Rabat

Victor Ponten en Jim Taihuttu richtten in 2005 gezamenlijk de productiemaatschappij Habbekrats op en maakten zich onsterfelijk met een ongeautoriseerde videoclip voor het nummer ‘Wie is ut' van de Rotterdamse hiphopformatie DuvelDuvel. Dankzij de creativiteit en het grenzenloze enthousiasme dat van de clip afstraalde, werd het een youtubehit en staat de naam Habbekrats sindsdien garant voor originaliteit, humor en vooral succes. Videoclips voor praktisch de hele Nederlandse hiphopscene, reclamecampagnes, het op de markt zetten van de nieuwe vormgeving van Het Parool : alles wat de heren aanraken, verandert in goud. En dus kon er één ding natuurlijk niet uitblijven: een bioscoopfilm.

Inmiddels zijn ook eerste besprekingen van hun speelfilmdebuut RABAT veelal positief en dat is terecht want Ponten en Taihuttu hebben een sympathieke roadmovie afgeleverd die zowel als komedie en als drama overeind blijft. De film vertelt het verhaal van drie jeugdvrienden, begin twintig en van Noord-Afrikaanse afkomst: de geremde en serieuze Nadir (Nasrdin Dchar), nietsnut Abdel (Achmed Akkabi) en de losse vrijbuiter Zakaria (Marwan Chico Kenzari). Gedrieën brengen ze vanuit Amsterdam de oude taxi van Nadirs vader naar een vriend in Rabat, de hoofdstad van Marokko. Dat ‘die twee clowns' Abdel en Zakaria meegingen, was overigens niet de bedoeling, maar Nadir kan de charme van zijn twee lanterfantende vrienden niet weerstaan en neemt ze mee om de taxi af te leveren.

Het lijkt op het eerste gezicht een simpel klusje: naar Rabat rijden en dan met het eerste vliegtuig weer naar huis. Maar was het maar zo makkelijk, kunnen we zo nu en dan van Nadirs starende blik aflezen. De vrijheid van de open weg is niet aan de op zekerheid gestelde twintiger besteed, zeker niet wanneer Abdel en Zakaria zijn nauwgezette reisschema telkens weer door de war schoppen. Ook blijkt er veel meer achter de taxirit te steken dan we in eerste instantie zouden vermoeden; Nadirs drijfveren zijn minder ongecompliceerd dan hij aan de buitenwereld doet voorkomen. Terwijl we de drie vanuit het harkerige Nederland naar de zwoele zomerzon van Marokko volgen, wordt duidelijk dat vooral bij de over de toekomst tobbende Nadir het besef is ontstaan dat hij zijn vrienden is ontgroeid en minder plaats ziet voor Abdel en Zakaria in zijn toekomstplannen. Zou het tijd zijn dat de drie vrienden elkaar moeten loslaten?

Het eindresultaat laat zich het best omschrijven als een mix van stijlen: komedie en drama, losse cameravoering en strakke shots, aangrijpende momenten afgewisseld met relativerende humor, de drukte van de weg tegenover de schoonheid van de weide vlaktes. Hierdoor worden thema's als vriendschap, afkomst, familiebanden en vooroordelen op een verrassend luchtige en integere wijze behandeld, en, ondanks dat de makers de film duidelijk voor een breed publiek bedoeld hebben, vervalt de film daarbij niet in de gebruikelijke allochtonenclichés die we uit enkele eerdere multiculturele komedies kennen - RABAT schiet nagenoeg nooit uit de bocht. Ook het geweldige acteerwerk is te prijzen: met name Nasrdin Dchar, maar ook Achmed Akkabi en Marwan Chico Kenzari blijken instaat om hun personages boven het karikaturale uit te laten stijgen; in hun handen worden Nadir, Abdel en Zakari drie sympathieke jongens van vlees en bloed die je niet snel zult vergeten.