Trance

De Britse regisseur Danny Boyle kan per film een topstuk afleveren. Wie anders maakt een drama over een jongen die 127 uur vastzit onder een rotsblok zo vlot en zo energiek? Wie anders maakt een film over een braaf tv-spelletje als Weekend Miljonairs zo levendig en invoelbaar? Niet veel van zijn collega's hebben zijn gevoel voor tempo en montage. En voor een vijftigplusser heeft hij een verrassend hippe muzieksmaak bovendien. Spijtig dus dat Boyle als verhalenverteller nog wel eens wil doorslaan.

Zo had SUNSHINE (2007) de potentie om een nieuwe sci-fiklassieker te worden. Niet zo mooi of baanbrekend als SOLARIS (1973) en 2001: A SPACE ODYSSEY (1968), maar wel met een uitgesproken sterk productiedesign en opnieuw een goed tempo. Met thema's als psychologische teloorgang en die menselijke opoffering is de film niet lichtzinnig, maar de karakteropbouw wordt in de tweede overboord gekieperd om plaats te maken voor een doorgedraaid moordplot in de ruimte.

Ook TRANCE opent goed maar eindigt mal. Jonge veilingmedewerker Simon (McAvoy) helpt bij de roof van een schilderij en krijgt tijdens de overval een klap van leider Franck (Cassel). Hij vergeet waar de buit verstopt is. Zijn criminele partners geven hem de keuze: vertel de locatie van het doek of sterf. Om het dreigement kracht bij te zetten snijden ze zijn vingernagels eraf. De toon is gezet, maar het geheugen van Simon laat zich niet door geweld aanzwengelen. Wellicht dat hypnosetherapie de oplossing biedt?

Nadat Simon bij de knappe therapeute Elizabeth (Dawson) binnenstapt blijft TRANCE nog even spannend. Wanneer hij onder hypnose de eerste stappen in zijn verleden en psyche zet lijkt het nog alsof we op geheel Boyliaanse wijze een mens gaan doorgronden. Maar de regisseur draaft door en laat zowel Franck als Simon voor Elizabeth vallen, terwijl de therapeute zelf ook wil meeverdienen aan de roof. Daarnaast blijft het ook nog de vraag wat Simon zich echt herinnert en wat Elizabeth hem laat herinneren. Van plottwist naar plottwist zwalkt Boyle naar het einde, om TRANCE af te sluiten met nóg een plottwist. Een knappe bezoeker die niet lichtelijk duizelig de bioscoop verlaat.