AFFF 2008: Dag 7

Het AFFF gaat vandaag zijn negende dag in, en is daarmee ruim over de helft. Met nog vier dagen te gaan zijn er gelukkig nog tientallen filmvertoningen, waaronder die van festivalfavorieten als REC, Across the Universe en Fido.

Met de bezoekersaantallen zal het dit jaar wel snor zitten, want de zalen waar ik iedere avond in zit, zijn bijna zonder uitzondering goedgevuld tot uitverkocht. Bij Diary of the Dead zat er gisteren zelfs een vijftal mensen op de grond in het gangpad. Voor de Silver Scream Award, die overigens te bewonderen is in de foyer van Tuschinski Arthouse, staat REC met 9,01 punten op een veilige eerste plaats. Vorig jaar won de Deense zwarte komedie Adam's Apples met een gemiddelde score van maar liefst 9,13 de publieksprijs, terwijl in 2006 slechts 8,39 punten genoeg waren voor de Belgische horrorfilm Ordinary Man met Olivier Gourmet.

Tijdens de aftiteling van het -tegenvallende- Diary of the Dead van George A. Romero viel gisteravond mijn oog op de naam Gregory Nicotero, verantwoordelijk voor de mooie zombie-make up van Romero's vijfde zombiefilm. Deze Nicotero leerde midden jaren tachtig het vak onder toeziend oog van Tom Savini, de godfather van de splatter make-up, die onder andere de bloederige effecten maakte voor Dawn of the Dead, Friday the 13th, Maniac en The Burning. Gregory Nicotero werkte sinds zijn eerste make-up werk (Romero's Day of the Dead) onder andere aan Evil Dead II waarvoor zijn hand werd gebruikt als stand-in voor de afgezaagde hand van acteur Bruce Campbell. In 1988 startte hij de KNB Efx Group Inc. samen met Howard Berger en Robert Kurtzman, en werkte aan producties zoals Misery, Army of Darkness, Pulp Fiction, Hostel tot The Mist.

Nicotero's collega Robert Kurtzman begon in 2002 met zijn eigen productiemaatschappij en regisseerde daarvoor de film The Rage, die hier op het AFFF draait. In deze compleet over-the-top horrorfilm wordt een virus verspreid dat mensen en dieren tot bloeddorstige mutanten maakt. Na een bloederige openingsscène in een laboratorium bedreigt het virus een groepje twintigers dat in een busje door het bos rijdt. Onder hen is gevierd pornoster Misty Mundae, die van het overtuigend opzeggen van dialogen helaas minder kaas heeft gegeten. De film zet meteen vanaf het begin in op een hoog camp-gehalte, maar is daar te zelfingenomen in. De make-up effecten zijn over het algemeen genomen wel mooi gemaakt, maar nergens smerig of angstaanjagend.

Waar smerigheid in de hedendaagse horrorfilm als de gemene deler geldt, is het wel verfrissend dat Kurtzman dat aspect hier combineert met een cartoonesk circus van wanstaltig uitgedoste figuren, maar is daar helaas te ver in doorgeschoten. Zo doet The Rage nergens ook maar een poging om zijn publiek te laten gruwelen, zijn de gemutaniseerde vogels echt een lachertje en waren de digitale effecten wel erg overduidelijk de sluitpost van de begroting. Tel daarbij op de knullige dialogen, de slechtste acteurs die ik in jaren op het AFFF-doek heb gezien, en dat zelfgenoegzame, campy sfeertje, en de film doet zichzelf de das om. Het predikaat camp hoort de kijker te geven aan een film, en niet het productieteam voor en tijdens het maken. Deze productie was vermoedelijk een feest om te maken, maar jammer genoeg zijn ze daarbij de kijker wat uit het oog verloren.