Ma vie de Courgette

MA VIE DE COURGETTE (Nederlandse titel: MIJN NAAM IS COURGETTE) is de eerste lange animatiespeelfilm van regisseur en voormalig illustrator Claude Barras die eerder al veel lof oogstte met zijn korte animatiefilms. In samenwerking met producent Gebeka Films die in 1998 het succesvolle, en inmiddels klassieke KIRIKOU ET LA SORCIÈRE (KIRIKOU EN DE HEKS) produceerde heeft Barras een prachtige en zeer vertederende animatiefilm gemaakt die het verdient net zo’n klassieker te worden als KIRIKOU.

De film draait om de 9-jarige Courgette: een jongen die na de dood van zijn alcoholverslaafde moeder naar een opvanghuis wordt gebracht. In het huis wonen al vijf andere kinderen die om verschillende redenen niet meer bij hun ouders kunnen wonen. De directrice, leraar en jeugdwerkster van het huis doen er samen alles aan om het de kinderen naar de zin te maken maar toch kost het Courgette veel moeite om zijn draai te vinden. Pas helemaal thuis voelt hij zich als er een nieuw meisje haar intrede doet: Camille. Ze raken al snel bevriend en Courgettes vertrouwen in andere mensen groeit. Maar dan duikt Camilles gemene tante op die er alles aan doet om Camille uit het opvanghuis te halen.

MA VIE DE COURGETTE is van begin tot eind ontroerend en leuk voor zowel kinderen als volwassenen. In de prachtig ontworpen landschappen en personages is de illustratieve achtergrond van de regisseur duidelijk aanwezig. Nog sterker is de aandacht voor de veerkracht en het optimisme van de kinderen. Courgette en de andere kinderen beseffen heel goed dat hun ouders er een puinhoop van hebben gemaakt -de kinderen hebben te maken gehad met mishandelende, criminele of misbruikende ouders- of dat er andere volwassenen zijn die hun ouders van ze heeft afgenomen -de moeder van het personage is Béatrice is het land uitgezet omdat ze geen geldige verblijfsvergunning had- maar proberen op hun kinderlijke manier de wereld te begrijpen en het leuk te hebben. Die kinderlijke vrolijkheid van de personages afgewisseld met het gemis van hun ouders dat nooit ver weg is, maakt het onmogelijk niet ontroerd te raken van MA VIE DE COURGETTE.