Have a Nice Day

In HAVE A NICE DAY steelt Xiao Zhang een tas waar 1 miljoen yuan in zit. Hij vlucht naar een hotel en zoekt contact met zijn vriendin. Zij heeft plastische chirurgie ondergaan die is mislukt en hij wil het gestolen geld gebruiken voor een hersteloperatie. Xiao Zhangs roof blijft echter niet lang onopgemerkt en al gauw gaan allerlei personages op zoek naar hem en het geld.

HAVE A NICE DAY is meer dan eens Tarantino-esque genoemd, en door de grimmigheid, het geweld en de zwarte humor is goed te begrijpen waarom. Liu Jian, de regisseur, animator, medeproducent en stem van twee personages, toont hier, net als in zijn debuut PIERCING I (2010), zijn voorliefde voor de rafelranden van de stad. De meest succesvolle en machtigste personages van HAVE A NICE DAY zijn professionele criminelen. De anderen houden zichzelf in leven als bouwvakker, taxichauffeur of met het runnen van een bescheiden eettentje.  

In deze setting is de plotse beschikbaarheid van 1 miljoen yuan reden genoeg voor de personages om zich van hun meest lelijke kant te laten zien. Familieleden blijken best bereid Xiao Zhang een kopje kleiner te maken. En de keuze: wegrijden met een tas vol geld, of je gewonde echtgenoot reanimeren blijkt ook makkelijk te zijn gemaakt. Het was dan ook te verwachten dat de Chinese filmcensuur niet om deze weinig subtiele schets van hedendaags ruraal China stond te springen. De film mocht echter, na wat kleine aanpassingen, wel gedistribueerd worden. Waarschijnlijk omdat ook de censors inzagen dat de Liu Jian geen publiekstrekker à la Tarantino heeft gemaakt, maar meer een artistieke oefening waarvan je na afloop twijfelt of het wel aardig of briljant was.