Imagine 2012: Dag 2

Dat onder de paraplu 'fantastische film' ontelbare genres te vinden zijn, bewijst Imagine jaar na jaar. Het lijkt telkens weer een hoofddoel zoveel mogelijk contrast in de programmering aan te brengen: zo zien we dit jaar op de tweede dag zowel het Zuid-Koreaanse historische actie-epos WAR OF THE ARROWS als de kleine Spaanse sciencefictionkomedie EXTRATERRESTRE.

WAR OF THE ARROWS

2011, 122 minuten

Regie: Kim Han-min

Cast: Park Hae-il, Ryu Seung-ryong & Moon Chae-won

Waardering:

WAR OF THE ARROWS (foto) vertelt het verhaal van de tweede Manchu-invasie van Korea. De wat? Juist: wie niet bekend is met de Aziatische geschiedenis zal het aan het begin even moeilijk hebben met de plot van de film, die er van uit lijkt te gaan dat de kijker weet dat China in 1636 Korea aanviel, en daar de Joseondynastie tot overgave dwong. Dat kan de film natuurlijk niet kwalijk genomen worden; in Zuid-Korea zal dit algemene kennis zijn. Maar geen paniek, westerse kijkers: dankzij de behulpzame tekst die af en toe in beeld verschijnt, heb je al snel voldoende achtergrondinformatie om het verhaal te kunnen volgen. Dat verhaal is in de eerste plaats geen geschiedenisles, maar een persoonlijk epos over een Koreaanse boogschutter die zijn zus uit de handen van de bezetting wil redden.

En daar maakt WAR OF THE ARROWS de belofte die de titel in zich heeft meer dan waar: de pijl-en booggevechten zijn fantastisch. Het spannen van de boog, de vlucht van de pijl, het spetterende bloed als deze zijn slachtoffer treft: regisseur Ham-nim Kim brengt het allemaal even spectaculair in beeld. De spanning loopt op tot hoogten die we in de westerse actiecinema niet meer gewend zijn, en de laatste keer dat we een duel zo stilistisch perfect gefilmd zagen was in ONCE UPON A TIME IN THE WEST. Weg met Robin Hood: WAR OF THE ARROWS laat pas echt zien wat je allemaal kan met een pijl en boog.

EXTRATERRESTRE

2011, 90 minuten

Regie: Nacho Vigalondo

Cast: Michelle Jenner, Carlos Areces & Julián Villagrán

Waardering:

EXTRATERRESTRE, zoals gezegd, is heel andere koek. Madridse dertigers Julio en Julia worden na een dronken one-night-stand wakker in Julia's appartement, en ontdekken iets vreemds: op televisie wordt niets uitgezonden, de straten zijn verlaten, en een eind verderop zweeft een gigantisch ruimteschip in de lucht. ''Ah, een invasiefilm,'' denken we. Wat zal er gebeuren? Gaan de buitenaardse wezens proberen het huis binnen te dringen? Ontpoppen Julio en Julia zich tot redders van de aarde? Kunnen de buitenaardse wezens in auto's transformeren?

Niets van dat alles. In plaats daarvan: Julia's echtgenoot Tipo komt thuis, en de vreemdgangers moeten proberen hun hete nacht voor hem verborgen te houden. Dat is niet gemakkelijk, want bemoeizuchtige buurman Angel dreigt hun geheim te onthullen. En die buitenaardse invasie dan? Die vormt slechts de achtergrond voor de amusante klucht die EXTRATERRESTRE in de eerste plaats blijkt te zijn. Leugens, psychologische spelletjes en menselijke zwaktes zijn de klassieke komedie-ingrediënten waar de film om draait. Het plezier zit hem erin Julio en Julia's leugens steeds meer uit de hand te zien lopen (''Misschien is Angel een van hén!''), terwijl dat ruimteschip maar dreigend in de lucht blijft hangen.

Dit originele idee wordt perfect uitgewerkt in het slimme scenario van Nacho Vigolondo, die de film tevens regisseerde. Zijn acteurs weten precies wat ze ermee aanmoeten: met hun heerlijk droogkomische spel maken ze het absurde verhaal geloofwaardig. Misschien is het dat ook wel: zouden echte mensen in deze situatie niet hetzelfde reageren als Julio en Julia? ''Ja, we worden aangevallen door een buitenaards ras, maar ik heb persoonlijke problemen die nu toch even belangrijker zijn.'' Het is een welkome, frisse kijk op het invasiegenre.

(Julius Koetsier)