39ste IFFR opent met PAJU

Woensdagavond is het 39ste International Film Festival Rotterdam geopend met de film PAJU van de Zuid-Koreaanse regisseur Park Chan-ok. PAJU is een poëtisch-realistische film over een jonge vrouw en haar zwager en speelt zich af in Paju, een explosief groeiende stad nabij Seoul. De ontwikkeling van de relatie tussen de twee wordt niet-chronologisch verteld in een serie flashbacks, die PAJU tot een wat ondoordringbare, maar ook prettig desoriënterende vertelling maken. 

Volgens het IFFR zelf "typisch Zuid-Koreaans" en "een verfijnd verhaal rond schuld, liefde en vergeving." Gezien de eerste reacties die vandaag via SMS binnendruppelden op de website van het festival beviel PAJU als openingsfilm. Er wordt bijvoorbeeld geschreven over "een mooie film over bindingsangst en falen. Film bouwt langzaam op met mooie beelden en muziek. Dan ontvouwt zich het drama."  

IFFR-directeur Wolfson benadrukte in zijn openingsspeech dat het niet de eerste keer was dat de regisseur van de openingsfilm bij de premiëre aanwezig was, maar dat het wel een unicum is dat een Zuid-Koreaanse film de aftrap op het festival verzorgde. Hoogste tijd', want: "De Koreaanse cinema en filmindustrie is de laatste vijftien jaar ongelooflijk succesvol. In die tijd hadden we negen Koreaanse films in onze VPRO Tiger Award Competitie, waarvan drie regisseurs de prijs mee naar huis namen.

In 2003 won Park Chan-ok een Tiger Award met haar debuut JEALOUSY IS MY MIDDLE NAME. Het duurde even voordat ze haar tweede film presenteerde, maar het was het wachten waard, want PAJU is een waardige opvolger en openingsfilm gebleken. Het IFFR had met PAJU overigens geen premiëre in huis, want de film heeft vorig jaar oktober al met veel succes op het filmfestival van Pusan (Zuid-Korea) gedraaid.

Het IFFR duurt nog tot 7 februari en The Cult Corner zal dagelijkse recensies en verslagen plaatsen, dus houd deze pagina in de gaten voor filmtips. Er zijn dan inmiddels wel al ruim 110.000 kaartjes verkocht, maar zeker voor de doordeweekse voorstellingen van minder bekende filmmakers zijn nog genoeg kaartjes over.