Prince Avalanche

Een kleine film van een grote regisseur. PRINCE AVALANCHE werd geregisseerd door de nog jonge, Amerikaanse filmmaker David Gordon Green. Naar eigen zeggen is dit een tussendoortje. Een kleinschalig experiment in karakterstudie, opgenomen in een paar dagen met kleine crew - gewoon omdat Green daar zin in had. Het script telde maar 65 bladzijden, de titel kwam tot hem in een droom en het verhaal is ongeveer gebaseerd op de IJslandse film EITHER WAY, uit 2011.

Green debuteerde in 2000 met GEORGE WASHINGTON, een drama in de traditie van Terrence Malick en Werner Herzog. Hij maakte er internationaal furore mee op onder andere het filmfestival van Berlijn. Daarna volgde een reeks opvallend soepel en experimenteel vertelde indies: ALL THE REAL GIRLS (2003), UNDERTOW (2004) en SNOW ANGELS (2007). Na dit arthouse-succes sloeg Green in 2008 met de redelijk geslaagde stonerkomedie PINNEAPLE EXPRESS een nieuwe weg in. Minder succesvol waren het flauwe YOUR HIGHNESS (2011) en THE SITTER (2011).

In inmiddels zijn achtste speelfilm komen veel Green-elementen terug: personages die zichzelf voor de gek houden of een bord voor hun kop hebben, natuur als een ontsnappingsplek, sfeer en karakterontwikkeling die belangrijker zijn dan een plot en veel geëxperimenteer met de vertelvorm.

Het jaar is 1988. Paul Rudd en Emile Hirsch spelen respectievelijk Alvin en Lance, die in een door een bosbrand verwoest deel van Texas aan een nieuw aangelegde weg werken. Dat betekent dat ze vijf dagen van de week alleen en op zichzelf toegewezen zijn. Alvin wil vooral met rust gelaten worden, weg van het drukke, verwarrende stadsleven, terwijl Lance niet kan wachten om in het weekend weer terug te rijden, waar plezier en ontspanning op hem wachten. Weinig bindt de twee behalve hun werk en het feit dat Alvin een relatie heeft met de zus van Lance.

PRINCE AVALANCHE is een absurdistische tragikomedie en een return to form voor regisseur Green, die er de Zilveren Beer voor beste regie mee won tijdens het afgelopen filmfestival van Berlijn. Al kibbelend en plaagstotend werken Alvin en Lance aan de weg, terwijl hun eigen levens nergens naartoe gaan. De wereld is hermetisch afgesloten als een theaterpodium, en dat is precies hoe Alvin en Lance in het leven staan: ze spelen een versie van zichzelf en houden de schijn op voor elkaar. Wanneer we langzaamaan steeds meer door het gepraat en gedoe heen zien, blijkt dat PRINCE AVALANCHE daarachter een heel sympathiek en zelfs ontroerend portret van een onverwachte vriendschap schetst.