Cookers

De al uit 2001 afkomstige COOKERS wordt aan de man gebracht als horrorfilm, maar is dit niet in de traditionele zin. Alhoewel het zich wel bedient van bijna dezelfde middelen en ook een nagenoeg gelijk effect bereikt als een horrorfilm past de film niet echt in de programmering van een festival als het AFFF. Laten we eens nader bekijken waar we het over hebben. De ingrediënten: drie domme gasten, een bezeten huis en een enge put in de kelder. Het resultaat: een flink portie beklemming en een akelig einde dat je van mijlenver af aan ziet komen. Dat riekt toch verdraaid veel naar horror, maar het verschil zit 'm erin dat COOKERS niet gaat over nare geesten, kettingzaagmoordenaars of krioelende killerwormen, maar over de verwoestende werking van drugs.

Dorena en Hector kraken een leegstaand pand midden in de bossen om er in alle rust het zwaar verslavende pepmiddel methamfetamine, ook wel bekend als crystal meth, te produceren. Deze synthetische drug is een euforie opwekkend middel dat leidt tot een versneld reactievermogen, waanbeelden en het verdwijnen van honger. Om zo min mogelijk aandacht te trekken laat Hector zijn oude vriend Merle de boodschappen doen. In ruil daarvoor wordt Merle in ruime mate voorzien van de drug die op straat ook wel poor man's cocaine en redneck cocaine wordt genoemd vanwege de lage prijs en het vlot verslavende karakter. Voor Hector en Dorena is het hun laatste klus, want ze hebben een nieuw leven in een tropische oord in de planning.

Op een gammel tafeltje in het licht van wat kaarsen worden hele zakken chemicaliën gekookt, waar de film ook zijn titel vandaan heeft. De drie snuiven, spuiten en roken dat het een lieve lust is zonder zich veel om hun geestelijke en lichamelijke gezondheid te bekommeren. Gaandeweg worden ze dan ook steeds meer paranoïde en lijden aan diverse fysieke kwalen. Parallel aan hun verminderend vermogen verandert het huis geleidelijk van een bouwval in een dichtgetimmerde gevangenis waar nog geen straaltje licht mag binnenvallen. Vooral Hector, een op het enge af realistische vertolking van acteur Brad Hunt, balanceert constant op de rand van een psychose of erger, en het is wachten op de onvermijdelijke, totale ondergang. Als Hector per ongeluk een vinger afsnijdt, begint hij te huilen en krijsen als een klein kind, maar niet om een steriel verbandje: "I want a hit. Give me the needle. Bring me the fucking needle!"

Op video geschoten met slechts enkele acteurs en een locatie weet COOKERS op een heel laag budget een van de meest effectieve fictionele anti-drugs films te maken die ik ooit zag. Als je Harvey Keitel's vertolking van geflipte, drugsverslaafde politieman in Abel Ferrara's BAD LIEUTENANT al pijnlijk realistisch vond, staat je nog wat wachten hier. De enkele keren dat Hector het huis verlaat om iets uit de auto te pakken, prikken je ogen daadwerkelijk van het felle buitenlicht, en lijkt de situatie daar binnen in dat huis nog viezer en ziekelijker dan je je realiseerde. Wees dus gewaarschuwd, want COOKERS is geen horrorfilm zoals je gewend bent, en had misschien beter gepast in programma van het afgelopen filmfestival te Rotterdam dat zich met het onderdeel 'White Light' richtte op de zogenoemde narco cinema.