Imagine 2013: Dag 5

THE WOLF CHILDREN

Regie: Mamoru Hosoda
Cast: Kumiko Asô, Bunta Sugawara en Mitsuki Tanimura
Duur: 117 minuten
Jaar: 2012
Waardering:

Na THE WOLF CHILDREN mag Mamoru Hosoda inmiddels in één adem genoemd worden met anime-regisseurs als Hayao Miyazaki en Matoko Shinkai. In 2006 verraste hij met THE GIRL WHO LEAPT THROUGH TIME, over een tienermeisje dat middels sprongen in de tijd haar gevoelens voor haar klasgenoot ontdekt. Een zomers, lief en atypisch coming of age-verhaal met een snufje sci-fi. Zijn SUMMER WARS uit 2009 was wat minder geslaagd, vooral door de overdosis zoetsappigheid. Een middelbare scholier redt hierin de wereld van een cyberaanval, samen met zijn schoonfamilie.

In THE WOLF CHILDREN wordt een studente verliefd op een jongen die in een wolf kan transformeren. Vlak na de geboorte van hun tweede kind wordt hij uit een riool gevist. Dood. Moeder staat er alleen voor. Weinig inkomen, twee kinderen die ook in pluizige maar wilde wolfjes veranderen en vooral veel buren voor wie ze dat geheim moet houden.

Het perspectief komt daarna steeds meer op de kinderen te liggen. We zien ze opgroeien, ze stoeien met elkaar en stoeien met hun identiteit. Zijn ze wolf of zijn ze mens? De moeder probeert ze in volle veiligheid op te voeden en elke keer als er drama in de film sluipt, pareert de regisseur dat met een snufje schattigheid. Zwaarmoedigheid krijgt geen kans. Geluk en schoonheid liggen in simpele dingen, zo lijkt hij te willen zeggen: rennen door de verse sneeuw, een spinnenweb vol dauwdruppels of het bos verkennen in wolfvorm.

Voeg daar de waanzinnig gedetailleerde achtergronden aan toe en de durf om zijn personages juist minimalistisch te tekenen. Hosada heeft weinig detail nodig om zijn wolfkinderen tot leven te laten komen, dat doet hij aan de hand van de karakteruitwerking. Net als SUMMER WARS is de film af en toe zoetsappig, maar door de even grote dosis schattigheid is dat een stuk beter draagbaar. THE WOLF CHILDREN doet af en toe denken aan MY NEIGHBOUR TOTORO van Miyazaki, maar dat niveau haalt Hosoda net niet. Daarvoor ontbreekt teveel aan subtiliteit. Dat dit niettemin een hoogtepunt is in de animegeschiedenis, dat moge duidelijk zijn.

(Pim Wijers)