IFFR 2021: Festivalverslag #3

Wat mist festivaltijger Anton Damen op dag 3 van het online International Film Festival? De bulderlach die door een volle zaal kan rollen. En wat niet? Het hardnekkige gehoest en gesnotter dat zich traditioneel als een soort ziektemakend Dolby Atmos-effect door diezelfde zaal verplaatst.

Laten we er geen doekjes om winden: het IFFR was áltijd al een superspreader event. Wie niet al snipverkouden of vergriept aan het festival begon, was dat vast al tegen de tijd dat de aftiteling van de slotfilm over het doek rolde. De verhalen van de karavaan van professionals en industry die na het slopende filmregime van Rotterdam doorreisden naar de Berlinale om daar met flinke koorts onder de wol te belanden zijn legio. En hoeveel van die zwijgzame, verstilde filmjuweeltjes die ook typisch Rotterdam heten, werden net iets minder meditatief dankzij een continue commentaartrack van kriebelhoest, schraapkelen en neusgesnotter?

Dat blijft een filmkijker in lockdowntijden allemaal mooi bespaard. Er is ook een keerzijde. Want misschien nog besmettelijker dan die ene bacil of aanstekelijker dan een virus is de bulderlach. Met een volle zaal lach je harder om een komedie dan in je uppie. En wat zou er geschaterd zijn als MANDIBULES gisteren een volle bak had getrokken.

De nieuwe film van absurdisme-auteur Quentin Dupieux begint met een traditionele thriller-setup als een loser zich laat inhuren voor dubieuze transportactie, maar ontspoort weergaloos en binnen de kortste keren als er in de kofferbak een vlieg blijkt te zitten. Een REUSACHTIGE vlieg, die met wat training ook voor criminele activiteiten kan worden ingezet, zo is het plan. Maar met plan of plot moet je bij Dupieux (die eerder een horrorfilm maakte over een moordende autoband) niet aan te komen: het verhaal vol WTF-momenten laat zich niet na vertellen. Zien is geloven, of in dit geval: hardop lachen. Zelfs solo.

Een letterlijk en figuurlijk goedgemutste Mads Mikkelsen bekende in de Big Talk vanaf de set van de Harry Potter-spinoff FANTASTIC BEASTS DEEL 3 dat hij dagelijks wordt gesneltest. Een hele cast en crew testen is alleen aan grote blockbusters en filmstudio's voorbehouden, dus de vraag is of en hoe kleine onafhankelijke producties het in anderhalvemeter-tijden moeten doen. Zijn RIDERS OF JUSTICE, de openingsfilm van het festival, werd in maart voltooid, sindsdien heeft de Deense acteur niet meer gewerkt totdat Johnny Depp uit de gratie viel en Mikkelsen als invalkracht werd opgetrommeld. In het interview bleek hij een sympathieke, eerlijke, no-nonsense gast. En dus was het extra jammer dat deze Big Talk vooral een Small Talk bleek, dat krap een half uur duurde en waarvoor geen ruimte was voor vragen uit het publiek. Geef de schuld maar aan het virus!

Nog meer virusleed in de avondpremière van Tim Leyendekkers voor een Tiger Award genomineerde speelfilmdebuut FEAST, maar wel van een andere soort. Deze fascinerende film over de geruchtmakende Groningse HIV-zaak speelt een sluw spel met de kijker en de werkelijkheid. Echt een film waar je na afloop over na wil praten. Wat ook gebeurde in een inhoudelijk sterke live Q&A-sessie in een strakke studiosetting, met relevante vragen van kijkers en festivalprogrammeur Janneke Langelaan (en antwoorden van de maker). Dat gesprek inhalen kan niet meer -live is live- maar alle on demand-kijkers hoeven niet te treuren, want die vinden als bonusmateriaal bij de film ook een introductie en een speciale nabespreking.

Anton Damen, februari 2021.