Imagine: Dag 3

Een van de voornaamste redenen om filmfestivals te bezoeken, is de vertoning van films die buiten het festival niet in de bioscoop draaien, en die je anders misschien over het hoofd gezien zou hebben. Imagine stelt wat dit betreft nooit teleur: ieder jaar staan er wel een paar films op het menu waarvoor we het festival dankbaar mogen zijn dat het ze onder de aandacht heeft gebracht.

Neem de vermakelijke zwarte komedie SOME GUY WHO KILLS PEOPLE. Hierin zien we Kevin Corrigan (foto) als de sociaal onmogelijke loser Ken, in wiens omgeving verdacht veel moorden worden gepleegd. Dat eenvoudige uitgangspunt staat garant voor veel tragische humor en bot geweld, maar wat de film zijn hart geeft, is de relatie tussen Ken en zijn elfjarige dochter Amy. Amy is het resultaat van een mislukte relatie, en is er pas net achtergekomen dat Ken überhaupt bestaat; haar moeder had hem altijd voor haar verborgen gehouden. Het even ongemakkelijke als ontroerende contact tussen Ken en Amy maakt dat SOME GUY WHO KILLS PEOPLE het niveau van leuke komedie regelmatig ontstijgt. Het soms cartoonesk bloederige geweld is een minpuntje; het doet af aan het realisme van de film en is een wat te gemakkelijke manier om een lach te scoren.

Dat laatste doet James Gunn beter met SUPER. Eveneens een gewelddadige zwarte komedie, maar hier is het geweld vaak pijnlijk realistisch. De film gaat over Frank (Rainn Wilson), een ongelukkige loser die ervan overtuigd raakt dat God hem heeft uitverkoren om de misdaad te bestrijden. Gekleed in een felrood pak gaat hij op pad om iedereen die zich niet aan de wet houdt, de hersens in te slaan. Het interessante aan SUPER is hoe ver Gunn bereid is te gaan in de verbeelding van het geweld en de gevolgen ervan. De film is thematisch verwant aan KICK-ASS, maar een stuk minder optimistisch; SUPER doet eerder denken aan Alan Moores Watchmen, de eerste strip die de superheldenmythe op een kritische manier benaderde. Net als dat boek laat SUPER zien dat iemand die in een mal pakje de vigilante uithangt, geen held is maar een psychopaat. Iedereen die teleurgesteld was in Zack Snyders oppervlakkige adaptatie van Watchmen, moet SUPER zeker een kans geven als een film die meer begrepen heeft van Moores gedachtegoed.

Overigens kan de film soms behoorlijk ongemakkelijk zijn om in een volle zaal te kijken; er zijn scènes waarbij de ene helft van het publiek uitbundig lacht, terwijl de andere helft het toch echt te ver vindt gaan. SUPER zaait verdeling, verwart en daagt uit. Waar de grens ligt tussen geestig en naargeestig, is voor iedereen anders, maar je moet James Gunn in ieder geval bewonderen om zijn lef.

Verder bood de derde dag van Imagine een documentaire, een aantal horrorfilms en een kortefilmprogramma. De variatie in de programmering is dus wederom dik in orde. Wat echter een irritatie blijft, is de locatie: Kriterion is een heel leuke bioscoop, maar gewoon te klein voor een festival van deze grootte. Dat merk je met name als er een gewilde film als SUPER draait: een kwartier voor aanvang is het haast onmogelijk je door de mensenmassa heen te wurmen. Een heel klein minpuntje, waarvan met een beetje optimisme gezegd kan worden dat het toch ook wel weer bijdraagt aan de charme van Nederlands leukste filmfestival.