie Nieuw-Zeeland & horror is sinds Bad Taste en Braindead natuurlijk gemeengoed geworden. Maar het is inderdaad ook erg vermoeiend om steeds maar weer die vergelijking tussen ons gemaakt te horen worden.

Zag ik in Black Sheep als huishoudster van Henry en Angus Oldfield de actrice Glenis Levestam van Braindead? Een knipoog, ode of was ze gewoon geknipt voor de rol?

(Lacht) We hebben voor de rol van de oude Mrs. Mac heel wat bejaarde vrouwen uit Wellington auditie laten doen, en Glenis was verreweg de beste actrice. Maar natuurlijk vonden we het ook een leuke knipoog.

Ga je ooit nog eens met dieren werken?

Gelukkig hadden we tijdens het filmen beschikking over de dierentrainers van de film Babe en Babe: Pig in the City van Australiër George Miller, en zij kregen die beesten aardig onder controle, maar ik had er na zeven weken filmen schoon genoeg van, dus voor mij was het de laatste keer!

Ronald Simons (Amsterdam, april 2007).