NFF 2014: Dagverslag 1

Op de eerste twee dagen van de 34e editie van het Nederlands Film Festival, dat plaats vindt in Utrecht van 24 september tot en met 3 oktober 2014, zagen we deze vijf documentaires:

SEE NO EVIL

Regie: Jos de Putter
Duur: 72 minuten
Beoordeling:

Interessant, maar sloom docu-essay over de blijvende impact van menselijke inmenging in het leven van primaten. In drie hoofdstukken (exclusief de epiloog) vertelt SEE NO EVIL het verhaal verschillende apen, elk op een andere manier opgegroeid onder de mensen. Eén van hen is naar Hollywood gehaald om te 'spelen' in de oude Tarzanfilms, de ander wordt nog steeds gebruikt als levend taalexperiment en de laatste is ooit gewond geraakt bij een Amerikaans ruimte-experiment. De gemene deler: ze lijken allemaal ongelukkig.  

Knap van Jos de Putter hoe hij in zijn essayistische, associatieve benadering de apen met veel respect weet vast te leggen. Hij schetst ze meditatief af ten opzichte van hun omgeving, alsof ze hun hele leven nog aan het overpeinzen zijn. De belegen soundtrack en Jos de Putter's erg kalme benadering zorgen er echter wel voor dat SEE NO EVIL aanvoelt als een te lange zit.

A GOAT FOR A VOTE

Regie: Jeroen van Velzen
Duur: 52 minuten
Beoordeling:

"The best way to understand our society is to look at one's children." Met die quote wordt de vlotte, maar heftige documentaire A GOAT FOR A VOTE ingeleid. En veel leren we ook van de kinderen: corruptie, oneerlijke concurrentie en persoonlijk gewin sluipt op jonge leeftijd al erin. We zien hoe drie jongeren meedingen voor het presidentschap van hun school in Kenia. De twee die het echt behoeven, de arme Harry en het voor vrouwengelijkheid vechtende Magdalena, moeten het opnemen tegen de populaire, rijke Said; een onbegonnen strijd. Ondanks de mooie beelden en vlotte stijl eindigt de film nog met een vernietigend shot, die lang blijft hangen.

FC RWANDA

Regie: Joris Postema
Duur: 57 minuten
Beoordeling:

Voetbal en onrust gaat wel vaker hand in hand. In Rwanda is het echter andere koek. Tegen een verdrukte geschiedenis van genocide moet Rayon - het populaire voetbalteam onder het volk - het opnemen tegen het door het leger opgezette NPR; de Rwandanese “El Classico”, zou je kunnen zeggen. De gemoederen lopen hoog op en filmmaker Jeroen van Velzen probeert de situatie in perspectief te zetten.

Zijn poging is dapper, maar de achtergrond van de genocide tussen de Hutu’s en de Tutsi’s loopt een beetje spaak met de narratieve opbouw naar die epische voetbalwedstrijd. Hierdoor slaat FC RWANDA de plank net mis.

LOS! DE WERELD IS VAN MIJ

Regie: Eva van Pelt
Duur: 57 minuten
Beoordeling:

Dramatische documentaire over jong zijn, vriendschap, opgroeien en obstakels overwinnen. In het geval van de vriendengroep van Thijmen zijn de obstakels erg concreet. Thijmen en zijn vriend Hector zijn invalide en zijn daardoor afhankelijk van hun vrienden. Samen maken ze toch veel plezier en zoeken ze uit wie ze echt zijn.

LOS! is een documentaire met een hart, maar blijft te vaak steken bij dialoogloze shots met mooie muziek, zelf ingespeeld door Thijmen en zijn band, waarin niks gebeurd. Hierdoor lijkt de documentaire nooit echt de diepte in te gaan.

GABBERS

Regie: Wim van der Aar
Duur: 50 minuten
Beoordeling:

GABBERS is tof. Een feest voor zowel het oog, als voor het oor. Tenminste, als je van gabbermuziek houdt. Mocht dat niet zo zijn, vrees dan niet, want er valt alsnog genoeg te genieten aan GABBER. De droge manier waarop de populaire Rotterdamse jeugdcultuur uit de jaren 90 in context wordt geplaatst is erg informatief en bovenal erg nuchter. Iedereen is zich namelijk bewust dat ‘gabberen’ van vroeger is. Kers op de taart zijn de in 1995 geschoten beelden van Gabbers strak op de XTC. Hun interviews zijn goud waard.