Tigers Are Not Afraid

“Een tijger doet wat hij wil, hij is de koning van het hele rijk, tijgers zijn niet bang”, zegt straatkind El Shine, die een ander kind moed inspreekt. De tijger is gedurende heel de film het symbool die de kinderen kracht geeft. Ze leven zelf in een Mexicaanse stad zonder ouders, zonder geld en zonder enige vorm van veiligheid, volgens de harde wetten van de betonnen jungle.

TIGERS ARE NOT AFRAID opent met de woorden dat er de afgelopen tien jaar 160 duizend mensen zijn gestorven en 53 duizend mensen zijn verdwenen, het is niet bekend hoe veel kinderen er alleen zijn achtergebleven. Hoofdpersoon Estrella is één van die velen kinderen, ze vlucht weg van haar vertrouwde omgeving omdat er simpelweg voor haar geen thuis meer is. Ze sluit zich aan bij een viertal straatkinderen, waarbij het voor haar als enige meisje moeilijk is om ertussen te komen. En dan heeft ook nog een van de straatkinderen de telefoon van een bendelid gestolen, waar vertrouwelijke informatie op staat.

Het is een gouden vondst van regisseur Issa Lopez om het harde verhaal vanuit kinderlijk oogpunt te vertellen. Met die aanpak is het combineren van velen stijlen geloofwaardig. TIGERS ARE NOT AFRAID is een rauw portret waarin de fantasiewereld van kinderen ervoor zorgt dat ze de boze buitenwereld aan kunnen. Is die fantasiewereld de werkelijkheid of zitten we in de escapistische gedachten van de kinderen? Het antwoord daarop wordt nooit gegeven, Issa Lopez laat het volledig in het midden.

Het werk van Lopez kent vele gelijkenissen met het werk van één van Mexicaans grootste regisseurs van dit moment, Guillermo Del Toro, die met onder andere PAN’S LABYRINTH en THE SHAPE OF WATER ook (hedendaagse) problematiek toont, combinerend met surrealistische elementen. Bij het werk van Del Toro klopt elk detail, waardoor het geloofwaardig overkomt. Lopez is minder stabiel en grossiert in wisselvalligheid. De diepe dalen zitten hem in de uitwerking van het verhaal. Door de (soms) geforceerde schoonheid, is het vaak te fragmentarisch. De settings zijn net te gelikt en de kinderen belanden net iets te toevallig in bepaalde problematiek. Zo leven ze op straat, maar hebben ze bijvoorbeeld wel een hele mooie hut met een televisie die werkt. Ook is er een confrontatie met andere straatkinderen die te toevallig aanvoelt en doet denken aan de beginscene uit de muziekvideo Bad van Michael Jackson.

TIGERS ARE NOT AFRAID is het werk van een regisseur met een gedurfde eigen visie, die dat kloppend combineert met uiteenlopende stijlvormen. Het is het werk van een regisseur waar de potentie vanaf spat, maar Issa Lopez vergeet dat het soms beter is om een breedtebal te spelen om zorgvuldig een goedlopende aanval op te bouwen. Doordat ze in iedere scène de eindpass wil geven, zorgt dat te vaak voor mislukkingen die te geforceerd aanvoelen.