Bringing Up Bobby

Olive Younger (Milla Jovovich) is een Oekraïense immigrante die in Oklahoma probeert de American Dream waar te maken voor zichzelf en haar zoon Bobby (Spencer List). Haar inspiratie is klassieke Amerikaanse cinema, haar methode is oplichterij en diefstal. Maar als de politie haar op het spoor komt, begint ze te twijfelen of ze nog wel in staat is Bobby op te voeden. Ze zal moeten kiezen tussen een radicale verandering van haar leven of het verliezen van haar zoon.

BRINGING UP BOBBY behandelt zware thema's, maar heeft het uiterlijk van een opgewekte feelgood-komedie: de zon schijnt doorlopend, felle kleuren spatten van het scherm en de personages zijn allen licht cartoonesk aangezet. De openingsscène is tekenend: Olive en Bobby stelen samen een auto. Olive in een vrolijk jurkje achter het stuur, Bobby naast haar, met een uitstraling tussen Kruimeltje en Bart Simpson. Lachend citeren ze BONNIE AND CLYDE, terwijl de soundtrack een door Jovovich gezongen, Oekraïense cover van Proud Mary laat horen. De toon is gezet: dit is niet de zware film die de plotbeschrijving wellicht doet vermoeden.

Het sterkste punt van de film is absoluut de chemie tussen Jovovich en List. Met zichtbaar plezier zetten ze een disfunctionele, maar liefdevolle moeder-zoonrelatie neer. Het zijn personages waar je om geeft, niet ondanks maar dankzij hun vele fouten. Hun lichtvoetige avonturen zijn afwisselend geestig en ontroerend.

Maar de film gaat de mist in als de toon serieuzer wordt. Voor de dramatische scènes trekt debuterend regisseuse Famke Janssen alles uit de kast: slow motion, droevige muziek en close-ups van huilende gezichten. De grens tussen hartverscheurend en drakerig is dun, en helaas belandt BRINGING UP BOBBY te vaak aan de verkeerde kant. Het charmante, komische familiedrama vervalt dan opeens in goedkoop effectbejag. Het maakt de film een stuk minder geslaagd dan hij had kunnen zijn. Janssen onderhoudt haar publiek, maar met een iets subtielere aanpak had ze het een stuk dieper kunnen raken.