Kankerlijers

Ziek zijn ze niet: Nick, Iwan en Olivier - de drie 14-jarige hoofdpersonen van Lodewijk Crijns’ nieuwe tragikomedie. Het zijn kankerlijers. Of, zo noemen ze zichzelf terwijl ze allerlei kattenkwaad uithalen in het ziekenhuis waar ze verblijven. Ze racen er met hun rolstoelen door de gangen of blowen stiekem in het werkhok van de conciërge. Toch moet die geuzennaam ook een beetje verbergen dat ze wel degelijk ziek zijn: alle drie liggen ze namelijk al een paar jaar op de afdeling oncologie. Botkanker hebben ze. Nick en Iwan hebben er al een been door verloren. Olivier heeft beide nog wel, maar weigert sinds kort zijn chemotherapie.

KANKERLIJERS is een remake van de Spaanse jeugdfilm PLANTA 4A (2003) die in 2004 een Cinekid Award won en gebaseerd was op een autobiografisch toneelstuk. Die Spaanse film was gericht op een jeugdig publiek, met deze Nederlandse versie mikt regisseur Crijns (ALLEEN MAAR NETTE MENSEN) net ietsje ouder: op pubers. KANKERLIJERS is een film vol hippe straattaal, grove grapjes en tedere momenten, die rust op de chemie tussen de drie jonge, nog onbekende acteurs: Massimo Pesik (Nick), Jasha Rudge (Iwan) en Gijs Blom (Olivier) weten de vriendschap tussen het drietal op een aanstekelijke manier neer te zetten.

Die focus op de vriendschap en hun dagelijkse omgang geeft de film vaart en een fijne energie. Dramatisch gezien heeft KANKERLIJERS iets minder te bieden: wie zal iets krijgen met het leuke meisje Gina (Vera van der Horst) dat nieuw op de afdeling is? Zal het geplande afdelingsfeest wel doorgaan wanneer de ziekenhuisleiding erachter komt dat ze s’nachts er opuitgaan? En komt hun idool, de Nederlandse rapper Diggy Dex, dan nog wel optreden?

En dat terwijl er weldegelijk iets op het spel staat: door de kanker zullen de jongens naar alle waarschijnlijkheid nooit oud worden. De Russische auteur Leo Tolstoj schreef in 1886 een korte novelle over leven met een zekere dood in het vooruitzicht: De dood van Ivan Iljitsj. In dat verhaal leert de titelfiguur dat in het licht van de dood alleen zijn eigen leven en niet dat van de mensen om hem heen belangrijk is. In KANKERLIJERS is het precies andersom: uiteindelijk blijken juist vriendschap, familie en de zorg voor elkaar het leven de moeite waard te maken. Dankzij de chemie tussen de drie hoofdrolspelers is het een boodschap waar je graag even in gelooft.