Hall Pass

Peter en Bobby Farrelly (DUMB AND DUMBER, THERE'S SOMETHING ABOUT MARY) zijn op hun best als ze hun platte humor combineren met liefde voor hun personages. Dit element ontbreekt in HALL PASS, waardoor de film ondanks een paar geslaagde grappen nooit het niveau van hun beste werk haalt.

Rick (Owen Wilson) en Fred (Jason Sudeikis) zijn twee mannen die nooit uit de puberteit zijn geraakt. Tot grote ergernis van hun echtgenotes Maggie (Jenna Fischer) en Grace (Christina Applegate) brengen ze hun tijd het liefst door met het kijken naar en praten over aantrekkelijke vrouwen. Maggie en Grace komen tot een besluit: de mannen krijgen één week ‘vrij' van hun huwelijk. Nachtenlang feesten, zuipen en naar bed gaan met andere vrouwen: alles is geoorloofd en niets heeft repercussies. Het idee is ze hiermee al hun puberale neigingen uit hun systeem krijgen, en na afloop perfecte echtgenoten zullen zijn.

De wanhoop die noodzakelijk moet zijn om met een dergelijk absurd plan te komen, zou het onderwerp kunnen zijn van een mooie tragikomedie. HALL PASS presenteert het idee echter als een prima manier om een huwelijk te redden. Want natuurlijk komen de mannen er al snel achter dat het wilde vrijgezellenleven eigenlijk helemaal niet zo leuk is, en dat ze veel liever thuis bij hun vrouw zitten.

Alle grappen die je van de Farrellybroers verwacht, komen langs. Natuurlijk staan er poep en piemels op het menu, en wordt er niet voor teruggedeinsd om dit vol in beeld te brengen. De trotse smakeloosheid van sommige scènes heeft iets aanstekelijks, maar helaas is dat niet genoeg voor een geslaagde komedie.

Uiteindelijk komt het succes van de meeste goede komedies neer op personages wiens lot je je aantrekt, hoe belachelijk ze ook zijn. En dat is het grote gebrek van HALL PASS. Wilson en Sudeikis zijn bij vlagen zeer geestig als Rick en Fred, maar de personages zijn gewoon niet interessant genoeg om anderhalf uur mee door te willen brengen. Fischer en Applegate krijgen daarnaast als de echtgenotes nauwelijks de gelegenheid hun komische talenten te benutten.

De hoogtepunten van de film zijn scènes waarin bijpersonages een hoofdrol spelen. Komediekanonnen Stephen Merchant (The Office, Extras) en J. B. Smoove (Curb Your Enthusiasm) weten met hun beperkte tijd op het scherm voor meer hilarische momenten te zorgen dan we in de rest van de film tegenkomen. De beste scène is er een waarin Merchants personage fantaseert over de consequenties die het voor hem zou hebben, als hij een week vrij zou krijgen van zijn huwelijk. Deze scène zien we pas tijdens de aftiteling. En we kunnen ons alleen maar afvragen waarom de film die eraan vooraf ging niet net zo grappig is.