Interview Monic Hendrickx

Op het afgelopen filmfestival van Karlovy Vary vond de Tsjechische premiere plaats van de film Nadine van Erik de Bruyn, die wordt vertoond in het programmaonderdeel Focus on the Netherlands. Voor dit onderdeel zijn films geselecteerd waarvan de festivalprogrammeurs van mening zijn dat deze de Nederlandse cinema van na 2000 op een evenwichtige wijze representeren. In Nadine speelt drievoudig Gouden Kalf winnares Monic Hendrickx de rol van de piekerende veertiger Nadine die er te laat achter komt dat het leven haar heeft ingehaald. Ze ontvoert de baby van haar ex-vriend en vertrekt halsoverkop richting het zuiden op zoek naar een plek waar ze opnieuw kan beginnen om al die verloren jaren in te halen.

Je hebt net voorafgaand aan de eerste screening van Nadine een propvolle zaal toegesproken. Hoe ging dat?

Het is de eerste keer dat ik in Karlovy Vary ben en ik geniet hier enorm van het festival en zijn bezoekers. Ik vertelde het publiek net ook hoe leuk het is dat er zoveel jonge mensen naar dit filmfestival komen. Cannes is overigens ook fijn, maar daar gaat het er zeer anders aan toe. Eind jaren negentig wonnen we daar met De Poolse Bruid de prijs Le Grand Rails d'Or en viel het mij op dat het door de enorme media-aandacht bijna ondoenlijk is om voor normale filmliefhebbers een kaartje te bemachtigen. En hier zie je dat iedereen naar de films komt kijken.

In Nederland werd Nadine door de pers wat flauwtjes ontvangen en zijn er niet veel mensen naar gaan kijken, al lag dat gedeeltelijk aan de gelijktijdige uitbreng van Alles Is Liefde. Ook werd de film compleet genegeerd door de jury van het Nederlands Film Festival. Hoe keek je daar eind vorig jaar zelf tegenaan?

Ach ja, die prijzen. Het is natuurlijk leuk als je wint, want het is de slagroom op de taart. Misschien is er wel te weinig reclame gemaakt voor de film om hem goed in de markt te zetten. En het is natuurlijk best een gewaagde film die niet het allergrootste publiek aanspreekt, zoals Alles Is Liefde dat deed, en dan moet je het vooral van mond-tot-mondreclame hebben. Daarvoor heeft Nadine dan weer veel te kort gedraaid. Dus daar maak ik mij dan eigenlijk vooral druk om: waarom wordt zo'n relatief kleine film zo snel uit de zalen gehaald?

In de film wordt het hoofdpersonage door drie verschillende vrouwen in andere levensfasen geportretteerd. Jij speelt de carrierevrouw Nadine die tobt over haar niet ingeloste kinderwens en zelfs de baby van haar ex ontvoert. Was dat ook de rol waar je destijds voor auditeerde?

In het originele script was er slechts sprake van een vrouw, maar gaandeweg de pre-productie koos Erik ervoor om het door drie vrouwen te laten spelen. Een keuze waardoor ik alleen maar nog liever bij de productie betrokken wilde zijn, want dat idee spreekt mij nog altijd enorm aan in de film. En vanaf het moment dat die knoop was doorgehakt was het wel duidelijk dat ik de Nadine zou spelen die het kind ontvoert en meeneemt naar het zuiden.

Nu heeft Erik de Bruyn een min of meer nieuwe versie van de film gemaakt door de voice-over te verwijderen voor de DVD-uitgave. Hoe denk je daarover?

Ik was persoonlijk nooit zo'n voorstander van de voice-over die de film wat te uitleggerig maakte, dus ik vind het best gewaagd van Erik dat hij dat heeft gedaan, want voor een dergelijke beslissing is echt durf nodig.

Er wordt in de Nederland filmwereld vaak geklaagd over het tekort aan interessante rollen voor vrouwen. Jij speelt met flinke regelmaat hele mooie rollen. Heb je daar als drievoudig Gouden Kalfwinnares dan ook geen last van?

Er zijn inderdaad vrij weinig goede, genuanceerde vrouwelijke rollen en ik prijs me dan ook gelukkig dat ik al een aantal hele interessante hoofdrollen heb gespeeld in bijvoorbeeld Nynke en Het Zuiden, want het blijft het mooiste om een rol te krijgen waar je echt je tanden in kunt zetten, zoals ik vorig jaar kon doen met de televisieserie Stellenbosch.

Lonkt dan het regisseren?

Nou, ik ben samen met een vriend al enige tijd aan het werk aan een filmscript, maar dat doen we steeds tussendoor als we allebei tijd hebben. Regisseren trekt mij minder, omdat ik het gevoel heb te besluiteloos te zijn om steeds opnieuw de knoop te moeten doorhakken. Maar naast het schrijven zou ik misschien wel weer overwegen om het theater in te gaan. Maar nu wil ik mij gewoon nog blijven richten op film, want dat is waar ik het meeste van hou.

Wat kunnen we in 2008 nog van je zien op het witte doek?

Op 2 oktober komt de film Radeloos uit naar een verhaal van Carry Slee. Dat is een erg leuke puberfilm over puberliefde, waarin ik de moeder speel van de jongen Paco die zijn vader verliest. De opnames waren erg fijn, alleen al omdat ik samen met Renee Soutendijk in een Volkswagenbusje mocht racen en iedereen van zijn sokken kon rijden. En op het aankomende Nederlands Filmfestival ben ik gast van het jaar, en zullen er van 24 september tot 3 oktober in Utrecht vele van mijn films worden vertoond.

(Ronald Simons, Karlovy Vary 2008)