Woody Allen: A Documentary

WOODY ALLEN: A DOCUMENTARY is de met een uur ingekorte bioscoopversie van een ruim drie uur durende televisiedocumentaire die vorig jaar in Amerika werd uitgezonden. Beginnend met Allens jeugd in Brooklyn en eindigend met het recente succes van MIDNIGHT IN PARIS, wist regisseur Robert B. Weide uit een mengelmoes van archiefbeelden, interviews, filmscènes en soundbytes van onder andere zus Letty Aronson, schrijfpartner Marshall Brickman en actrices Diane Keaton en Mariel Hemingway, een chronologisch, vrolijk en inspirerend verhaal te monteren over een verlegen en onhandig jongentje dat uitgroeide tot een van de meest productieve en karakteristieke filmmakers van de afgelopen vijftig jaar.

Op een amusante en swingende manier reconstrueert de documentaire Woody Allens imposante carrière: vanaf zijn tienerjaren waarin hij voor het eerst grappen opstuurt naar de lokale krant tot zijn eerste succes als komiek en tv-persoonlijkheid, en vervolgens zijn ontwikkeling als filmmaker van slapstickachtige komedies begin jaren 70 tot een op Ingmar Bergman en Federico Fellini geïnspireerde ‘auteur' die vanaf ANNIE HALL (1977) tot in de jaren 90 een ongekend consistente reeks klasiekers op zijn naam zette. Daarnaast kreeg Weide voor het eerst toestemming om bij de inmiddels 77-jarige Allen thuis te filmen en inzichtig te krijgen in diens creatieve proces. Met fascinerend resultaat: vooral de scènes waarin Woody Allen grijnzend laat zien hoe hij zijn scripts nog altijd op een vijftig jaar oude typemachine uittypt en ze vervolgens letterlijk met lijm en schaar in elkaar plakt zijn een must see.

Toch heeft de documentaire zijn tekortkomingen: de vaart en het zichtbare respect voor Allen belemmeren Weide om soms wat langer bij een thema stil te staan of een kritische noot te laten horen. Zo wordt de destijds breeduitgemete en pijnlijke schandaalaffaire met Soon Yi Previn uit 1992, de adoptiedochter van zijn toenmalige echtgenote en vaste actrice Mia Farrow, door Allen wel heel gemakkelijk wordt afgedaan als een ‘privekwestie waar iedereen maar het zijne van moet denken'. Zeker omdat de affaire zijn weerslag lijkt te hebben gevonden in zijn werk dat, met enkele uitzonderingen, vanaf midden jaren 90 in kwaliteit gedaald is.

Voor wie echter vooral in de pret wil delen is WOODY ALLEN: A DOCUMENTARY een meer dan plezierige rit, waarbij vooral opvalt hoe goed de klassieke scènes uit bijvoorbeeld BANANAS, ANNIE HALL of CRIMES AND MISDEMEANORS de tand des tijds hebben doorstaan. Regisseur Robert B. Weide maakte eerder al volwassen en respectvolle documentaires over verschillende komieken zoals W.C. Fields, de Marx brothers en Lenny Bruce en ook regiseerde hij de succesvolle televisieserie CURB YOUR ENTHUSIASM met Larry David en de redelijk geslaagde romantische komedie HOW TO LOSE FRIENDS & ALIENATE PEOPLE (2008) met Simon Pegg en Kirsten Dunst. Zijn Woody Allen documentaire is van het hetzelfde niveau, en ondanks dat we nooit helemaal voorbij de oppervlakte raken, is de film doordrongen van genoeg humor en interessante inzichten dat dit verplichte kost is voor elke Allen fan.