Fantastic Four
Het meest interessante aan deze nieuwste superheldenfilm is de vraag die tijdens de aftiteling door je cranium zal echoën: ‘waarom-om-om-om?’ Dit is namelijk de meest overbodige (superhelden)film ooit gemaakt. Een pessimist zal met de overvloed aan superheldenfilms roepen dat ze inmiddels allemaal overbodig zijn. Studiobazen zullen dat niet beamen zodra ze in hun portemonnee kijken. Tot en met 2020 staan er nog dertig van zulke films op de planning. Geen van die films zal zo onnodig zijn als deze FANTASTIC FOUR.
In 2005 werden de Fantastische Vier al eerder vanuit de stripboeken naar de bioscoop vertaald. Die film was kolderiek en had een slap verhaal (het vervolg uit 2007 was nog kolderieker en het verhaal ervan was nog slapper). Vergeleken met deze reboot zijn ze als door God gezonden. Wellicht overdrijven we een beetje. Maar wie had kunnen bevroeden dat regisseur Josh Trank, die in 2012 zo verrassend uit de hoek kwam met CHRONICLE, vervolg aan zijn carrière zou geven met deze prul?
CHRONICLE is een film waarin drie tieners superkrachten krijgen, maar niet goed weten wat ze er mee aan moeten. Ze halen kattenkwaad uit, blazen rokjes van meisjes omhoog, worstelen met hun identiteit ... en dan gaat het mis. In de essentie is FANTASTIC FOUR van hetzelfde spandex een pak: vier jonge wetenschappers (tieners) vinden een machine uit die tussen twee dimensies kan teleporteren. Een interdimensionaal reisje loopt uit de klauwen, waardoor ze op aard terugkomen met superkrachten. In het geval van deze film moeten ze ook nog even die ene kwaadaardige wetenschapper die een superschurk werd, verslaan en bijkans de aarde redden.
De eerste helft van de film speelt zich af tussen kale betonmuren van laboratoria, waarin de superhelden in spé sleutelen aan hun machine. Ze overpeinzen wat in holle wetenschapsretoriek, tot het bijna fatale moment. Vervolgens verplaatst het decor zich naar kale betonmuren van een legerbasis, waar de jongelingen worstelen met hun nieuwverworven krachten. Hoewel worstelen een groot woord is: monteur Ben Grimm, in een stenen reus veranderd, mort wat over zijn transformatie, maar existentieel wordt zijn crisis niet. Susan Storm (The Invicible Woman) en haar broer Johnny Storm (Human Torch) accepteren hun lot vrijwel meteen. Johnny laat zich rekruteren door de snode legerleiding, die een wapen in hem ziet. Dat leidt tot exact nul actiescènes.
FANTASTIC FOUR is een superheldenfilm zonder enige urgentie. De aarde voelt nooit bedreigd, de climax lijkt op een schermutseling die normaliter ergens aan het begin van zo’n film zit, de jonge cast voelt bij elkaar geraapt door het team marketeers achter de Plus-reclames (inclusief excuusneger, al is dat natuurlijk een goede zaak) en qua diepgang gaat Trank niet verder dan het pierenbadje. Een superheldenfilm die volgens het boekje is gemaakt: superheldenfilms voor Dummies.