Prins

Niets is zo fascinerend als het werk van een eigenzinnige filmmaker die dwars is van alle standaardregels. PRINS, het langespeelfilmdebuut van regisseur en scenarist Sam de Jong, is zo’n werk. Want waar elke andere regisseur dit verhaal over een groepje hangjongeren in de achterstandswijken van Amsterdam Noord als een somber, realistisch drama zou filmen, doet De Jong precies het tegenovergestelde: PRINS is een overweldigende karakterschets die voelt als een ambitieuze videoclip, boordevol ideeën en barstend van de energie.

Een ambitieuze film dus. En dat ook nog eens met een amateurcast die De Jong grotendeels van de straat plukte. Het hoofdpersonage in PRINS is Ayoub, gespeeld door de 17-jarige debutant Ayoub Elasri wiens natuurlijke charisma de kern van het verhaal bepaald. Ayoub woont met zijn moeder (Elsie de Brauw) en zusje (Olivia Lonsdale) in een achterbuurt van Amsterdam Noord. Overdag hangt Ayoub met zijn boys op het pleintje voor de deur, s' avonds doet hij af en toe ‘een klusje’ voor een van de kleine criminelen uit de straat of zoekt hij zijn drugsverslaafde vader op, die een zwervend bestaan leidt.

Probleem is alleen dat Ayoub verliefd is op zijn buurmeisje (Sigrid ten Napel) en zij hem niet  ziet staan. Om indruk te maken klopt hij aan bij de larger than life gangster Kalpa, een slim gecaste Vieze Fur van DJVT, die rondscheurend in zijn paarse Lamborghini, Ayoub onder zijn hoede neemt en hem in de wereld van het snelle geld inwijdt.

Qua stijl barst PRINS af en toe bijna uit zijn voegen, maar dat is ook de bedoeling. De Jong, en zijn getalenteerde cameraman Paul Ozgur, blijken meesters in het benadrukken van afwijkende details en het absurd uitvergroten van filmclichés. Dus juist wanneer een uit verveling gegooid rotje een prullenbak in stukken blaast, krijgen wij een close up van de geconcentreerd zonnepitten etende Ayoub te zien. En wanneer Ayoub in een donker steegje wordt afgetuigd, lijkt dat niet alleen op een gangsterfilmcliché, het geweld in de scène zo intens en close gefilmd dat het een vervreemdend effect krijgt. 

Uiteindelijk gaat PRINS gaat over ontsnapping: dromer Ayoub wil niet alleen het hoofd boven water houden, hij wil zijn omgeving overstijgen. In films is liefde daarvoor een beproefde manier, maar de criminaliteit ook. Ayoub staat dus voor een keuze - maar wat is er mogelijk? Extra gewicht krijgt die keuze dankzij de teder in beeld gebrachte vader-zoonrelatie: want, als geen ander weet Ayoub dat ontsnappen ook kan omslaan in een nachtmerrie, zijn verslaafde vader is daarvan immers het levende bewijs. 

Dat Sam de Jong een van de grote talenten van de Nederlandse film is, bleek vorig jaar al uit zijn afstudeerfilm MAGNESIUM en de handvol clips die hij voor onder andere De Jeugd van Tegenwoordig en The Opposites regisseerde. Ook PRINS is bewijst dat talent en werd zelfs al geselecteerd als openingsfilm van het jeugdprogramma van het Filmfestival Berlijn. Dat de film dan af en toe iets te veel hooi op zijn vork neemt, neemt niets weg van het plezier een ambitieuze filmmaker aan het werk te zien. Dit markeert het begin van een carrière die ver zal rijken.