Chronicle

De uit Los Angeles afkomstige Josh Trank (1985) loopt al jaren met een idee rond om een film te maken over een groep doodnormale vrienden wiens telekinetische krachten na wat kinderachtig geklier leidt tot een nachtmerrie van immense proporties. Het script schrijft hij met vriend Max Landis, zoon van BLUES BROTHERS- en AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDONregisseur John Landis, maar het verkopen aan een studio blijkt lastig. Als Tranks korte, via You Tube verspreide film STABBING AT LEIA'S 22ND BIRTHDAY binnen de kortste keren tien miljoen keer is bekeken, hapt 20th Century Fox ineens toe. Met een betrekkelijk laag budget van 15 miljoen dollar vertrekt Trank daarop met een kleine crew naar Zuid-Afrika voor opnames, en CHRONICLE is een feit.

In CHRONICLE ontdekken de twee vrienden Matt (Alex Russell) en Steve (Michael B. Jordan) op een veldje nabij een schoolfeest een gat in de grond. Onderin de tunnel treffen ze een lichtgevende kristallen steen aan. Matt roept snel zijn nerdy neef Andrew (Dane DeHaan) erbij om hun ontdekking te documenteren met diens HD-camera. De drie krijgen last van bloedneuzen, maar de steen blijkt hen ook telekinetische krachten te geven en al snel verplaatsen ze auto's en vliegen ze door de lucht. Maar als Andrew merkt dat hij op school nu eindelijk wel wordt opgemerkt slaat hij door en in zijn zucht naar aandacht sleept hij niet alleen zijn beste vrienden maar de hele stad in het ongeluk.

Wat begint als een realistisch opgezette, uit de losse pols geschoten buddy movie eindigt in een groots spektakel met veel digitale effecten, waarin indrukwekkend gebruik is gemaakt van het bescheiden budget. Maar het script raakt naar die prikkelende finale toe de essentie niet uit het oog, waardoor je blijft meeleven met de frustratie en hoogmoed van het zeer treffend door Dane DeHaan neergezette personage Andrew. CHRONICLE weet daarmee effectief een brug te slaan tussen de toeschouwer die staat te springen om een originele kijk op het superheldenthema en het publiek dat komt voor explosies en male macho bullshit. Al zal ook die toeschouwer vanaf de allereerste bloedneus van onze ‘helden' door hebben dat hoogmoed voor de val komt. En dat geldt anno 2012 gelukkig ook wel eens in Hollywood.