Byzantium

Gebaseerd op een gelijknamig toneelstuk van Moira Buffini is BYZANTIUM de terugkeer van Neil Jordan naar het gotische horrorgenre. De Ierse filmmaker vooral bekend van THE CRYING GAME (1992), maar ook verantwoordelijk voor bijvoorbeeld THE COMPANY OF WOLVES (1984) en INTERVIEW WITH A VAMPIRE (1994) neemt in BYZANTIUM wederom de vampiermythe en plaatst deze in het hedendaagse Engeland.

Saoirse Ronan (THE LOVELY BONES) en Gemma Arterton (THE DISAPPEARENCE OF ALICE CREED) spelen respectievelijk de jonge, onschuldig ogende Eleanor en de wulpse, aantrekkelijke Clara: twee moderne, vrouwelijke vampiers die constant op de vlucht zijn voor een geheimzinnig broederschap geleid door de vampier Darvell (Sam Riley). Nadat ze voor de zoveelste keer op het nippertje ontsnappen, komen de twee terecht in een onbeduidend Engels kustplaatsje waar ze voorlopig in de anonimiteit kunnen leven.

Het is jammer dat Jordan minder geïnteresseerd lijkt in de vampiermythe dan in het idee van onsterfelijkheid, want het verhaal kon in potentie een interessante kijk geven op de dynamiek tussen de twee vrouwen en het broederschap dat vampirisme als strikt mannelijk ziet. Geen spel met vampierconventies dus, maar BYZANTIUM focust vooral op Eleanor die, geplaagd door haar onsterfelijkheid, al tweehonderd jaar leeft met een verhaal dat ze niet kan vertellen en daardoor het verleden blijft herbeleven. De perfect gecaste Ronan heeft een bovenaardse uitstraling die uitstekend past bij zich misplaatst voelende Eleanor, en Arterton kruipt met zichtbaar veel plezier in de huid van de speelse maar seksueel dominante Carla, die beide onderhoud door middel van prostitutie.

Door gebruik van diffuus licht, een door spiegels gedomineerde mise-en-scène en originele camerastandpunten weet Jordan als geen ander een Engels kustplaatsje om te toveren tot een gotische, labyrintachtige plek in de greep van bovennatuurlijke krachten. BYZANTIUM leunt dan ook sterk op deze spookachtige sfeer. Misschien zelfs iets te veel, want als verhaal mist de film een stuwende kracht en komen de verschillende verhaallijnen uiteindelijk niet helemaal tot een bevredigend einde.