NFF 2014: Dagverslag 2

Op de vierde dag van het Nederlands Film Festival zagen wij drie films waarin iedereen op zoek was naar iets: KURAI KURAI: VERHALEN MET DE WIND (foto), SEVEN STONES en OLEG KLIMOV: BRIEVEN AAN JEZELF.

KURAI KURAI: VERHALEN MET DE WIND

Regie: Marjoleine Boonstra
Duur: 85 minuten
beoordeling:

Het is een van de meest iconische beelden van het westerngenre: de steppenroller ofwel tumbleweed, die een verlaten landschap doorklieft. Het is een symbool van desolatie, eenzaamheid en van stilte. In KURAI KURAI (Kurai is de naam voor een steppenroller in het Kirgizisch) kent de steppenroller een andere betekenis. De kurai is het verhaal van de wind; een product van onvoorspelbare beweging. Het is een symbool van een zoektocht.

Net als van de steppenroller weten we ook niet waar KURAI KURAI’s hoofdpersonage vandaan komt noch waar hij naartoe gaat. Hij is in ieder geval op een zoektocht. Er is iets met zijn overleden vader, zijn verdrietige moeder en zijn verloren liefde, maar meer weten we niet. Zijn reis zegt ons meer; vooral over het land Kirgizië en diens inwoners. Het is bijzonder om zo een spirituele film te zien over een land geografisch en cultureel zo ver van ons vandaan. NFF programmeur Claire van Daal verwoordde het zelf perfect: "KURAI KURAI is een film waarvan alles klopt, vooral het hart".   

SEVEN STONES

Regie: Frank Scheffer
Duur: 25 minuten
beoordeling:

SEVENS STONES is een obsessieve documentaire over obsessie. Elk shot, geluidseffect en knip in de montage evenaart de kunst, die Robert Zandvliet maakt en vooral probeert te maken. SEVEN STONES is een experimentele documentatie van een zoektocht naar de essentie van kunst. Zandvliet denkt het te vinden in de vorm van het zevenmaal schilderen van stenen op gigantische doeken. Tevreden is hij echter nooit, dus hij blijft zoeken. Zo ook Scheffer, die door zijn film te voorzien van een expressionistische dissonante soundtrack, intense en asynchrone geluidseffecten en creatieve shots nooit gaat voor de veilige manier. Zijn film wordt daardoor een krachtige ode aan het maken van kunst.

Een beschrijving, die Zandvliet citeert over zijn voorbeeld, de Chinese 12de eeuwse kunstenaar Mi Fu (die na verloop van tijd ook stenen ging schilderen) geldt ook voor het werk van Scheffer. Zijn film is haast waterig, als door atmosfeer doordrenkt. Van een kunstenaarsdocumentaire kan je niks beters wensen.

OLEG KLIMOV: BRIEVEN AAN JEZELF

Regie: Masha Novikova
Duur: 58 minuten
beoordeling:

Russisch verslaggever en oorlogsfotograaf Oleg Klimov keert terug naar voormalige oorlogsgebieden, waar hij ooit fotografeerde. Waarom? Hij is op zoek naar de betekenis van zijn werk.

Interessant aan de documentaire is dat veel verhalen ter sprake komen van oorlogen, die nooit ons collectieve geheugen zijn doorgedrongen. Problematisch is wel dat OLEG KLIMOV: BRIEVEN AAN JEZELF iets te veel overkomt als een documentaire enkel gemaakt voor het eigen gewin van Klimov. De emoties, die hij bij sommige oorlogsslachtoffers oproept zorgen voor vraagtekens. Wie wordt er, behalve Klimov, nou echt beter van deze documentaire? Hij vat het zelf eigenlijk al samen als hij zegt dat hij deze film in eerste instantie laat maken voor zichzelf. BRIEVEN AAN JEZELF overstijgt dat doel van egodocumentaire dan ook niet. En dat is gezien diens interessante, onderbelichte onderwerp zonde.