Interview Sacha Polak en Vicky Knight

Dirty God, de nieuwe film van regisseur Sacha Polak, gaat in première op het Sundance Film Festival in Park City. Het is de eerste keer dat een film van een Nederlandse regisseur is opgenomen in de hoofdcompetitie van dat festival. Tevens is Dirty God de openingsfilm van het International Film Festival Rotterdam 2019.

Polaks eerste Engelstalige speelfilm gaat over de jonge moeder Jade (Vicky Knight), die ernstig verbrand raakt door een zoutzuuraanval en haar leven na een lange revalidatie weer moet zien op te pakken. Het gesprek met de regisseur en haar hoofdrolspeler Vicky Knight vindt plaats in Amsterdam. De sfeer tussen de twee is gemoedelijk. Knight vertelde in een eerder interview dat de band tussen de twee heel sterk is en dat Polak haar heeft geholpen zich te ontwikkelen tot de vrouw die ze nu is.

Sacha, wat doet het met je als Vicky zegt dat jij zo’n positieve invloed op haar hebt gehad?

“Dat maakt me eerlijk gezegd een beetje emotioneel. Als ik ervoor kies een film met iemand als Vicky te maken, die er niet voor gekozen heeft een actrice te zijn, moet ik dat met veel zorg behandelen. Het is een bijzondere verbintenis die we hebben. We hebben een vriendenrol waar we samen films kijken, maar ik wil haar ook beschermen als een soort moeder. Het is een heel speciaal proces geweest.”

En Vicky, hoe vond je het om voor het eerst op een filmset te staan?

“Ik was heel nerveus of ik mijn teksten goed had geleerd. Daarnaast was alles zo ontzettend nieuw voor me. Ik vroeg me af wat er ging gebeuren en hoe mensen mij zouden zien. Maar ik werd als een koningin behandeld. Als ik iets wilde drinken, gingen mensen dat zelfs voor mij halen. Het was een totaal andere wereld dan ik gewend ben. Ik werk in een ziekenhuis, dus normaal is het totaal andersom.”

Was het moeilijk om je emotioneel en fysiek open te stellen voor de camera?

“Voordat ik in de film speelde, had ik geen zelfvertrouwen. Ik ging niet uit, verborg mijn littekens omdat ik ze lelijk vond. Ik wilde niet dat mensen staarden of erover vroegen. Iedere dag maakte ik me klaar voor wat er komen ging. In de zomer wilde ik bijvoorbeeld geen t-shirts dragen. Bij het draaien van Dirty God had ik vooral moeite met de naaktscènes. Ik dacht: dit is toch geen pornofilm, waarom moet ik dan naakt? In het begin wilde ik bij die opnames niemand in de ruimte hebben. Na vele gesprekken met Sacha werd het doel van die scenes duidelijk.”

Polak: “De scènes voor de webcam zijn belangrijk voor het personage. Ik wilde laten zien dat het personage bang is mensen te ontmoeten. Dit liet zien dat Jade controle en bevrijding kon vinden.”

Waarom koos je voor iemand die nog nooit had geacteerd?

“Het was een lang proces. Ik wilde een meisje dat zelf ook littekens heeft. De ontmoeting met Vicky voelde meteen goed. Films maken is altijd eng en risicovol. Als je een film maakt met iemand die nooit heeft geacteerd, is dat natuurlijk ook een risico, maar daar gaat het voor mij juist om. Als het gemakkelijk zou zijn, heeft het voor mij geen reden om te maken.”

Is het moeilijk zo veel risico’s te nemen en bijna compromisloos films te maken?

“Voor mij is dat de enige manier van werken. Je bent zo lang met een film bezig, het kost zoveel geld en tijd, en er zit zo veel liefde in dat je alleen maar kunt maken waar je in gelooft. Ik maak films waar ik zelf nieuwsgierig naar ben en wat ik zelf een toffe film zou vinden om te zien. In al mijn films zitten bewust en onbewust autobiografische elementen, maar ik ben geen regisseur die portretten van mijzelf maakt. Daar ligt niet per sé mijn interesse. In Dirty God zitten ook veel elementen van Vicky. Ik maakte het personage Jade, maar Vicky kwam erbij en zij heeft ook een grote invloed gehad op dat personage.”

Alledrie je films hebben positieve kritieken gekregen, geef je daar iets om?

“Een negatieve recensie of kritiek komt altijd hard aan. Voor mij is het moeilijk onderscheid te maken tussen mijzelf en de film. Het voelt als mijn kindje. Als jij zegt mijn films vreselijk te vinden, is dat niet leuk, maar het belangrijkste is dat ik iets nieuws probeer neer te zetten, ongeacht de kritieken.”

Waarom wilde je in tegenstelling tot je vorige werken deze film in het Engels opnemen?

“Ik werkte sowieso veel in Engeland en besloot Dirty God daar te maken. Er zijn op dit moment veel zuuraanvallen in London en dat trok mijn interesse.”

Knight vult aan: “Dit is de eerste film over zuuraanvallen. Het is een belangrijk onderwerp, waarover gepraat moet worden.”

Dank je de uitnodigingen van internationale filmfestivals in het bijzonder aan de Engelstaligheid?

“Het is natuurlijk fijn een breed publiek te kunnen bereiken. Dat is gelukkig ook gebeurd. We hebben distributeurs in het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en China. Ik weet niet of je daarvoor een Engelstalige film moet maken. Sommige mensen zeggen ook weer the more local the more global. De organisatie van Sundance kende mijn eerdere werken. Over mijn vorige film Zurich schreven ze me een brief dat zij dat de beste film vonden die ze dat jaar niet hadden geprogrammeerd. Zurich was namelijk pas klaar toen hun programma al bijna vol zat. Met Dirty God wilden we dat voorkomen en stuurden we de film heel vroeg op. Ze zagen echt een ontzettend ruwe versie. De montage was nog niet eens afgerond, en de muziek, kleur en geluid waren niet zoals die nu is, maar binnen een maand kregen we het nieuws dat ze Dirty God wilden programmeren. Nu gaan we dus naar Sundance, maar we gaan ook nog naar Rotterdam en Dublin. We zijn heel benieuwd wat we daar allemaal samen gaan doen.”

Sam Simons (Amsterdam, januari 2019)

Foto: Geert Snoeijer.