Interview Maria-Victoria Dragus

BACALAUREAT (2016) van Cristian Mungiu, eerder verantwoordelijk voor 4 MAANDEN, 3 WEKEN EN 2 DAGEN (2007), TALES FROM THE GOLDEN AGE (2009) en BEYOND THE HILLS, gaat over de arts Romeo Aldea, die in een klein dorpje in Transsylvanië woont. Hij heeft zijn dochter Eliza (Maria-Victoria Dragus) opgevoed met de verwachting dat zij, wanneer ze achttien wordt, uit zal vliegen om in het buitenland te studeren. Het plan lijkt een succes te worden: Eliza heeft een beurs gekregen om in het Verenigd Koninkrijk psychologie te gaan studeren. Ze moet alleen nog één laatste examen halen - niet meer dan een formaliteit voor zo'n voorbeeldige leerling. De dag vóór haar examen wordt het meisje echter aangevallen en aangerand, wat haar hele toekomst in gevaar brengt. Romeo staat voor een keuze. Hij kan dit oplossen, maar met geen enkele mogelijkheid kan dit zonder in te druisen tegen de principes waarmee hij zijn dochter heeft opgevoed.

We spraken Maria-Victoria in mei 2016 Cannes, waar BACALAUREAT (lees hier onze recensie) in de hoofdcompetitie draaide.

Wat trok je het meest aan in het script?

De hechte band van de vader en dochter in het script lijkt heel erg op de relatie die ik met mijn vader heb.

En de cultuur van omkopen en gunsten verlenen?

Dat is helaas én gelukkig deel van de Roemeense cultuur. Tegen de wet in gaan is op zichzelf niet goed natuurlijk, maar het is wel juist om elkaar te helpen. En mensen hebben elkaar nu eenmaal nodig. Je ziet het echter ook in de overheid, en daar gaat het snel en op grote schaal mis. Maar helemaal afkeuren kan ik het niet.

Maar je kunt zo’n systeem toch niet volhouden?

Nou ja, op kleine schaal wel, denk ik. Mijn personage Eliza komt erachter dat iedereen feilbaar is: haar vader maar ook zij zelf. Sterker nog: ze begint haar cultuur te begrijpen en ziet haar verhuizing naar Engeland ineens niet meer als noodzakelijk. Blijven is zo slecht nog niet.

Hoe heb je je voorbereid?

Cristian heeft mijn personage gebaseerd op een meisje dat in Boekarest is verkracht. Ze is een aantal jaar geleden door een man bedreigd met een mes toen ze uit de metro stapte. Hij heeft haar toen twee kilometer door de stad gesleept voor hij haar in een park verkrachtte. Gewoon onder de ogen van tientallen mensen. Ik heb haar gesproken ter voorbereiding en dat was heel heftig. Ik heb mijn hele personage gebaseerd op wat ik in dat gesprek met haar zag en voelde.

Hoe was het om op de set te staan? Luisterde Cristian naar je?

We hebben voor de opnames alles doorgesproken en mijn personage vormgegeven. Eenmaal op de set kreeg ik genoeg tijd om alle details in te vullen. Cristian is een hele kalme regisseur, dus dat was erg fijn.

Waarin verschilde hij van Michael Haneke, die jou regisseerde in je doorbraakrol in DAS WEISSE BAND?

Het zijn beide regisseurs met een hele sterke artistieke visie. Ze creëren allebei een veiligheidsnet voor hun acteurs, die ons in staat stelt om heel kwetsbaar te worden en om heel diep in jezelf te reiken naar de instrumenten die je nodig hebt om de rol neer te zetten. En ook bij Haneke was de set heel rustig en geconcentreerd,  waardoor het bij beiden voelde alsof je alleen met de regisseur bent, zonder afleiding.

Wat heb je geleerd van het maken van deze film?

Om mijn intuïtie meer te gebruiken. Ik ben door de manier van regisseren minder onzeker geworden en ben vanaf nu minder bang om grote emoties te tonen. Juist door mijzelf te laten gaan en alles aan te boren, kan ik mijn gevoel kanaliseren en voor mijn personages te gebruiken.

Bacalaureat draait hier in competitie. Hoe verklaar je het succes van de Roemeense film?

Er worden per jaar maar heel weinig films gemaakt in Roemenië, dus je moet al heel ambitieus en goed zijn om überhaupt een film te maken. Maar het is dus niet alleen maar feest, want veel vrienden van mij kunnen geen werk vinden. Gelukkig helpt het de Roemeense filmindustrie enorm dat we hier in competitie draaien. Nu maar hopen dat we winnen!

Ronald Simons (Cannes, mei 2016)