Borgman

Een nominatie voor de Gouden Palm op het geroemde Cannes en op diverse internationale filmfestivals. Dat is wat de achtste film van Alex van Warmerdam BORGMAN nog voor de Nederlandse release heeft weten te bereiken. Hoewel de climax van het verhaal wat op zich laat wachten, gooit Van Warmerdam met BORGMAN hoge ogen. Een prachtige rol voor Hadewych Minis en een subliem optreden van Jan Bijvoet voeren kijkers mee in een duistere fantasiewereld met ondergrondse wezens, intriges en heel veel spanningen. Waar het nodig is, tovert Van Warmerdam een lach op ons gezicht. Van Warmerdam wil met BORGMAN toch ook een verbitterd en rampspoedig tafereel tonen. BORGMAN valt het best te omschrijven als een sadistisch sprookje. Niet geheel onbelangrijk is de muziek van de hand van zijn broer Vincent van Warmerdam.

anneer Camiel Borgman (Jan Bijvoet) uit zijn ondergrondse hol vandaan komt en aanbelt bij een huis in een villawijk, voert hij ons mee in een donkere wereld vol absurditeit. De echtgenoot van Marina (Hadewych Minis) timmert hem in elkaar wanneer hij vraagt om een bad en een slaapplek. Marina voelt zich verantwoordelijk voor de onterechte uitspatting van haar rijke man Richard (Jeroen Perceval), en raakt geïntrigeerd door de ietwat vieze man die haar op het eerste oog weinig te bieden lijkt. Zij biedt hem een bad en een daarna zelfs een slaapplek in het tuinhuis aan. We kijken mee hoe Marina zich steeds vaker laat verleiden door Borgman's bizarre voorstellen en vragen. Samen met zijn handlangers - die net zo transparant zijn in hun motieven als hijzelf - misleidt en moordt hij erop los. Die handlangers zijn net zo gewiekst en bizar als Borgman. Zo worden een onschuldige tuinman en zijn vrouw vermoord, waarna hun hoofd in een emmer vol cement wordt gestoken en zij vervolgens op de bodem van de tuinvijver worden gedumpt.

Van Warmerdam weet de grenzen van fantasie en realiteit constant te verleggen. Want Borgman blijft ondanks zijn bizarre en onmogelijke toespelingen, steeds geloofwaardig. Marina tuint er welliswaar in, maar ook wij als kijkers blijven geloven in de onschuld van de mystieke Camiel Borgman. Daarnaast is Van Warmerdam's achtste een ware lust voor het oog. Het beeld van de gezonken lijken in de vijver blijft je eeuwig bij. Een sadistisch beeld dat zo op een poster in je kamer kan. BORGMAN is niet een film voor iedereen. Dat komt vooral door de lengte. Verder is BORGMAN stilistisch perfect, verhaaltechnisch verbluffend en een aanrader voor hen die zich willen laten meevoeren in een wereld die niet te begrijpen valt.