The Disappearance of Alice Creed

Een rijke vader hebben is niet altijd leuk, zo leert twintiger Alice Creed (Gemma Arterton) wanneer twee criminelen haar ontvoeren en een flinke som losgeld eisen. Hun plan is tot in de puntjes uitgedacht, maar de doorgewinterde filmkijker weet: hoe goed het plan ook is, het loopt altijd uit de hand. Zo ook hier, want zelfs een waterdicht plan moet door mensen worden uitgevoerd, en die reageren niet altijd ten volle in het belang van de zaak. In de thriller THE DISAPPEARANCE OF ALICE CREED botsen de karakters van de drie personages volop en maakt de ene onverwachte tegenslag na de andere de situatie voor zowel Alice als haar ontvoerders steeds ingewikkelder.

In de eerste instantie lijken criminelen Donny (Martin Compston) en Vic (Eddie Marsan) nog echte professionals. Als we zien hoe de twee een kamer ombouwen tot de perfecte gevangenis voor hun gijzelaar, wordt de indruk gewekt dat er niets mis kan gaan. Al snel worden echter de eerste problemen zichtbaar: Donny twijfelt of ze niet te ver gaan en raakt emotioneel betrokken bij Alice. Vic op zijn beurt wordt lichtelijk paranoïde als hij deze zwakte bij zijn partner in crime bespeurt, waarna de spanning tussen de twee steeds hoger op loopt. En ondertussen blijkt Alice ook nog een stuk assertiever dan de ideale gijzelaar waar zij haar voor hielden.

De plot wordt puur gedreven door de personages, en het scenario bedient zich niet van deus ex machina's en andere gemakzuchtige middelen. De conflicten die tussen de personages ontstaan betrekken ons bij de slechteriken, waar we gaandeweg steeds meer sympathie voor krijgen. Het zijn geen clichématige misdaadfilmtypetjes, maar echte mensen met geloofwaardige motivaties. Zelfs de grofgebekte, op het eerste gezicht gevoelloze Vic ga je begrijpen als hij zich van zijn kwetsbare kant toont. Ook indrukwekkend is Gemma Arterton als Alice. Als mooi meisje in nood kan ze direct op onze sympathie rekenen, maar haar Alice is een goedgeschreven, rond personage dat uitstekend is neergezet door Arterton, die vlak na TAMARA DREWE opnieuw laat zien over veel talent te beschikken.

THE DISAPPEARANCE OF ALICE CREED heeft een bekend en veelgebruikt uitgangspunt, maar stijgt ver boven de middelmaat uit door de voortdurend verrassende plotwendingen en de ijzersterke hoofdrollen. Een film die bewijst dat escapisme absoluut niet hersenloos hoeft te zijn.