Tokyo Gore Police

Japan in de nabije toekomst. Op televisie wordt een nieuw merk scheermesjes aangeprezen waarmee je je polsen nog sneller, stijlvoller en pijnlozer doorsnijdt. Er is een spel ontwikkeld waarin je via de afstandsbediening staatsvijanden martelt. En de straten zijn onveiliger dan ooit, want de politiemacht van Tokyo is geprivatiseerd en rigoureus omgevormd van je beste vriend in je grootste vijand. Het zijn moordmachines die geen vergrijp onbeboet laten en de straffen liegen er niet om, want je wordt ter plekke bloederig geëxecuteerd.

TOKYO GORE POLICE is een film van special effectmaker Yoshihiro Nishimura, die vorig jaar horrorliefhebbers over de hele wereld verraste met de make-up effecten voor het humoristische splatterfestijn THE MACHINE GIRL van Noboru Iguchi. Was er daar tussen de groteske bloedbaden in nog enigszins sprake van een plot, wat minieme karakterontwikkeling en enkele regieaanwijzingen; TOKYO GORE POLICE is een eendimensionale bloedfonteinententoonstelling zoals je vermoedelijk niet eerder zag.

Zowel TOKYO GORE POLICE als THE MACHINE GIRL zetten zichzelf met geld van het Amerikaanse productiebedrijf Fever Dreams heel nadrukkelijk in de markt als instant cultfilms voor de doorgewinterde genrefilmliefhebber. De gehele marketing is gericht op de fans van Quentin Tarantino's grindhouse cinema, zoals hij dat in 2007 met zijn bevriende collega Robert Rodriguez nieuw leven inblies met hun double-bill van DEATH PROOF en PLANET TERROR.

Daarnaast zijn beide Japanse film duidelijk geworteld in de traditie van gewelddadige mangastrips en die van de filmstroming Pinky Violence, een exploitatiegenre van eind jaren zestig en begin jaren zeventig, gekenmerkt door een mengeling van erotiek, buitensporig geweld en sterke, wraakzuchtige vrouwen. Bekende titels in dit genre zijn FEMALE PRISONER #701: SCORPION (1972) en SCHOOL OF THE HOLY BEAST (1974).

In TOKYO GORE POLICE neemt Eihi Shiina (AUDITION) het op tegen een groep criminelen wiens lichamen zijn getransformeerd tot moordwapens, waarmee ze de politie bevechten. Allen dragen zij een sleutelvormige tumor in zich, die ze naar hartenlust in andere mensen kunnen steken, waarna ook zij zullen muteren. Natuurlijk ondergaat ook onze heldin Ruka dit onfrisse lot, en klieft vervolgens met volle overgave niet de criminelen, maar de politiemensen doormidden.

De scènes tussen al het geklief, gevierendeel, gemuteer en gespetter door zijn pure opvulling waaraan weinig aandacht is besteed. Acteerwerk, belichting en geluid zijn volkomen ondergeschikt aan het zo gruwelijk mogelijk in beeld brengen van de ranzigheid, die zeer overtuigend en gelukkig met minimale digitale effecten is vormgegeven. Alhoewel fans dus exact krijgen wat ze verwachten, mist TOKYO GORE POLICE wel de humor en strakkere regie van het superieure THE MACHINE GIRL.