The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn

Laten we het direct op tafel gooien: het probleem van Kuifje is dat hij vreselijk saai is. Zowel qua uiterlijk als qua persoonlijkheid kan hij gerust betiteld worden als meest karakterloze stripfiguur ooit. Bedenker Hergé compenseerde dat door zijn held in de meeste onwaarschijnlijke avonturen verzeild te laten raken. Steven Spielberg doet in zijn verfilming hetzelfde: met een gigantische lading aan spectaculaire actiescènes en bizarre bijpersonages weet hij je constant te vermaken in een aangenaam ouderwetse avonturenfilm.

Ouderwets qua verhaal dan: Kuifje koopt op de markt een modelschip met een mysterieus document erin verborgen, wordt vanaf dat moment op de hielen gezeten door criminelen, gaat op schattenjacht, et cetera. Wat dat betreft geen verrassingen. Waar de film dan weer zeer modern aanvoelt, is in de visuele uitvoering: THE ADVENTURES OF TINTIN is een motion-capturefilm, waarin echte acteurs met de computer omgetoverd worden tot haast fotorealistische animatiefiguren.

Met computeranimatie kan veel, maar één ding blijft tot nog toe onmogelijk: een honderd procent realistisch menselijk gezicht creëren. Lichamen, haren en handen zien er overtuigend uit, maar van het gezicht hebben we zo'n sterk beeld in ons hoofd, dat we ons niet snel voor de gek laten houden. Dit maakt het uiterlijk van de figuren in de film eerder angstaanjagend dan indrukwekkend. De uncanny valley heet dat verschijnsel: hoe meer animatiefiguren op echte mensen lijken, hoe meer het ons opvalt dat er iets niet klopt. Wat het nog belachelijker maakt, is dat de personages hun cartooneske verhoudingen uit de strip blijven houden: kapitein Haddocks enorme neus ziet er op Hergés tekeningen volkomen normaal uit, maar in de film lijkt het alsof hij een groteske misvorming heeft. Helaas, hoe knap die motion-capture-animatie ook is, als het op mensen aankomt ziet het er gewoon niet uit.

Achtergronden en levenloze objecten daarentegen zijn zeer overtuigend. Even vraag je je af: als het allemaal zo realistisch moet, waarom dan niet gewoon een live-actionfilm maken? Daar is echter een goede reden voor: de montage. THE ADVENTURES OF TINTIN is misschien wel de meest rustig gemonteerde grote actiefilm in twintig jaar, en dat is helemaal te danken aan de mogelijkheden die het medium animatie biedt. Zo bevat de film een spectaculaire achtervolgingsscène van ruim vijf minuten, waarin personages van voertuig naar voertuig springen en een heel dorp doorkruist wordt. De scène is volledig in één shot opgenomen; met live-action is dat praktisch onmogelijk.

Dat soort scènes, waar de film er een aardig aantal van heeft, zijn al genoeg reden voor een bezoek aan de bioscoop. In een tijd waarin we Michael Bays chaotische robotgeweld gewend zijn, is het een verademing als Spielberg weer eens laat zien hoe het moet: zijn actiescènes zijn inventief, helder en overzichtelijk. Ook als verteller bewijst Spielberg zijn talent: het plot zit vol met schijnbaar overbodige zijsporen, maar bevat geen enkel saai moment. Op de momenten dat je niet meegesleept wordt door het verhaal, vermaak je je genoeg met de absurde situaties en karikaturale bijfiguren die gepresenteerd worden.

Maar ja, Kuifje zelf blijft een probleem. Vaak wordt gezegd dat de saaiheid van het personage juist zijn kracht is: doordat hij zelf nauwelijks een persoonlijk heeft, kan iedereen zichzelf op hem projecteren. Maar wie identificeert zich nu met Kuifje? Hoe kun je jezelf herkennen in iemand zonder herkenbare karaktertrekken? En dan ziet hij er ook nog eens uit als een enge plastic pop. Maar gelukkig gaat het ook niet om Kuifje; het gaat om het verhaal. En als het aankomt op het vertellen van een avonturenverhaal, behoort Spielberg nog altijd tot de besten in zijn vak. Hij regisseert creatief en met voelbaar plezier, en vindt zoals altijd de juiste combinatie tussen mysterie, actie en humor.

THE ADVENTURES OF TINTIN heeft een paar fouten, maar dat is te verwachten bij de exploratie van zo'n nieuwe animatievorm. Wellicht wordt er van die fouten geleerd. In dat geval: kom maar op met deel twee.