Queen of the Desert

Regie: 
Werner Herzog
Cast: 
Nicole Kidman, James Franco & Damian Lewis
Jaar: 
2015
Duur: 
128 minuten
Genre: 
Historisch drama
Waardering: 
1 ster

Queen of the Desert vertelt het ongewone, maar waargebeurde verhaal van de Britse Gertrude Bell (Nicole Kidman), die zo verveeld is door het nuffige aristocratische leven in haar geboorteland, dat ze haar vader aan het begin van de twintigste eeuw smeekt om te worden uitgezonden. Ze belandt via zijn connecties in Teheran, waar ze bedwelmd raakt door de taal, poëzie, architectuur en de geest van het Midden-Oosten.

Daar, ver weg van conventies en patronen, leert Gertrude om op zichzelf te vertrouwen. Met gevaar voor eigen leven claimt ze haar plek in een roerig gebied van machtswellustelingen ... en vooral van kilometers en kilometers woestijn. Het gaat haar zo goed af dat ze respect afdwingt bij de lokale bedoeïenen en sjeiks, en zelfs een bescheiden rol speelt in de gebiedsverdeling van het gebied na de Eerste Wereldoorlog.

De fascinatie van regisseur Werner Herzog voor dit type personage behoeft geen uitleg, maar zijn eigen script des te meer. Nooit eerder sloeg Herzog de plank zo mis, en meermaals vroeg ik mij vertwijfeld af of hij een willekeurig bouquetromannetje letterlijk heeft overgeschreven. Met name de scènes tussen Kidman, die een overtuigende Gertrude neerzet, en haar geliefde Henry Cadogan (James Franco) zijn dramatisch te noemen, maar niet in de goede zin des woords. Er viel in ieder geval wat te lachen, maar zo onintentioneel dat we dit hele zandavontuur als geñant en mislukt moeten wegzetten.

Herzog vergroot in zijn beste werk uit, vraagt door, kijkt waar niemand kijkt en houdt vol tot we er bijna niet meer naar kunnen kijken. En ondanks dat het levensverhaal van Gertrude Bell zoveel in zich heeft om op een individueel vlak uit te werken, stapt hij er met zevenmijlslaarzen doorheen. Het in Marokko gefilmde woestijnlandschap ligt er netjes bij, maar de vele longshots en op andere plekken gefilmde achtergrondshots trekken de kijker nog verder weg van het potentiële drama. Een euvel waar KENAU vorig jaar ook al onder leed. Ook bij QUEEN OF THE DESERT was minder juist meer geweest.

 

 

Queen of the Desert