De Gelukkige Huisvrouw

Van Heleen van Royens debuutroman De Gelukkige Huisvrouw uit 2000 zijn inmiddels ruim 300.000 exemplaren verkocht en dit autobiografische verhaal is vertaald in 14 landen. Eyeworks kocht de rechten voor verfilming, trok voor de regie Antoinette Beumer aan en wist Carice van Houten te strikken voor de veeleisende hoofdrol. Voor Beumer is DE GELUKKIGE HUISVROUW haar lange speelfilmdebuut. Ze werkte eerder aan diverse televisieseries als Spangen en Willemspark en regisseerde in 2007 de documentaire SEE YOU IN VEGAS over het turbulente leven van illusionist Hans Klok. Exact in de geest van Heleen van Royens roman levert Beumer nu een tragikomische speelfilm af die soms knap en soms hinderlijk laveert tussen zwaar drama en lichtvoetigheid. Uiteindelijk maakt de acteerprestatie van Carice van Houten een bioscoopbezoek de moeite waard.

De openingsscènes introduceren Lea (Carice van Houten) en Harry (Waldemar Torenstra) als een mooi, rijk, vreselijk oppervlakkig en seksbelust stel dat doet voorkomen alles te hebben wat hun hartje begeert. Het swingende camerawerk, de snelle montage en de energieke muziek van Tom Holkenborg zetten een beeld neer van schone schijn; het ontbreekt de twee aan niets en de wereld is een onbegrensde speeltuin. De kinderwens van Harry willigt Lea bijvoorbeeld na slechts twee seconden overpeinzing in als hij haar iedere dag seks belooft. Hun blije bestaan is zo dik aangezet dat het wel een façade moet zijn en dat besef laat niet lang op zich wachten. Buitengewoon gedurfd is namelijk de harde overgang naar de zwangerschap en met name naar de uitgebreid in beeld gebrachte bevalling, die niets aan de verbeelding over laat. DE GELUKKIGE HUISVROUW is echt begonnen.

Van het lichtzinnige droomstel is na twintig minuten niets meer over. Lea zakt direct na de bevalling weg in een postnatale depressie en wordt geplaagd door psychoses met een wekenlange opname in een psychiatrische inrichting tot gevolg. Voor deze periode wordt net als in de roman gelukkig ruim de tijd genomen, want hier kan Carice van Houten in opeenvolgende stadia van haar geestesziekte schitteren naast andere karakteracteurs als René van 't Hof, Jaap Spijkers, Marcel Hensema en Eric van der Donk. De tragische momenten van Lea's pijn en waanzin worden knap afgewisseld door scherpe, humoristische dialogen van patiënten en hulpverleners. Zij gaan langzaam maar zeker een spiegel vormen voor Lea, voor wie wij steeds meer begrip gaan vormen. Het thuisfront blijft daarbij schril achter en weet niet wat het overkomt; Harry en zijn schoonmoeder beschouwen Lea's opname als een tijdelijke sabbatical en weigeren ook na haar thuiskomst in te zien waar haar depressie en psychose vandaan komen.

Naast de excellerende Carice van Houten in een van haar sterkste rollen tot nu toe spelen Waldemar Torenstra als naïeve droplul en Joke Tjalsma als Lea's moeder hun rollen helaas veel te stevig aangezet. Zij maken geen gebruik van de, weliswaar kleine, mogelijkheden in het script om nuances aan te brengen aan de personages, die daardoor eendimensionaal en oninteressant blijven. Na haar in het gesticht opgedane wijsheid wens je vurig dat Lea bij thuiskomst vlucht voor haar oude, oppervlakkige leventje, maar DE GELUKKIGE HUISVROUW sluit verrassend genoeg op een positievere noot dan je op basis van de verhaallijn zou verwachten. Jammer, maar wat staat is een overtuigend regiedebuut van Antoinette Beumer en een wereldrol voor Carice van Houten.